စံပယ္တစ္ပြင့္ရဲ ့ရင္ခတ္သံ

ဝရန္တာေလးမွာေမးေထာက္လို႔..
ဟိုအရင္ ဆံုခဲ႔ဖူးတဲ႔ ေန႔ရက္ေတြသို႔..
စိမ္းရင္႔ရင္႔ ေတာင္တန္းေတြကို ေငးႀကည္႔စဥ္
ေဘးနားက စံပါယ္ရံုေလးက ေမးတယ္..
ငါ႔ပန္းေလးေတြ လွရဲ႕လားသခင္

ဟုတ္ပါရဲ႕..
ၿဖဴစင္စြာ လွပေနတဲ႔
နေဘးနားက ပန္းေလးေတြမွ အားမနာ...
ပန္းေလးေတြရဲ႕ရနံေလးကိုမွ အားမနာ..
ေပးဆပ္ေနတဲ႔စံပါယ္ရဲ႕ အစြမ္းကိုမွ အားမနာ..

ငါ႔နံမည္က စံပါယ္မို႔လို႔ ပယ္ထားတာလား သခင္ရယ္..
ငါက မင္းအနားမွာရွင္သန္ေနၿပီး
ရင္ထဲက လူေလာက္ မစြမ္းဘူးေပါ႔..။

မဟုတ္ရပါ စံပါယ္ရယ္..
အၿပံဳးေတြ ေဝဆာေအာင္ ေဆးခ်ယ္ထားေပမယ္႔..
ငါ႔ရင္ထဲက တစ္စတစ္စ ေလာင္ၿမိဳက္ေနတဲ႔ က်ိတ္မီး
မင္းမွမၿမင္နိုင္တာ..
မင္းရနံေတြကေတာ႔ ငါ႔ရင္ကိုေအးၿမေစတာေတာ႔မွန္ပါတယ္။

ဒါဆိုရင္ေတာ႔ ..သခင္
မင္းနွစ္သက္လို႔ တယုတယ စိုက္ပ်ိဴးထားတာ..
ငါဟာ မင္းရဲ႕အၿဖည္႔ခံ အၿဖစ္ေပါ႔
ဟန္ေဆာင္ထားတဲ႔မင္းရဲ႕နမ္းရွိဳက္ၿခင္းေတြက
ငါ႔ရနံေတာင္ပ်က္ၿပယ္ခဲ႔ေစတယ္...။

ၿမတ္မြန္