အနည္းငယ္ ဆူညံေနေသာ ခန္းမထဲကို ကြ်န္မလွမ္းဝင္ကာစမွာပဲ ေခၚသံေတြ ထြက္ေပၚလာသည္။
“ ေဟး ျမ ဒီကိုလာေဟ့ ”
“ ညီမေလး ဒီမွာလာထိုင္ ”
လွမ္းၾကည့္ေတာ့ မမ်ဳိးတို႔ ဝိုင္းကျဖစ္ေနသည္။ ထိုဝိုင္းတြင္ ရိွသမွ် လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ား အားလံုးလိုလို လက္လွမ္းျပ ၾကတာေၾကာင့္ ထိုဝိုင္းသို႔ ဦးတည္လိုက္သည္။ လူျပည့္ေနေသာ ထိုစားပြဲဝိုင္းတြင္ ကြ်န္မအတြက္ ထိုင္ရန္ အခ်င္းခ်င္း ေဘးကပ္ကာ ေနရာ တစ္ေနရာ ဖန္တီးေပးၾကသည္။ သူတို႔ေပးေသာ ေနရာတြင္ ဝင္ထိုင္ၿပီး ခန္းမ၏ စင္ျမင့္ကို ၾကည့္လိုက္ပါသည္။ စင္ျမင္ေပၚတြင္ေတာ့ “ ကုမၼဏီ၂၅ႏွစ္ျပည့္ အခမ္းအနား” ဟု စာတန္းထိုးထားသည္။ ဒီေန႔က ကုမၼဏီရဲ႕ နွစ္စဥ္က်င္းပေလ႔ရွိသည္႔ ညစာစားပြဲ ျဖစ္သလို တစ္နွစ္ပတ္လည္လံုး ဝန္ထမ္းမ်ားရဲ႕ၾကိဳးစားမွဳကို လည္း ခ်ီျမင္႔သည္႔ ဂုဏ္ျပဳပြဲ အခန္းအနားလည္း ျဖစ္သည္။
“ ျမေရ ဘာနဲ႔လာတာလဲ ညီမေလး ”
“ ဆိုင္ကယ္နဲ႔ လာတာလား”
တစ္ေယာက္တစ္မ်ဳိး လွမ္းေမးလိုက္သည့္ မမ်ဳိးႏွင့္ မသိဂၤ ီကို ျပန္ေျဖရန္ ေသာက္လက္စ ေရခြက္ကို ခ်လိုက္ရသည္။
“ မဟုတ္ဘူး တကၠစီငွားလာတာ အမရဲ႕ မိုးခ်ဳပ္ေနေတာ့ ဆိုင္ကယ္ မစီးခ်င္လို႔ပါ ”
“ ဒါဆို အျပန္ ငါတို႔ကားနဲ႔ လိုက္ခဲ့ အိမ္အထိ လိုက္ပို႔ေပးမယ္ ”
“ ရပါတယ္ အမရဲ႕ တကၠစီနဲ႔ပဲ ျပန္လိုက္မယ္ ”
“ အမေလးဟယ္ အားနာစရာမဟုတ္တာကို.. မရဘူး လိုက္ပို႔ေပးမယ္ ”
“ဟုတ္”
အတင္းအက်ပ္ မျငင္းဆန္ခ်င္တာနဲ႔ အလြယ္တကူ ေခါင္းညိတ္လိုက္ရသည္။
“ ေကာင္မေလး သိပ္လွေနတယ္ေပါ့ေလ ဟုတ္လား”
ကြ်န္မပါးေလးကို ဆြဲၿပီး ေမးသည္႔ အသံေၾကာင့္ ေမာ့ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ကြ်န္မကိုေတြ႔တိုင္း ေကာင္မေလးဟုသာ ေခၚေလ့ရိွေသာ မမဇင္ ျဖစ္ေနသည္။
“ မမလည္း သိပ္လွတာပဲ ... ဘယ္မွာထိုင္တာလဲ”
“ ဟုိဘက္ဝိုင္းမွာ ”
မမဇင္ လွမ္းျပေသာ ေဘးဝိုင္းကို ၾကည့္မိေတာ့ တျခားလုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ားက လက္ျပၾကသျဖင့္ ျပန္ျပံဳးျပလိုက္ပါသည္။
“ စိတ္မေကာင္း မျဖစ္နဲ႔ေနာ္ ေကာင္မေလး”
ကြ်န္မ၏ လက္ကို တင္းတင္း က်ပ္က်ပ္ ဆုပ္ကိုင္အားေပးကာ မမဇင္ ခပ္တိုးတိုးဆိုလာသည္။
“ ဟင္ .. ညီမ ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး မမရဲ႕”
“ ေအး .. ေကာင္းတယ္ ျဖစ္စရာ မလိုဘူး”
မမဇင္ ႏွင့္အတူ သူတို႔ဝိုင္းကို ခဏလိုက္သြားသည္။ တျခားလုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ားက ဝမ္းသာအားရ ႏႈတ္ဆက္ ၾကသည္။ ကြ်န္မလက္ကို ဆုပ္ကိုင္ကာ သူတို႔က အားေပးစကားမ်ား ေျပာၾကပါသည္။
“ ျမ.. အားမငယ္နဲ႔သိလား ငါတို႔အားလံုးေပးတဲ့ ဆုကို နင္ပဲ ရတာ”
“ ျမ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး အဟုတ္ေျပာတာ အဲဒါေတြလည္း မလိုပါဘူး”
“ ယံုတယ္ ယံုတယ္ တို႔ညီမေလးက အရမ္းေအးခ်မ္းတာ ”
သူတို႔အားေပးစကားမ်ားကို ၾကားမိမွ စိတ္ထဲမွာ ဝမ္းသာဝမ္းနည္း ျဖစ္သြားရသည္။ တကယ္ဆိုရင္ ဒီပြဲကို ဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္ အေနထက္ မပိုသည့္ စိတ္ထားျဖင့္ ကြ်န္မလာခဲ့ျခင္းပါ။ သူတို႔ေျပာသလို စိတ္မေကာင္းျဖစ္ သည့္စိတ္လည္း နဲနဲမွ မရိွသလို ေန႔တိုင္းအခ်ိန္တိုင္း ေစတနာ အျပည့္ျဖင့္ လုပ္ငန္းခြင္မွာ လုပ္ကိုင္ခဲ့ျခင္းကို လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ား သိေနတာကိုပဲ ေက်နပ္လွပါသည္။ ကြ်န္မအတြက္ ဆု တစ္ခုထက္ ကြ်န္မရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေၾကာင္႔ သူတို႔ေတြ စိတ္အေနွာင္႔ မျဖစ္ေစခ်င္တာ တစ္ခုထဲကိုပဲ လိုခ်င္ခဲ႔ပါသည္။
~@~
ခန္းမထဲသို႔ ေဒၚခင္မမ ဝင္လာတာေၾကာင့္ ကြ်န္မတို႔ဝိုင္းမွ စကားသံ တစ္ခ်ဳိ႕တိတ္ဆိတ္သြားကာ အခ်င္းခ်င္း လက္ကုတ္ၿပီး လွမ္းၾကည့္ၾကသည္။ ေဒၚခင္မမက ဒီေန႔အတြက္ေတာ့ မင္းသမီး ျဖစ္မည္ထင္ပါသည္။ ဟိုဟိုသည္သည္ လိုက္ၾကည့္ကာ ထိုင္ရန္ေနရာ လိုက္ရွာေနသည္။ သို႔ေသာ္ သူလွမ္းၾကည့္ေသာ ဝိုင္းမ်ားမွ ဝန္ထမ္းမ်ားက မ်က္လံုးခ်င္းမဆိုင္ဘဲ တျခားဘက္သို႔ အၾကည့္ကို လႊဲေနၾကသည္။ ကြ်န္မတို႔ဝိုင္းကို လွမ္းအၾကည့္မွာ မ်က္လံုးခ်င္းဆိုင္မိသျဖင့္ ကြ်န္မကပဲ အရင္ ျပံဳးျပလိုက္သည္။ ေဒၚခင္မမ မွ ျပန္လည္ျပံဳးျပၿပီး အလုပ္မွ လူႀကီးမ်ား ရိွေသာ ဝိုင္းတြင္ သြားထိုင္လိုက္သည္။
“ အလကားပါဟာ သူ႔ကို လူၾကည့္ေအာင္ တမင္ ေနာက္က်ၿပီးလာတာ ”
“ ဟုတ္တယ္.. ဒင္း အေၾကာကို ေနာေက်ေနျပီ”
မမ်ဳိးႏွင့္ မခက္မာတို႔ တီးတိုးေျပာေနသည္ကို ၾကားရသျဖင့္ ျပံဳးလုိက္မိသည္။ သူတို႔ေတြ ေဒၚခင္မမကို အျမင္မၾကည္ၾက။ သူတို႔မွ မဟုတ္ပါဘူး အလုပ္တြင္ရိွေသာ ဝန္ထမ္းတိုင္း ေဒၚခင္မမကို သိပ္သေဘာမက်တာ အႀကိမ္ႀကိမ္ ျပန္ၾကားဖူးသည္။ သေဘာမက်ဆို ေဒၚခင္မမသည္ အလုပ္နွင္႔ ပတ္သက္ရင္ လက္ေအာက္ ငယ္သားေတြ အေပၚ ငဲ့ညွာစိတ္မရွိတတ္ေသာ ေၾကာင္႔ျဖစ္သည္။
ေဒၚခင္မမဆိုသည္မွာ ကြ်န္မနွင္႔ QC (Quality Control) ဌာနတြင္ အတူတြဲလုပ္ရသူ ျဖစ္သည္။ ေအာက္ေျခဝန္ထမ္းေတြ ထုတ္လုပ္သည့္ ဆားကစ္ပစၥည္းမ်ားကို အျပစ္အနာ အဆာႏွင့္ ခ်ဳိ႕ယြင္းခ်က္မ်ား မပါလာေအာင္ ဂရုတစိုက္ စစ္ေဆးၾကရသည္။ သူမတို႔ရဲ႕ ခြင့္ျပဳ တံဆိပ္ပါမွ ပစၥည္းမွာထားသူမ်ားထံကို ပို႔ေပးခြင့္ရိွသျဖင့္ ဖိအားမ်ားေသာ ေနရာျဖစ္သည္။ ဆားကစ္ေပၚမွ ေသးငယ္လြန္းေသာ အမွားမ်ားကို ပစၥည္းထုတ္လုပ္သူမ်ား အရင္ရွာေဖြၿပီးမွ သူမတို႔ထံ ပို႔လိုက္ေသာ္လည္း အမွားမ်ားကေတာ့ ပါလာတတ္ျမဲ ျဖစ္သည္။
ကြ်န္မတို႔ ဌာနအတြက္ စည္းကမ္းတစ္ခုမွာ ရွာေတြ႔ေသာ ခ်ဳိ႔ယြင္းခ်က္မ်ား အမွားမ်ားကို အထက္ကို တင္ျပသတင္းပို႔ရျခင္း ျဖစ္သည္။ ကြ်န္မတို႔ အေနႏွင့္ အမွားမ်ားမ်ား ရွာနိင္ေလ အလုပ္က သတ္မွတ္ထားသည့္ အမွတ္တိုးေလျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ကြ်န္မက အမွားရွာၿပီး ရသည့္ အမွတ္ အနည္းငယ္သာ ရိွေနခ်ိန္ ေဒၚခင္မမက အျမဲတမ္းလိုလို အမွတ္ တိုးေနခဲ့သည္။ ထို အမွတ္မ်ားသည္ ႏွစ္ပတ္လည္ေန႔တြင္ ရေသာ ဆုေငြမ်ားႏွင့္ တိုက္ရိုက္သက္ဆိုင္ေနသည္။ အမွတ္မ်ားေလ bonus မ်ားေလျဖစ္သည္။
အမွားလုပ္မိသူ ဝန္ထမ္းမ်ားကေတာ့ အမွတ္ျဖတ္ခံရျခင္း၊ ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း အထက္လူၾကီးမ်ား၏ ဆူပူခံရျခင္းနွင္႔ ႏွစ္ကုန္ bonus ေပးသည့္အခါတြင္လည္း တျခားသူေတြထက္ ေလ်ာ့ခ်ခံရသည္။ ဝန္ထမ္းမ်ား၏ လခအေျပာင္းလဲမ်ားသည္လည္း အမွားအေရအတြက္ကို ၾကည္႔ျပီး ဆံုးျဖတ္ေလ႔ရွိသည္။ ဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္စီ၏ အမွတ္မ်ားသည္ ကြ်န္မတို႔၏ မွတ္ခ်က္မ်ားနွင္႔ လုပ္ငန္းခြင္ေခါင္းေဆာင္၏ ေထာက္ခံခ်က္မ်ားအေပၚ မူတည္လွ်က္ရွိပါသည္။
ေအာက္ေျခဝန္ထမ္း ဘဝမွ တက္လာခဲ့သူ ကြ်န္မအတြက္ အမွားလုပ္မိခ်ိန္တြင္ ျဖစ္ေပၚရေသာ စိတ္ႏြမ္းနယ္မႈကို မေမ့နိင္သည့္စိတ္ေၾကာင့္ ေတာ္ရံုအမွားမ်ားကို အထက္ကို တင္ျပေလ့မရိွ။ ထိုပစၥည္းကို တာဝန္ယူရသည္႔ ဝန္ထမ္းကို ေခၚကာ သူ၏ အမွားကို ျပန္စစ္ခိုင္းေလ႔ရွိသည္။ သူ႔အမွားကို သူေတြ႔သည္႔အခါ ကိုယ္တိုင္ ျပန္ျပင္ေလ႔ရွိျပီး မေတြ႔သည္႔အခါမွာေတာ့ ကြ်န္မက သူ႔အမွားကို ေထာက္ျပကာ ေနာက္ မမွားဖို႔ သတိေပးတတ္ပါသည္။ အထက္ထိ မေရာက္ရသျဖင့္ သူတို႔ အမွတ္မႏႈတ္ခံရ။ ကြ်န္မကို လူမုန္း မမ်ားေစရန္ထက္ ေအာက္ေျခဝန္ထမ္းဘဝက ခံစားခဲ့ရသည့္ အားငယ္စိတ္နွင္႔ ကိုယ္ခ်င္းစာေသာ စိတ္ေၾကာင္႔ ထိုသို႔ ျပဳမူ မိျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ေဒၚခင္မမကေတာ့ အမွားတစ္ခု ေတြ႔ရိွတိုင္း အထက္ကို ခ်က္ခ်င္း တင္ျပေလ့ရိွသည္။ ေတြ႔ရွိေသာ အမွားကို ဓာတ္ပံုရိုက္ကာ ဓာတ္ပံုနွင္႔ တကြအထက္သို႔ တင္ျပတတ္သည္။ သူမနွင့္ အျမင္မၾကည္သူ ျဖစ္ပါက ပံုစံတူ ပစၥည္း အခုတစ္ရာ ျဖစ္လည္း အခုတစ္ရာလံုး ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ရွာေလ့ရိွသည္ကို အျမဲလိုလို ေတြ႔ရေလ့ ရိွသည္။ ထိုေၾကာင္႔လည္း ဝန္ထမ္းမ်ားက ကြ်န္မႏွင့္ ဆံုတိုင္း ရင္ဖြင့္ေလ့ရိွၾကသည္။
“နင္မလာတဲ့ေန႔ ဟိုမိန္းမႀကီး ပစၥည္းစစ္ရင္ ငါတို႔မွာ ရင္တုန္ေနရတာ”
“ ငါတို႔လည္း အထပ္ထပ္စစ္တာပဲ သူရွာရင္ ထပ္ကိုေတြ႔တယ္”
“ဒီႏွစ္ေတာ့ အမွတ္ျဖတ္ခံထားရတာ မ်ားၿပီ ႏွစ္ကုန္bonus ေတာ့ ဘယ္ေလာက္မွ ရမွာမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး စိတ္ညစ္ပါတယ္”
စသည္ျဖင့္ ညည္းညဴေလ့ရိွၾကသည္။ ေဒၚခင္မမက အမွားတခုေတြ႔သည္ႏွင့္ အထက္ကို ခ်က္ခ်င္း တင္ျပတတ္ တာေၾကာင့္ သူစစ္ေသာ ပစၥည္းကို ထုတ္လုပ္သူမ်ား ရင္မေနရေၾကာင္း အခါခါ ၾကားဖူးသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကြ်န္မကို ေအာက္ေျခဝန္ထမ္းမ်ား အားကိုးခ်စ္ခင္ၾကေသာ္လည္း လူႀကီးမ်ားကေတာ့ ေက်နပ္ဟန္မတူ။ ဒီေတာ့ ေဒၚခင္မမလို လူကို လူႀကီးမ်ား အေလးေပးၾကသည္မွာလည္း အဆန္းေတာ႔မဟုတ္ပါ။ ကုမၼဏီလူၾကီးမ်ား အတြက္ေတာ့ ေဒၚခင္မမက ဝန္ထမ္းေကာင္း ျဖစ္မည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ဒီႏွစ္အတြက္ အထူးခြ်န္ဆံုး အက်ဳိးျပဳဆံုး ဝန္ထမ္းေကာင္း ဆုကို ေဒၚခင္မမ ရရွိသြားျခင္း ျဖစ္သည္။
~@~
အလုပ္မွ အႀကီးအကဲမ်ား ဟိုဟိုသည္သည္ ေလွ်ာက္ကာ ဝန္ထမ္းမ်ားကို လိုက္ႏႈတ္ဆက္ေနၾကသည္။ ကြ်န္မတို႔ ဝိုင္းနားေရာက္ေတာ႔ မန္ေနဂ်ာမွ ကြ်န္မကို ၾကည့္ၿပီး ခပ္ျပံဳးျပံဳးလုပ္ကာ ေခါင္းညိတ္ျပသျဖင့္ ျပန္ျပံဳးျပ လိုက္ပါသည္။ သူ႔အျပံဳးထဲက အဓိပၸါယ္ေတြကို သူမ မေဝခြဲခ်င္။
“ မင္းကို ေျပာရအံုးမယ္ မင္းရဲ႕ အလုပ္က သူမ်ား အမွားကို ရွာဖို႔။ ဒီလိုပဲ သူတို႔ အမွားေတြကို မင္းမဖမ္းပဲ လြတ္ေပးေနရင္ မင္းအတြက္ ဘာမွ အက်ိဳးခံစားခြင္႔ မရနိုင္ဘူး ။ ”
“မဟုတ္ဘူး မန္ေနဂ်ာ ။ ကြ်န္မ အမွားေတြကို လြတ္ေပးေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူတို႔စစ္တာ အခုတစ္ရာမွာ တစ္ခုတေလ မွားေနတာဆို ကြ်န္မ အေနနဲ႔ သူတို႔ကို ျပန္စစ္ခိုင္းတယ္။ ေနာက္မမွားဖို႔ သတိေပးတယ္။ အရမ္းလြန္လာရင္ေတာ႔ ကြ်န္မ ဖမ္းတာေပါ႔။ ဘာမဟုတ္တဲ႔ အေသးအဖြဲေလးကိုေတာ႔ ကြ်န္မ အေနနဲ႔ အျပစ္မယူေစခ်င္ဘူး။ ”
“ ဟုတ္ျပီ ။ ဒါဆို အဲဒီအမွားကို မင္း မျမင္လိုက္ဘူးဆိုရင္ေရာ ။ မင္းဘာေျပာမလဲ။ မင္းက အိုေကတယ္ဆိုျပီး လတ္မွတ္ထိုးလိုက္ျပီ။ အဲဒီပစၥည္းေတြက ေအာ္ဒါမွာတဲ႔ ဧည္႔သည္ လက္ထဲေရာက္သြားျပီ။ သူတို႔က အဲဒီအမွားကို ေတြ႔သြားလို႔ ငါတို႔ ကုမၼဏီနံမည္ ပ်က္ရရင္ မင္းဘယ္လို တာဝန္ ယူမလဲ။ ”
“ ကြ်န္မဘက္က အမွားမရိွဖို႔ ကြ်န္မအားလပ္ခ်ိန္ေတာင္ အျပည့္မယူဘဲ စစ္တာပါ။ ေသေသခ်ာခ်ာစစ္ျပီးမွသာ လက္မွတ္ထိုးတာပါ။ ကြ်န္မ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေၾကာင္႔ ခုထိ ဘာနံမည္ပ်က္မွ မရွိေသးသလို ဧည္႔သည္ေတြဘက္က ျပန္ေရာက္လာတဲ႔ ပစၥည္းေတြလဲ ခုခ်ိန္ထိ မရွိေသးပါဘူး။ ”
“ ေအး ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အမွားေပၚလာရင္ မင္းပဲ တာဝန္ယူ ေျဖရွင္းမွာ ”
အစည္းေဝးခန္းတြင္ အထက္လူၾကီးရဲ႕ တစ္ေယာက္ခ်င္းေခၚေျပာကာ သတိေပးခဲ႔တာေတြကို ျပန္ျမင္ေယာင္မိသည္။
“ ဘာေတြေျပာလိုက္လဲ ျမ ။ ညည္း ဆူခံထိျပီ မဟုတ္လား။ ငါ ခဏခဏေျပာပါတယ္ေအ ညည္းကို ေအာက္က လူေတြအမွား မ်ားမ်ားဖမ္း အဲဒါမွ ညည္း ေဘာက္ဆူးမ်ားမ်ားရမွာ။ လခတိုးတာလည္း ျမန္တာေပါ႔။ ”
“ ကြ်န္မ အဲလိုေတြ မလုပ္ခ်င္ဘူး အမ ။ ဘယ္သူ႔ဘယ္သူ႔ကိုမွ အျပစ္ မျမင္ခ်င္ဘူး။ ”
“ညည္းက ညည္းကို သူတို႔ေတြ ဝိုင္းခ်စ္ေနၾကတာကို လိုခ်င္ေနတာ မဟုတ္လား။ သူတို႔ ခ်စ္ေနလို႔ ညည္းအတြက္ ဘာတက္လမ္းမွ မရွိဘူး။ အထက္က လူၾကီးေတြ ျမင္ေအာင္လုပ္ အဲဒါမွ အက်ိဳးခံစားခြင္႔ရွိမွာ နားလည္လား။ ”
“ တက္လမ္းဟုတ္လား။ သူမ်ားေခါင္းေပၚနင္းျပီး တက္သြားတာကိုေျပာတာလား အမရဲ႕ တကယ္ လုပ္ရတာ ေအာက္က လူေတြပါ။ ေအာက္က လူေတြ ပင္ပန္းတာကို အမ မသိဘူးလား ”
“ ေအး ညည္းကို ဘာမွ မေျပာေတာ႔ဘူး။ ငါကေတာ႔ ငါ႔တာဝန္အတိုင္း လုပ္ရမွာပဲ ”
ေဒၚခင္မမ မေက်မနပ္ ျဖစ္ေနသည္က ၾကာလွပါျပီ။ ကြ်န္မရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကို အျမင္မၾကည္လင္သည္႔ ေဒၚခင္မမ အထက္ကို တိုင္လိုက္သည္ဆိုတာ ကြ်န္မ သေဘာေပါက္လိုက္သည္။ လိုခ်င္ေလာဘမ်ားျဖင့္ ပူေလာင္ရသည္ထက္ မည္သည့္မက္ေမာမႈမွ မရိွဘဲ ေနထုိင္ရတာ ဘဝရဲ႕ သုခတစ္ခုလို႔ ကြ်န္မယူဆထားသည္။ ထိုကဲ့သို႔ စိတ္အေနအထားခ်င္း မတူသည့္အတြက္လည္း ေဒၚခင္ခင္မကို ဒီႏွစ္အတြက္ ဝန္ထမ္းေကာင္း ဆုေပးေၾကာင္း လြန္ခဲ့သည့္ ၂ ရက္ထဲက ရံုးထဲတြင္ သတင္းထုတ္ျပန္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ကြ်န္မ မလုပ္နိင္သည့္ အလုပ္ကို သူျပတ္ျပတ္သားသား လုပ္နိင္တာေၾကာင့္ ဒီဆုအတြက္ ကြ်န္မ မည္သည့္ဝမ္းနည္းမႈမွ မရိွပါ။ သူတို႔ဝိုင္းကို သြားကာ ေဒၚခင္မမကို ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။
“ အမေရ..ဒီနွစ္ဆုအတြက္ ဝမ္းသာပါတယ္။ ”
“ေအး ေအး ျမလည္း မမေျပာတာေတြ မေမ႔နဲ႔ ကိုယ္႔အတြက္ ကိုယ္လုပ္ ျမရဲ႕။ မမေျပာတာ ျမအတြက္ေျပာေနတာ ”
“ ဟုတ္ကဲ႔”
ကြ်န္မအတြက္ေတာ႔ အေကာင္းဆံုးက ဟုတ္ကဲ႔လို႔ ေျပာတာက ပိုသင္႔ေတာ္မည္ ထင္ပါသည္။
~@~
ထိုေနာက္ ေဒၚခင္မမ၏ အလွည့္ေရာက္လာသည္။ အထက္လူၾကီးမ်ားက လက္ခုတ္တီး အားေပးခ်ိန္တြင္ တစ္ျခားဝန္ထမ္းမ်ားက ျငိမ္သက္ လွ်က္ရွိသည္။ ဝန္ထမ္းမ်ား အတြက္ေတာ့ ေဒၚခင္မမရရွိသြားသည္႔ ဆုသည္ သူတို႔၏ ဆံုးရွံဳးမွဳမ်ားဟု ေတြးေနမည္ ထင္ပါသည္။ သူမ မ်က္နွာသည္ အနိုင္ရရွိသြားေသာ ကစားသမား တစ္ေယာက္လို ျပံဳးေပ်ာ္ရႊင္ လွ်က္ရွိသည္။
“ ဟင္း ေဒၚခင္မမရဲ႕ မ်က္နွာကို ၾကည္႔စမ္း ငါတို႔ကို မတရား လုပ္တုန္းက မ်က္နွာနဲ႔ တစ္ျခားစီပဲ”
“ ေနပါေစ။ ကိုယ္ခ်င္း မစာတတ္တဲ႔ မိန္းမၾကီး သူကို နိုင္တဲ႔ သူ ေပၚလာအံုးမွာပါ”
“ ၾကည္႔မေနပါနဲ႔ဟာ ကိုယ္႔ဘာသာ စားစရာရွိတာ စား”
တစ္ေယာက္ တစ္ခြန္းစီ မေက်နပ္ခ်က္မ်ား ေပၚထြက္လာၾကသည္။
“အဲဒီလို မေျပာပါနဲ႔ မမ်ိဳးရယ္ သူလည္း သူ႔အလုပ္ သူလုပ္သြားတာပါ ”
“မဟုတ္ဘူးျမ ေတာ္ရံုတန္ရံု အမွားေသးေသးေလးေတြဆို ငါတို႔ကို ျပန္ေျပာေပါ့ဟာ ခ်က္ခ်င္းျပင္လိုက္ရင္ အဆင္ေျပသြားမွာ မဟုတ္လား။ ခုဟာက အမွားေတြ႔နဲ႔ တိုင္မယ္ ဆိုတာခ်ည္းပဲ။ တကယ္ေတာ့ အားလံုး လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္ေတြပဲဟာ ေဖးမရမွာေပါ႔။ ခုဟာက ေျပာလိုက္ရင္ တာဝန္အရနဲ႔ ကိုင္ေပါက္ေနေတာ႔တာ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္ခ်င္း ရက္စက္ရဖို႔ ဝန္မေလးဘူး။ သူ႔ေၾကာင္႔ အလုပ္ျပဳတ္တဲ႔ လူလဲ ျပဳတ္ကုန္တာပဲ မဟုတ္လား ”
ကြ်န္မဘာမွ မေျပာသာေတာ႔ပါ။ ဒီလိုပဲ မေက်နပ္ခ်က္မ်ားကို ၾကားေနဖန္မ်ားလွပါျပီ။ ေဒၚခင္မမကို ေဝဖန္လိုက္ စားၾက ေသာက္ၾက ေပ်ာ္ၾကပါးၾကနွင္႔ ည ၁၁နာရီေက်ာ္ေလာက္မွ ျပီးဆံုးသြားၾကသည္။ ညစာစားပြဲျပီးေနာက္ အလုပ္ ၅ရက္ပိတ္တာေၾကာင္႔ တစ္ေယာက္နွင္႔တစ္ေယာက္ ႏႈတ္ဆက္ၾကသည္။
“ ျမေရ အမတို႔နဲ႔ လိုက္ခဲ႔ပါလား”
“မလိုက္ေတာ႔ပါဘူး မသဇင္ရယ္ တကူးတကၾကီး လိုက္ပို႔ ေနရမယ္ အားနာတယ္။ ”
“အမေလး အားနာရမယ္႔ လူေတြလား”
ထိုအခ်ိန္တြင္ ကြ်န္မ အနားသို႔ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္မ်ား စုလာၾကသည္။ ထို႔ေနာက္မမ်ိဳးက သပ္ရပ္စြာ ထုတ္ပိုးထားေသာ အထုတ္ကေလး ကိုင္ကာ ကြ်န္မကို လွမ္းေပးသည္။
“မမ်ိဳး ဒါက ဘာလဲ”
“ျမေရ ဒါက အမတို႔ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္ေတြ စုျပီး လက္ေဆာင္ေပးတာ”
“ဟင္ ဘာျဖစ္လို႔လဲ အမ ”
“ဟုတ္တယ္ ျမ... အမတို႔ အားလံုးတိုင္ပင္ျပီး ျမအတြက္ စီစဥ္လိုက္တာ ။ တစ္နွစ္ပတ္လည္လံုး အမတို႔ကို ကူညီေစာင္႔ေရွာက္ခဲ႔တဲ႔ ျမကို ေက်းဇူးတင္တဲ႔ အေနနဲ႔ ေပးတာပါ။ အေကာင္းဆံုး ဝန္ထမ္းဆိုတာကို အမတို႔ ဝန္ထမ္းေတြသာ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ရိွရင္ ငါတို႔အားလံုး တစ္သေဘာထဲေပးမွာ ျမကိုပါပဲ။”
မမ်ဳိးစကားဆံုးေတာ့ မဇင္က ဝင္ေျပာျပန္သည္။
“ဒါက ငါတို႔ေပးတဲ့ေမတၱာဆုပါ ေကာင္မေလးရယ္။ အမတို႔ေၾကာင္႔ ေကာင္မေလး ပင္ပန္းခဲ႔တာကို အမတို႔ေမတၱာနဲ႔ ေပးတာပါ ”
တလွပ္လွပ္ျဖစ္ေသာ ရင္ခုန္သံျဖင့္ မမ်ိဳးရဲ႕ လက္ထဲက ပါဆယ္ထုပ္ေလးကို လွမ္းယူလိုက္ပါသည္။ အားလံုး ဝိုင္းကာ ေဟး လို႔ ထေအာ္ၿပီး လက္ခုပ္မ်ားတီးၾကသည္။
“ ဘာေလးလဲဟင္ ”
“ အခုဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေလ ”
“ ဖြင့္ၾကည့္မယ္ ”
လက္တထြာ ခန္႔ရိွေသာ ဘူးေလးကို ခ်ည္ထားေသာ ဖဲႀကိဳးမ်ားကို ကြ်န္မ ဂရုတစိုက္ ျဖည္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ေရႊေရာင္စကၠဴပတ္ေလးကို ခြာလိုက္သည့္ အခါ အနက္ေရာင္ ဘူးေလး ကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။
အေကာင္းစား ေရေမႊးပုလင္း ျဖစ္ေနသည္။
“ ေရေမႊးပုလင္းေလး ပါလား”
“ ဟုတ္တယ္။ ဘာဝယ္ေပးမလဲ စဥ္းစားေတာ့ ညီမေလးနဲ႔လိုက္ဖက္ေအာင္ အဓိပၸါယ္ရိွတဲ့ လက္ေဆာင္ ျဖစ္ေအာင္လို႔ ေရေမႊးပုလင္းေလး ဝယ္လိုက္ၾကတာ ”
“ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြအေပၚ ေစတနာထား ကူညီေပးတဲ့ ညီမေလးရဲ႕ စိတ္ထားေလးက အမတို႔အတြက္ အျမဲေမႊးပ်ံ႕ေနတဲ့ ရနံ႔ေလး မဟုတ္လား”
“ စိတ္ေကာင္းေစတနာ ဆိုတာ ပါတ္ဝန္းက်င္ကို အျမဲေမႊးပ်ံ႕ေစတယ္ေလ ”
တစ္ေယာက္တစ္ခြန္းျဖင့္ ေစတနာကို အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ဆိုခ်က္မ်ား ၾကားရသျဖင့္ ကြ်န္မ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိဘဲ ရင္ခုန္စိတ္လွဳပ္ရွားကာ မ်က္ရည္မ်ား စို႔လို႔လာသည္။ တႏွစ္တာလံုး ပင္ပန္းခဲ့သမွ် ေျပေပ်ာက္သြားရေတာ့သည္။ လုပ္ငန္းခြင္မွာ ေတြ႔ရိွခဲ့သည့္ အမွားမ်ားကို အထက္ကို မတင္ျပဘဲ ေအာက္ေျခတြင္ ျပီးစီးသြားဖို႔အတြက္ ကြ်န္မ အေနႏွင့္ ေဒၚခင္မမထက္ လုပ္အားႏႈန္း ပိုခဲ့ရတာကို ကြ်န္မထုတ္မေျပာေပမယ့္ ဝန္ထမ္းမ်ား နားလည္ၾကျခင္းကို ပီတိျဖစ္လြန္းလွပါသည္။
ခုေတာ့ အားလံုးရဲ႕ ေမတၱာတရားကို အျပည္႔အဝ ရရိွလို႔ ကြ်န္မ ပင္ပန္းရက်ိဳးနပ္ခဲ႔ပါျပီ။ ကြ်န္မရရွိလိုက္တဲ႔ ဆုေလးက လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ားေပးသည္႔ ပီတိျဖစ္စရာ ေမတၱာဆုေလးတစ္ခုပါ ။ အတၱကင္းစင္သည္႔ အျဖဴေရာင္ ေမတၱာဆုေလးကို ကြ်န္မ ရင္ဝယ္ပိုက္လွ်က္ အိမ္ျပန္လမ္းက လွပလို႔ေနသည္။ အျပန္အလွန္ ေမတၱာေစတနာမ်ားေၾကာင့္ အနာဂတ္လမ္းေလးကေတာ့ ေမႊးပ်ံ႕ေသာရနံ႔မ်ား ထံုသင္းေနမွာ ေသခ်ာေန ပါေတာ့သည္။
ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာျဖင္႔
ျမတ္မြန္
“ ေဟး ျမ ဒီကိုလာေဟ့ ”
“ ညီမေလး ဒီမွာလာထိုင္ ”
လွမ္းၾကည့္ေတာ့ မမ်ဳိးတို႔ ဝိုင္းကျဖစ္ေနသည္။ ထိုဝိုင္းတြင္ ရိွသမွ် လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ား အားလံုးလိုလို လက္လွမ္းျပ ၾကတာေၾကာင့္ ထိုဝိုင္းသို႔ ဦးတည္လိုက္သည္။ လူျပည့္ေနေသာ ထိုစားပြဲဝိုင္းတြင္ ကြ်န္မအတြက္ ထိုင္ရန္ အခ်င္းခ်င္း ေဘးကပ္ကာ ေနရာ တစ္ေနရာ ဖန္တီးေပးၾကသည္။ သူတို႔ေပးေသာ ေနရာတြင္ ဝင္ထိုင္ၿပီး ခန္းမ၏ စင္ျမင့္ကို ၾကည့္လိုက္ပါသည္။ စင္ျမင္ေပၚတြင္ေတာ့ “ ကုမၼဏီ၂၅ႏွစ္ျပည့္ အခမ္းအနား” ဟု စာတန္းထိုးထားသည္။ ဒီေန႔က ကုမၼဏီရဲ႕ နွစ္စဥ္က်င္းပေလ႔ရွိသည္႔ ညစာစားပြဲ ျဖစ္သလို တစ္နွစ္ပတ္လည္လံုး ဝန္ထမ္းမ်ားရဲ႕ၾကိဳးစားမွဳကို လည္း ခ်ီျမင္႔သည္႔ ဂုဏ္ျပဳပြဲ အခန္းအနားလည္း ျဖစ္သည္။
“ ျမေရ ဘာနဲ႔လာတာလဲ ညီမေလး ”
“ ဆိုင္ကယ္နဲ႔ လာတာလား”
တစ္ေယာက္တစ္မ်ဳိး လွမ္းေမးလိုက္သည့္ မမ်ဳိးႏွင့္ မသိဂၤ ီကို ျပန္ေျဖရန္ ေသာက္လက္စ ေရခြက္ကို ခ်လိုက္ရသည္။
“ မဟုတ္ဘူး တကၠစီငွားလာတာ အမရဲ႕ မိုးခ်ဳပ္ေနေတာ့ ဆိုင္ကယ္ မစီးခ်င္လို႔ပါ ”
“ ဒါဆို အျပန္ ငါတို႔ကားနဲ႔ လိုက္ခဲ့ အိမ္အထိ လိုက္ပို႔ေပးမယ္ ”
“ ရပါတယ္ အမရဲ႕ တကၠစီနဲ႔ပဲ ျပန္လိုက္မယ္ ”
“ အမေလးဟယ္ အားနာစရာမဟုတ္တာကို.. မရဘူး လိုက္ပို႔ေပးမယ္ ”
“ဟုတ္”
အတင္းအက်ပ္ မျငင္းဆန္ခ်င္တာနဲ႔ အလြယ္တကူ ေခါင္းညိတ္လိုက္ရသည္။
“ ေကာင္မေလး သိပ္လွေနတယ္ေပါ့ေလ ဟုတ္လား”
ကြ်န္မပါးေလးကို ဆြဲၿပီး ေမးသည္႔ အသံေၾကာင့္ ေမာ့ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ကြ်န္မကိုေတြ႔တိုင္း ေကာင္မေလးဟုသာ ေခၚေလ့ရိွေသာ မမဇင္ ျဖစ္ေနသည္။
“ မမလည္း သိပ္လွတာပဲ ... ဘယ္မွာထိုင္တာလဲ”
“ ဟုိဘက္ဝိုင္းမွာ ”
မမဇင္ လွမ္းျပေသာ ေဘးဝိုင္းကို ၾကည့္မိေတာ့ တျခားလုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ားက လက္ျပၾကသျဖင့္ ျပန္ျပံဳးျပလိုက္ပါသည္။
“ စိတ္မေကာင္း မျဖစ္နဲ႔ေနာ္ ေကာင္မေလး”
ကြ်န္မ၏ လက္ကို တင္းတင္း က်ပ္က်ပ္ ဆုပ္ကိုင္အားေပးကာ မမဇင္ ခပ္တိုးတိုးဆိုလာသည္။
“ ဟင္ .. ညီမ ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး မမရဲ႕”
“ ေအး .. ေကာင္းတယ္ ျဖစ္စရာ မလိုဘူး”
မမဇင္ ႏွင့္အတူ သူတို႔ဝိုင္းကို ခဏလိုက္သြားသည္။ တျခားလုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ားက ဝမ္းသာအားရ ႏႈတ္ဆက္ ၾကသည္။ ကြ်န္မလက္ကို ဆုပ္ကိုင္ကာ သူတို႔က အားေပးစကားမ်ား ေျပာၾကပါသည္။
“ ျမ.. အားမငယ္နဲ႔သိလား ငါတို႔အားလံုးေပးတဲ့ ဆုကို နင္ပဲ ရတာ”
“ ျမ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး အဟုတ္ေျပာတာ အဲဒါေတြလည္း မလိုပါဘူး”
“ ယံုတယ္ ယံုတယ္ တို႔ညီမေလးက အရမ္းေအးခ်မ္းတာ ”
သူတို႔အားေပးစကားမ်ားကို ၾကားမိမွ စိတ္ထဲမွာ ဝမ္းသာဝမ္းနည္း ျဖစ္သြားရသည္။ တကယ္ဆိုရင္ ဒီပြဲကို ဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္ အေနထက္ မပိုသည့္ စိတ္ထားျဖင့္ ကြ်န္မလာခဲ့ျခင္းပါ။ သူတို႔ေျပာသလို စိတ္မေကာင္းျဖစ္ သည့္စိတ္လည္း နဲနဲမွ မရိွသလို ေန႔တိုင္းအခ်ိန္တိုင္း ေစတနာ အျပည့္ျဖင့္ လုပ္ငန္းခြင္မွာ လုပ္ကိုင္ခဲ့ျခင္းကို လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ား သိေနတာကိုပဲ ေက်နပ္လွပါသည္။ ကြ်န္မအတြက္ ဆု တစ္ခုထက္ ကြ်န္မရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေၾကာင္႔ သူတို႔ေတြ စိတ္အေနွာင္႔ မျဖစ္ေစခ်င္တာ တစ္ခုထဲကိုပဲ လိုခ်င္ခဲ႔ပါသည္။
~@~
ခန္းမထဲသို႔ ေဒၚခင္မမ ဝင္လာတာေၾကာင့္ ကြ်န္မတို႔ဝိုင္းမွ စကားသံ တစ္ခ်ဳိ႕တိတ္ဆိတ္သြားကာ အခ်င္းခ်င္း လက္ကုတ္ၿပီး လွမ္းၾကည့္ၾကသည္။ ေဒၚခင္မမက ဒီေန႔အတြက္ေတာ့ မင္းသမီး ျဖစ္မည္ထင္ပါသည္။ ဟိုဟိုသည္သည္ လိုက္ၾကည့္ကာ ထိုင္ရန္ေနရာ လိုက္ရွာေနသည္။ သို႔ေသာ္ သူလွမ္းၾကည့္ေသာ ဝိုင္းမ်ားမွ ဝန္ထမ္းမ်ားက မ်က္လံုးခ်င္းမဆိုင္ဘဲ တျခားဘက္သို႔ အၾကည့္ကို လႊဲေနၾကသည္။ ကြ်န္မတို႔ဝိုင္းကို လွမ္းအၾကည့္မွာ မ်က္လံုးခ်င္းဆိုင္မိသျဖင့္ ကြ်န္မကပဲ အရင္ ျပံဳးျပလိုက္သည္။ ေဒၚခင္မမ မွ ျပန္လည္ျပံဳးျပၿပီး အလုပ္မွ လူႀကီးမ်ား ရိွေသာ ဝိုင္းတြင္ သြားထိုင္လိုက္သည္။
“ အလကားပါဟာ သူ႔ကို လူၾကည့္ေအာင္ တမင္ ေနာက္က်ၿပီးလာတာ ”
“ ဟုတ္တယ္.. ဒင္း အေၾကာကို ေနာေက်ေနျပီ”
မမ်ဳိးႏွင့္ မခက္မာတို႔ တီးတိုးေျပာေနသည္ကို ၾကားရသျဖင့္ ျပံဳးလုိက္မိသည္။ သူတို႔ေတြ ေဒၚခင္မမကို အျမင္မၾကည္ၾက။ သူတို႔မွ မဟုတ္ပါဘူး အလုပ္တြင္ရိွေသာ ဝန္ထမ္းတိုင္း ေဒၚခင္မမကို သိပ္သေဘာမက်တာ အႀကိမ္ႀကိမ္ ျပန္ၾကားဖူးသည္။ သေဘာမက်ဆို ေဒၚခင္မမသည္ အလုပ္နွင္႔ ပတ္သက္ရင္ လက္ေအာက္ ငယ္သားေတြ အေပၚ ငဲ့ညွာစိတ္မရွိတတ္ေသာ ေၾကာင္႔ျဖစ္သည္။
ေဒၚခင္မမဆိုသည္မွာ ကြ်န္မနွင္႔ QC (Quality Control) ဌာနတြင္ အတူတြဲလုပ္ရသူ ျဖစ္သည္။ ေအာက္ေျခဝန္ထမ္းေတြ ထုတ္လုပ္သည့္ ဆားကစ္ပစၥည္းမ်ားကို အျပစ္အနာ အဆာႏွင့္ ခ်ဳိ႕ယြင္းခ်က္မ်ား မပါလာေအာင္ ဂရုတစိုက္ စစ္ေဆးၾကရသည္။ သူမတို႔ရဲ႕ ခြင့္ျပဳ တံဆိပ္ပါမွ ပစၥည္းမွာထားသူမ်ားထံကို ပို႔ေပးခြင့္ရိွသျဖင့္ ဖိအားမ်ားေသာ ေနရာျဖစ္သည္။ ဆားကစ္ေပၚမွ ေသးငယ္လြန္းေသာ အမွားမ်ားကို ပစၥည္းထုတ္လုပ္သူမ်ား အရင္ရွာေဖြၿပီးမွ သူမတို႔ထံ ပို႔လိုက္ေသာ္လည္း အမွားမ်ားကေတာ့ ပါလာတတ္ျမဲ ျဖစ္သည္။
ကြ်န္မတို႔ ဌာနအတြက္ စည္းကမ္းတစ္ခုမွာ ရွာေတြ႔ေသာ ခ်ဳိ႔ယြင္းခ်က္မ်ား အမွားမ်ားကို အထက္ကို တင္ျပသတင္းပို႔ရျခင္း ျဖစ္သည္။ ကြ်န္မတို႔ အေနႏွင့္ အမွားမ်ားမ်ား ရွာနိင္ေလ အလုပ္က သတ္မွတ္ထားသည့္ အမွတ္တိုးေလျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ကြ်န္မက အမွားရွာၿပီး ရသည့္ အမွတ္ အနည္းငယ္သာ ရိွေနခ်ိန္ ေဒၚခင္မမက အျမဲတမ္းလိုလို အမွတ္ တိုးေနခဲ့သည္။ ထို အမွတ္မ်ားသည္ ႏွစ္ပတ္လည္ေန႔တြင္ ရေသာ ဆုေငြမ်ားႏွင့္ တိုက္ရိုက္သက္ဆိုင္ေနသည္။ အမွတ္မ်ားေလ bonus မ်ားေလျဖစ္သည္။
အမွားလုပ္မိသူ ဝန္ထမ္းမ်ားကေတာ့ အမွတ္ျဖတ္ခံရျခင္း၊ ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း အထက္လူၾကီးမ်ား၏ ဆူပူခံရျခင္းနွင္႔ ႏွစ္ကုန္ bonus ေပးသည့္အခါတြင္လည္း တျခားသူေတြထက္ ေလ်ာ့ခ်ခံရသည္။ ဝန္ထမ္းမ်ား၏ လခအေျပာင္းလဲမ်ားသည္လည္း အမွားအေရအတြက္ကို ၾကည္႔ျပီး ဆံုးျဖတ္ေလ႔ရွိသည္။ ဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္စီ၏ အမွတ္မ်ားသည္ ကြ်န္မတို႔၏ မွတ္ခ်က္မ်ားနွင္႔ လုပ္ငန္းခြင္ေခါင္းေဆာင္၏ ေထာက္ခံခ်က္မ်ားအေပၚ မူတည္လွ်က္ရွိပါသည္။
ေအာက္ေျခဝန္ထမ္း ဘဝမွ တက္လာခဲ့သူ ကြ်န္မအတြက္ အမွားလုပ္မိခ်ိန္တြင္ ျဖစ္ေပၚရေသာ စိတ္ႏြမ္းနယ္မႈကို မေမ့နိင္သည့္စိတ္ေၾကာင့္ ေတာ္ရံုအမွားမ်ားကို အထက္ကို တင္ျပေလ့မရိွ။ ထိုပစၥည္းကို တာဝန္ယူရသည္႔ ဝန္ထမ္းကို ေခၚကာ သူ၏ အမွားကို ျပန္စစ္ခိုင္းေလ႔ရွိသည္။ သူ႔အမွားကို သူေတြ႔သည္႔အခါ ကိုယ္တိုင္ ျပန္ျပင္ေလ႔ရွိျပီး မေတြ႔သည္႔အခါမွာေတာ့ ကြ်န္မက သူ႔အမွားကို ေထာက္ျပကာ ေနာက္ မမွားဖို႔ သတိေပးတတ္ပါသည္။ အထက္ထိ မေရာက္ရသျဖင့္ သူတို႔ အမွတ္မႏႈတ္ခံရ။ ကြ်န္မကို လူမုန္း မမ်ားေစရန္ထက္ ေအာက္ေျခဝန္ထမ္းဘဝက ခံစားခဲ့ရသည့္ အားငယ္စိတ္နွင္႔ ကိုယ္ခ်င္းစာေသာ စိတ္ေၾကာင္႔ ထိုသို႔ ျပဳမူ မိျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ေဒၚခင္မမကေတာ့ အမွားတစ္ခု ေတြ႔ရိွတိုင္း အထက္ကို ခ်က္ခ်င္း တင္ျပေလ့ရိွသည္။ ေတြ႔ရွိေသာ အမွားကို ဓာတ္ပံုရိုက္ကာ ဓာတ္ပံုနွင္႔ တကြအထက္သို႔ တင္ျပတတ္သည္။ သူမနွင့္ အျမင္မၾကည္သူ ျဖစ္ပါက ပံုစံတူ ပစၥည္း အခုတစ္ရာ ျဖစ္လည္း အခုတစ္ရာလံုး ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ရွာေလ့ရိွသည္ကို အျမဲလိုလို ေတြ႔ရေလ့ ရိွသည္။ ထိုေၾကာင္႔လည္း ဝန္ထမ္းမ်ားက ကြ်န္မႏွင့္ ဆံုတိုင္း ရင္ဖြင့္ေလ့ရိွၾကသည္။
“နင္မလာတဲ့ေန႔ ဟိုမိန္းမႀကီး ပစၥည္းစစ္ရင္ ငါတို႔မွာ ရင္တုန္ေနရတာ”
“ ငါတို႔လည္း အထပ္ထပ္စစ္တာပဲ သူရွာရင္ ထပ္ကိုေတြ႔တယ္”
“ဒီႏွစ္ေတာ့ အမွတ္ျဖတ္ခံထားရတာ မ်ားၿပီ ႏွစ္ကုန္bonus ေတာ့ ဘယ္ေလာက္မွ ရမွာမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး စိတ္ညစ္ပါတယ္”
စသည္ျဖင့္ ညည္းညဴေလ့ရိွၾကသည္။ ေဒၚခင္မမက အမွားတခုေတြ႔သည္ႏွင့္ အထက္ကို ခ်က္ခ်င္း တင္ျပတတ္ တာေၾကာင့္ သူစစ္ေသာ ပစၥည္းကို ထုတ္လုပ္သူမ်ား ရင္မေနရေၾကာင္း အခါခါ ၾကားဖူးသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကြ်န္မကို ေအာက္ေျခဝန္ထမ္းမ်ား အားကိုးခ်စ္ခင္ၾကေသာ္လည္း လူႀကီးမ်ားကေတာ့ ေက်နပ္ဟန္မတူ။ ဒီေတာ့ ေဒၚခင္မမလို လူကို လူႀကီးမ်ား အေလးေပးၾကသည္မွာလည္း အဆန္းေတာ႔မဟုတ္ပါ။ ကုမၼဏီလူၾကီးမ်ား အတြက္ေတာ့ ေဒၚခင္မမက ဝန္ထမ္းေကာင္း ျဖစ္မည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ဒီႏွစ္အတြက္ အထူးခြ်န္ဆံုး အက်ဳိးျပဳဆံုး ဝန္ထမ္းေကာင္း ဆုကို ေဒၚခင္မမ ရရွိသြားျခင္း ျဖစ္သည္။
~@~
“ မင္းကို ေျပာရအံုးမယ္ မင္းရဲ႕ အလုပ္က သူမ်ား အမွားကို ရွာဖို႔။ ဒီလိုပဲ သူတို႔ အမွားေတြကို မင္းမဖမ္းပဲ လြတ္ေပးေနရင္ မင္းအတြက္ ဘာမွ အက်ိဳးခံစားခြင္႔ မရနိုင္ဘူး ။ ”
“မဟုတ္ဘူး မန္ေနဂ်ာ ။ ကြ်န္မ အမွားေတြကို လြတ္ေပးေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူတို႔စစ္တာ အခုတစ္ရာမွာ တစ္ခုတေလ မွားေနတာဆို ကြ်န္မ အေနနဲ႔ သူတို႔ကို ျပန္စစ္ခိုင္းတယ္။ ေနာက္မမွားဖို႔ သတိေပးတယ္။ အရမ္းလြန္လာရင္ေတာ႔ ကြ်န္မ ဖမ္းတာေပါ႔။ ဘာမဟုတ္တဲ႔ အေသးအဖြဲေလးကိုေတာ႔ ကြ်န္မ အေနနဲ႔ အျပစ္မယူေစခ်င္ဘူး။ ”
“ ဟုတ္ျပီ ။ ဒါဆို အဲဒီအမွားကို မင္း မျမင္လိုက္ဘူးဆိုရင္ေရာ ။ မင္းဘာေျပာမလဲ။ မင္းက အိုေကတယ္ဆိုျပီး လတ္မွတ္ထိုးလိုက္ျပီ။ အဲဒီပစၥည္းေတြက ေအာ္ဒါမွာတဲ႔ ဧည္႔သည္ လက္ထဲေရာက္သြားျပီ။ သူတို႔က အဲဒီအမွားကို ေတြ႔သြားလို႔ ငါတို႔ ကုမၼဏီနံမည္ ပ်က္ရရင္ မင္းဘယ္လို တာဝန္ ယူမလဲ။ ”
“ ကြ်န္မဘက္က အမွားမရိွဖို႔ ကြ်န္မအားလပ္ခ်ိန္ေတာင္ အျပည့္မယူဘဲ စစ္တာပါ။ ေသေသခ်ာခ်ာစစ္ျပီးမွသာ လက္မွတ္ထိုးတာပါ။ ကြ်န္မ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေၾကာင္႔ ခုထိ ဘာနံမည္ပ်က္မွ မရွိေသးသလို ဧည္႔သည္ေတြဘက္က ျပန္ေရာက္လာတဲ႔ ပစၥည္းေတြလဲ ခုခ်ိန္ထိ မရွိေသးပါဘူး။ ”
“ ေအး ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အမွားေပၚလာရင္ မင္းပဲ တာဝန္ယူ ေျဖရွင္းမွာ ”
အစည္းေဝးခန္းတြင္ အထက္လူၾကီးရဲ႕ တစ္ေယာက္ခ်င္းေခၚေျပာကာ သတိေပးခဲ႔တာေတြကို ျပန္ျမင္ေယာင္မိသည္။
“ ဘာေတြေျပာလိုက္လဲ ျမ ။ ညည္း ဆူခံထိျပီ မဟုတ္လား။ ငါ ခဏခဏေျပာပါတယ္ေအ ညည္းကို ေအာက္က လူေတြအမွား မ်ားမ်ားဖမ္း အဲဒါမွ ညည္း ေဘာက္ဆူးမ်ားမ်ားရမွာ။ လခတိုးတာလည္း ျမန္တာေပါ႔။ ”
“ ကြ်န္မ အဲလိုေတြ မလုပ္ခ်င္ဘူး အမ ။ ဘယ္သူ႔ဘယ္သူ႔ကိုမွ အျပစ္ မျမင္ခ်င္ဘူး။ ”
“ညည္းက ညည္းကို သူတို႔ေတြ ဝိုင္းခ်စ္ေနၾကတာကို လိုခ်င္ေနတာ မဟုတ္လား။ သူတို႔ ခ်စ္ေနလို႔ ညည္းအတြက္ ဘာတက္လမ္းမွ မရွိဘူး။ အထက္က လူၾကီးေတြ ျမင္ေအာင္လုပ္ အဲဒါမွ အက်ိဳးခံစားခြင္႔ရွိမွာ နားလည္လား။ ”
“ တက္လမ္းဟုတ္လား။ သူမ်ားေခါင္းေပၚနင္းျပီး တက္သြားတာကိုေျပာတာလား အမရဲ႕ တကယ္ လုပ္ရတာ ေအာက္က လူေတြပါ။ ေအာက္က လူေတြ ပင္ပန္းတာကို အမ မသိဘူးလား ”
“ ေအး ညည္းကို ဘာမွ မေျပာေတာ႔ဘူး။ ငါကေတာ႔ ငါ႔တာဝန္အတိုင္း လုပ္ရမွာပဲ ”
ေဒၚခင္မမ မေက်မနပ္ ျဖစ္ေနသည္က ၾကာလွပါျပီ။ ကြ်န္မရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကို အျမင္မၾကည္လင္သည္႔ ေဒၚခင္မမ အထက္ကို တိုင္လိုက္သည္ဆိုတာ ကြ်န္မ သေဘာေပါက္လိုက္သည္။ လိုခ်င္ေလာဘမ်ားျဖင့္ ပူေလာင္ရသည္ထက္ မည္သည့္မက္ေမာမႈမွ မရိွဘဲ ေနထုိင္ရတာ ဘဝရဲ႕ သုခတစ္ခုလို႔ ကြ်န္မယူဆထားသည္။ ထိုကဲ့သို႔ စိတ္အေနအထားခ်င္း မတူသည့္အတြက္လည္း ေဒၚခင္ခင္မကို ဒီႏွစ္အတြက္ ဝန္ထမ္းေကာင္း ဆုေပးေၾကာင္း လြန္ခဲ့သည့္ ၂ ရက္ထဲက ရံုးထဲတြင္ သတင္းထုတ္ျပန္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ကြ်န္မ မလုပ္နိင္သည့္ အလုပ္ကို သူျပတ္ျပတ္သားသား လုပ္နိင္တာေၾကာင့္ ဒီဆုအတြက္ ကြ်န္မ မည္သည့္ဝမ္းနည္းမႈမွ မရိွပါ။ သူတို႔ဝိုင္းကို သြားကာ ေဒၚခင္မမကို ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။
“ အမေရ..ဒီနွစ္ဆုအတြက္ ဝမ္းသာပါတယ္။ ”
“ေအး ေအး ျမလည္း မမေျပာတာေတြ မေမ႔နဲ႔ ကိုယ္႔အတြက္ ကိုယ္လုပ္ ျမရဲ႕။ မမေျပာတာ ျမအတြက္ေျပာေနတာ ”
“ ဟုတ္ကဲ႔”
ကြ်န္မအတြက္ေတာ႔ အေကာင္းဆံုးက ဟုတ္ကဲ႔လို႔ ေျပာတာက ပိုသင္႔ေတာ္မည္ ထင္ပါသည္။
~@~
အခန္းအနားကို စတင္ကာ အားလံုးေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး စားေသာက္ၾကသည္။ စင္ျမင္႔ေပၚကေန ဒီႏွစ္အတြက္ ဌာနဆိုင္ရာ အေကာင္းဆံုး ဝန္ထမ္းမ်ား ဆုကို ေၾကျငာကာ သူတို႔၏ အေကာင္းဆံုး လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားနွင္႔ ကိုယ္ေရးအက်ဥ္းမ်ားကို ပိတ္ကားေပၚတြင္ ျပသ လွ်က္ရွိသည္။ သူ႔အပိုင္းနွင္႔သူ ရရွိေသာ ဆုမ်ားကို ေၾကာ္ျငာ ခ်ိန္တြင္ ဆုရရွိသူမ်ားနွင္႔ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ ဘက္မ်ားက ဝိုင္းေအာ္ကာ အားေပးၾကသည္။ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီက အားေပးစကားမ်ား ေျပာကာ ဆုရရွိျခင္းအတြက္ ေထာက္ခံၾကသည္။
“ ဟင္း ေဒၚခင္မမရဲ႕ မ်က္နွာကို ၾကည္႔စမ္း ငါတို႔ကို မတရား လုပ္တုန္းက မ်က္နွာနဲ႔ တစ္ျခားစီပဲ”
“ ေနပါေစ။ ကိုယ္ခ်င္း မစာတတ္တဲ႔ မိန္းမၾကီး သူကို နိုင္တဲ႔ သူ ေပၚလာအံုးမွာပါ”
“ ၾကည္႔မေနပါနဲ႔ဟာ ကိုယ္႔ဘာသာ စားစရာရွိတာ စား”
တစ္ေယာက္ တစ္ခြန္းစီ မေက်နပ္ခ်က္မ်ား ေပၚထြက္လာၾကသည္။
“အဲဒီလို မေျပာပါနဲ႔ မမ်ိဳးရယ္ သူလည္း သူ႔အလုပ္ သူလုပ္သြားတာပါ ”
“မဟုတ္ဘူးျမ ေတာ္ရံုတန္ရံု အမွားေသးေသးေလးေတြဆို ငါတို႔ကို ျပန္ေျပာေပါ့ဟာ ခ်က္ခ်င္းျပင္လိုက္ရင္ အဆင္ေျပသြားမွာ မဟုတ္လား။ ခုဟာက အမွားေတြ႔နဲ႔ တိုင္မယ္ ဆိုတာခ်ည္းပဲ။ တကယ္ေတာ့ အားလံုး လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္ေတြပဲဟာ ေဖးမရမွာေပါ႔။ ခုဟာက ေျပာလိုက္ရင္ တာဝန္အရနဲ႔ ကိုင္ေပါက္ေနေတာ႔တာ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္ခ်င္း ရက္စက္ရဖို႔ ဝန္မေလးဘူး။ သူ႔ေၾကာင္႔ အလုပ္ျပဳတ္တဲ႔ လူလဲ ျပဳတ္ကုန္တာပဲ မဟုတ္လား ”
ကြ်န္မဘာမွ မေျပာသာေတာ႔ပါ။ ဒီလိုပဲ မေက်နပ္ခ်က္မ်ားကို ၾကားေနဖန္မ်ားလွပါျပီ။ ေဒၚခင္မမကို ေဝဖန္လိုက္ စားၾက ေသာက္ၾက ေပ်ာ္ၾကပါးၾကနွင္႔ ည ၁၁နာရီေက်ာ္ေလာက္မွ ျပီးဆံုးသြားၾကသည္။ ညစာစားပြဲျပီးေနာက္ အလုပ္ ၅ရက္ပိတ္တာေၾကာင္႔ တစ္ေယာက္နွင္႔တစ္ေယာက္ ႏႈတ္ဆက္ၾကသည္။
“ ျမေရ အမတို႔နဲ႔ လိုက္ခဲ႔ပါလား”
“မလိုက္ေတာ႔ပါဘူး မသဇင္ရယ္ တကူးတကၾကီး လိုက္ပို႔ ေနရမယ္ အားနာတယ္။ ”
“အမေလး အားနာရမယ္႔ လူေတြလား”
ထိုအခ်ိန္တြင္ ကြ်န္မ အနားသို႔ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္မ်ား စုလာၾကသည္။ ထို႔ေနာက္မမ်ိဳးက သပ္ရပ္စြာ ထုတ္ပိုးထားေသာ အထုတ္ကေလး ကိုင္ကာ ကြ်န္မကို လွမ္းေပးသည္။
“မမ်ိဳး ဒါက ဘာလဲ”
“ျမေရ ဒါက အမတို႔ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္ေတြ စုျပီး လက္ေဆာင္ေပးတာ”
“ဟင္ ဘာျဖစ္လို႔လဲ အမ ”
“ဟုတ္တယ္ ျမ... အမတို႔ အားလံုးတိုင္ပင္ျပီး ျမအတြက္ စီစဥ္လိုက္တာ ။ တစ္နွစ္ပတ္လည္လံုး အမတို႔ကို ကူညီေစာင္႔ေရွာက္ခဲ႔တဲ႔ ျမကို ေက်းဇူးတင္တဲ႔ အေနနဲ႔ ေပးတာပါ။ အေကာင္းဆံုး ဝန္ထမ္းဆိုတာကို အမတို႔ ဝန္ထမ္းေတြသာ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ရိွရင္ ငါတို႔အားလံုး တစ္သေဘာထဲေပးမွာ ျမကိုပါပဲ။”
မမ်ဳိးစကားဆံုးေတာ့ မဇင္က ဝင္ေျပာျပန္သည္။
“ဒါက ငါတို႔ေပးတဲ့ေမတၱာဆုပါ ေကာင္မေလးရယ္။ အမတို႔ေၾကာင္႔ ေကာင္မေလး ပင္ပန္းခဲ႔တာကို အမတို႔ေမတၱာနဲ႔ ေပးတာပါ ”
တလွပ္လွပ္ျဖစ္ေသာ ရင္ခုန္သံျဖင့္ မမ်ိဳးရဲ႕ လက္ထဲက ပါဆယ္ထုပ္ေလးကို လွမ္းယူလိုက္ပါသည္။ အားလံုး ဝိုင္းကာ ေဟး လို႔ ထေအာ္ၿပီး လက္ခုပ္မ်ားတီးၾကသည္။
“ ဘာေလးလဲဟင္ ”
“ အခုဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေလ ”
“ ဖြင့္ၾကည့္မယ္ ”
လက္တထြာ ခန္႔ရိွေသာ ဘူးေလးကို ခ်ည္ထားေသာ ဖဲႀကိဳးမ်ားကို ကြ်န္မ ဂရုတစိုက္ ျဖည္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ေရႊေရာင္စကၠဴပတ္ေလးကို ခြာလိုက္သည့္ အခါ အနက္ေရာင္ ဘူးေလး ကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။
အေကာင္းစား ေရေမႊးပုလင္း ျဖစ္ေနသည္။
“ ေရေမႊးပုလင္းေလး ပါလား”
“ ဟုတ္တယ္။ ဘာဝယ္ေပးမလဲ စဥ္းစားေတာ့ ညီမေလးနဲ႔လိုက္ဖက္ေအာင္ အဓိပၸါယ္ရိွတဲ့ လက္ေဆာင္ ျဖစ္ေအာင္လို႔ ေရေမႊးပုလင္းေလး ဝယ္လိုက္ၾကတာ ”
“ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြအေပၚ ေစတနာထား ကူညီေပးတဲ့ ညီမေလးရဲ႕ စိတ္ထားေလးက အမတို႔အတြက္ အျမဲေမႊးပ်ံ႕ေနတဲ့ ရနံ႔ေလး မဟုတ္လား”
“ စိတ္ေကာင္းေစတနာ ဆိုတာ ပါတ္ဝန္းက်င္ကို အျမဲေမႊးပ်ံ႕ေစတယ္ေလ ”
တစ္ေယာက္တစ္ခြန္းျဖင့္ ေစတနာကို အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ဆိုခ်က္မ်ား ၾကားရသျဖင့္ ကြ်န္မ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိဘဲ ရင္ခုန္စိတ္လွဳပ္ရွားကာ မ်က္ရည္မ်ား စို႔လို႔လာသည္။ တႏွစ္တာလံုး ပင္ပန္းခဲ့သမွ် ေျပေပ်ာက္သြားရေတာ့သည္။ လုပ္ငန္းခြင္မွာ ေတြ႔ရိွခဲ့သည့္ အမွားမ်ားကို အထက္ကို မတင္ျပဘဲ ေအာက္ေျခတြင္ ျပီးစီးသြားဖို႔အတြက္ ကြ်န္မ အေနႏွင့္ ေဒၚခင္မမထက္ လုပ္အားႏႈန္း ပိုခဲ့ရတာကို ကြ်န္မထုတ္မေျပာေပမယ့္ ဝန္ထမ္းမ်ား နားလည္ၾကျခင္းကို ပီတိျဖစ္လြန္းလွပါသည္။
ခုေတာ့ အားလံုးရဲ႕ ေမတၱာတရားကို အျပည္႔အဝ ရရိွလို႔ ကြ်န္မ ပင္ပန္းရက်ိဳးနပ္ခဲ႔ပါျပီ။ ကြ်န္မရရွိလိုက္တဲ႔ ဆုေလးက လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ားေပးသည္႔ ပီတိျဖစ္စရာ ေမတၱာဆုေလးတစ္ခုပါ ။ အတၱကင္းစင္သည္႔ အျဖဴေရာင္ ေမတၱာဆုေလးကို ကြ်န္မ ရင္ဝယ္ပိုက္လွ်က္ အိမ္ျပန္လမ္းက လွပလို႔ေနသည္။ အျပန္အလွန္ ေမတၱာေစတနာမ်ားေၾကာင့္ အနာဂတ္လမ္းေလးကေတာ့ ေမႊးပ်ံ႕ေသာရနံ႔မ်ား ထံုသင္းေနမွာ ေသခ်ာေန ပါေတာ့သည္။
ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာျဖင္႔
ျမတ္မြန္
.jpg)
