“ကလင္ ကလင္”
ဝရန္တာက ေခါင္းေလာင္း ဆြဲသံၾကားလိုက္ရသျဖင့္ ကြ်န္မ အိပ္ရာေပၚက အလွွ်င္ၿမန္ ဆင္းလိုက္ရင္း ေစာေစာစီးစီး ဘယ္သူမ်ား ေခါင္းေလာင္းလာဆြဲပါလိမ္႔လို႔ ပါးစပ္က ဖြဖြေလး ေရရြတ္လိုက္မိသည္။ ဟယ္ေတာ႔ ဘုရားေရ.. ဒီေကာင္ေတြ ေစာေစာစီးစီး ငါ႔အိမ္ေအာက္ ေရာက္ေနၿပီ။ မနက္၆နာရီပဲ ရွိေသးခ်ိန္တြင္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ကြ်န္မအိမ္ေအာက္ ေရာက္လာသည္ကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။ ဘာလာလုပ္ႀကတာပါလိမ္႔။ အားလံုးက ကြ်န္မ အခန္းရွိရာ ဝရန္တာေလးကို ေမာ႔ႀကည္႔ေနသည္။ အိပ္ခ်င္စိတ္ မေျပေသးဘဲ ဝရန္တာ အၿပင္ဘက္ ထြက္လာတဲ႔ ကြ်န္မကို အားလံုးက ေမာ့ႀကည္႔ရင္း
"ေဟးမြန္ေရ..ငါတို႔ေရာက္ေနၿပီ။ ၿမန္ၿမန္ၿပင္ဆင္ၿပီး ဆင္းလာခဲ႔ ဒါပဲ။ "
"ဘာတုန္ဟ ေစာေစာစီးစီး ေက်ာင္းသြားခ်ိန္ၿဖင္႔ မေရာက္ေသးပဲ အေစာႀကီး ဘာလာလုပ္တာလဲ ။ ငါဒီမွာ အိပ္ေကာင္းတုန္း ရွိေသးတယ္ဟာ။ "
"ဆင္းမွာသာဆင္းလာပါ။ ေက်ာ္ၾကားမုန္႔ဟင္းခါးဆိုင္မွာ ထိုင္ေစာင္႔ေနမယ္။ ၿမန္ၿမန္ဆင္းလာေနာ္။ "
ေၿပာေၿပာဆိုဆိုႏွင့္ တဟီးဟီး တဟားဟား ရယ္ေမာကာ အုပ္စုလိုက္ ထြက္သြားႀကသည္။ လက္ထဲမွာလည္း ကြ်တ္ကြ်တ္အိတ္ေလးေတြ ကိုယ္စီႏွင့္ၿဖစ္သည္။ ကြ်န္မေနသည့္ တိုက္ခန္းေလးက နွစ္ထပ္မွာဆိုေတာ႔ ေအာက္ႏွင့္ အေပၚလွမ္းေၿပာလို႔ရသည့္ အေနအထားမွာ ရွိသည္။ ဒီေကာင္ေတြ ငါ႔ကိုေတာ႔ မတိုင္ပင္ဘဲ မနက္ေစာေစာႀကီးေရာက္လာတယ္ ဘာအႀကံစည္မ်ားရွိပါလိမ္႔လို႔ အလိုမက်ေရရြတ္ရင္း ေရခ်ိဴးခန္းရွိရာသို႔ ထြက္လာခဲ႔သည္။
ေက်ာ္ၾကားဆိုင္ေလးရွိရာ ကြ်န္မတို႔ လမ္းထိပ္ဘက္ကို ေလွ်ာက္လာခဲ႔သည္။ ေက်ာ္ၾကားဆိုင္နား ေရာက္ေတာ႔ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ တြန္းရင္းထိုးရင္း တစ္ဝါးဝါးရယ္ေနသည့္ ကြ်န္မရဲ႔ ေမ်ာက္ေလာင္း သူငယ္ခ်င္းတစ္သိုက္ကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။ အလိုမက်ေသာ စူပုပ္ပုပ္ မ်က္နွာျဖင့္ အနားရွိသည့္ ထိုင္ခံု တစ္လံုးကို ဆြဲယူထိုင္လိုက္မိသည္။
"ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့ေကာင္ေတြ။ အေစာႀကီး လာတာ ဘာအစီအစဥ္ ရိွလို႔လဲ ငါလည္းဘာမွ မသိရပါလား။ "
" ဒီေန႔အစီစဥ္ေၿပာၿပမလို႔ ညကဖုန္းဆက္တာ နင္မွအိမ္မွာ မရွိဘဲ"
ဟုဇင္မိုးက ထေၿပာသည္။ ကြ်န္မ မေန႔ညက ဘယ္သြားေနပါလိမ္႔လို႔ ၿပန္ေတြးရင္း အေခြဆိုင္ အေခြသြားအပ္တာကို သတိရသြားသည္။
"ဟုတ္ပါၿပီ ထားပါေတာ႔။ ေက်ာင္းကားက ၇နာရီမွ လာမွာေလ။ "
"ဟုတ္တယ္ တမင္ေစာေစာလာၿပီး မနက္စာ စုၿပီး စားတာဟာ နင္သိပ္လွ်ာရွည္တာပဲ အေမးအၿမန္ကလည္းထူပါ႔" လို႔ သဲေမာင္က မသိမသာေရရြတ္လိုက္ၿပန္သည္။
" ဒီလိုဟ သႀကၤန္ေရာက္ေတာ႔မယ္ဆိုေတာ႔ ေက်ာင္းပိတ္ၿပီေလ။ ဒီေန႔ ေနာက္ဆံုးမဟုတ္လား နင္လည္းသိပါတယ္။ "
"အင္းသိတယ္ေလ" မိုးၿပည္႔ရဲ႔ စကားကို ေထာက္ခံလိုက္သည္။ တကယ္ေတာ႔ ကြ်န္မ ဒီေန႔ ေက်ာင္းမသြားခ်င္ပါ။
"အဲတာ ဒီေန႔အတန္းၿပီးရင္။ ေတြ႔သမွ်ေက်ာင္းသားေတြကို ေက်ာင္းထဲမွာ ေရလိုက္ေလာင္းမလို႔ဟ။ ဒီမွာေတြ႔လား " မိုးၿပည္႔ရဲ႕ ေၿမွာက္ၿပတဲ႔ လက္ထဲက ကြ်တ္ကြ်တ္အိတ္ကို ႀကည္႔ရင္း ဘာေတြပါလိမ္႔လို႔ စပ္စုႀကည္႔လိုက္သည္။ ေရခြက္ေတြ ၿပီးေတာ႔ သေၿပခက္ေတြကို ေတြ႔ရသည္။
" ဒီမွာေတြ႔လား" နိဳင္ထြန္းက ကြ်န္မဘက္ကို ေသနတ္ေသးေသးေလး တစ္ခုနဲ႔ ခ်ိန္ထားသည္။ ကေလးေလးေတြ ေဆာ႔တဲ႔ ေသနတ္ေရၿပြတ္ကေလးကို ႀကည္႔ရင္း ကြ်န္မရယ္ခ်င္သြားမိသည္။
" ဒန္တန္႔တန္႔ ဟားဟား ငါတို႔ကေတာ႔ ဒီလို ၿပြတ္မွာ " ေဟမန္ရဲ႕ လက္ထဲက အတံကေလးတစ္ေခ်ာင္းကို ေသေသၿခာၿခာ ႀကည္႔လိုက္ေတာ႔ ေရၿပြတ္ေသးေသးေလးတစ္ခု ေရပံုေသးေသးေလးနဲ႔ ေမြးခါစ ကေလးေဆာ႔တဲ႔ ကစားစရာေလးေတြလို ပါပဲ။
" ေဟ႔ မြန္။ ငါေတာ႔ ဘာမွ ဝယ္မေနဘူးေဟ႕ ေတြ႔လား ေရသန္႔ဗူး။ ဟဲဟဲ အဖံုးမွာ အေပါက္ေတာင္ ေဖာက္ထားေသးတယ္ ။ " ေအးကိုရဲ႕ ေရသန္႔ဗူးေလးကို ႀကည္႔ၿပီး အိမ္မွာ သစ္ပင္ေရေလာင္းရင္ သံုးေနႀက ေရသန္႔ဗူးကို သြားသတိရမိကာ ရယ္ခ်င္ေနေတာ့သည္။ အားလံုးရဲ႕ ေရေဆာ့မည့္ လက္နက္ကိရိယာေလးေတြကို ႀကည္႔ၿပီး ကိုယ္ကိုကိုယ္ သတိရသြားမိသည္။
'' ဟင္ ဒါဆို ငါေရာ..။ ငါက ဘာနဲ႔ ေဆာ႔ရမလဲဟ။ "
"ငါယူလာေပးပါတယ္ဟ ဒီမွာေလ" သဲေမာင္က ေျပာေျပာဆိုဆုိျဖင့္ ကြ်တ္ကြ်တ္အိတ္ေလး နွစ္လံုးကို ေထာင္ၿပသည္။
"အဲတာ ဘယ္လို ေဆာ႔မွာလည္းသဲေမာင္။ " သဲေမာင္က မခ်ိဳမခ်ဥ္မ်က္နွာနဲ႔ တစ္ခ်က္ၿပံဳးလိုက္သည္။
" လြယ္ပါတယ္ဟာ အထဲကို ေရထည္႔ အေပါက္ေသးေသးေလး ေဖာက္လိုက္ရံုေပါ႔ဟာ။ ေရာ႔ နင္တစ္ခု။"
"ဟမ္ ငါက်ေတာ့ ေရအိတ္နဲ႔ ပက္ရမယ္ ေတာ္ၿပီ ျပန္ေတာ့မယ္" စိတ္ေကာက္သြားေသာ ကြ်န္မကို ဝိုင္းရယ္ရင္း နိင္ထြန္းက
" စတာပါဟာ ဒီေသနတ္က နင့္အတြက္ဟ ေရာ့ေရာ့" နိင္ထြန္းလွမ္းေပးေသာ ေရေသနတ္ကို ကြ်န္မ ဆူဆူေဆာင့္ေဆာင့္ လွမ္းယူလိုက္သည္။ သူတို႔ ရယ္ၾကျပန္ေလသည္။
" သြားႀကရေအာင္ေလ ၇နာရီရွိၿပီ ေက်ာင္းကားသြားေစာင္႔ရေအာင္"
နိဳင္ထြန္းရဲ႔ သတိေပးသံေႀကာင္႔ အားလံုး ေနရာက ထၿပီး ေက်ာင္းကားရွိရာ ရန္ကင္းေစ်းေရွ႕ကို ထြက္လာခဲ႔သည္။
ဒဂံုတကၠသိုလ္ရဲ႔ ပထမနွစ္ေက်ာင္းသားေတြဆိုေတာ႔ ေက်ာင္းမွာ ပထမဆံုးၾကံဳရသည့္ အႀကိဳသႀကၤန္ လည္းျဖစ္သည္။ ေနပူက်ဲတဲ ဒဂံုေက်ာင္းႀကီးရဲ႔ ကားဝင္းထဲကို ေရာက္သည္ႏွင့္ ကြ်န္မတို႔ အုပ္စုလို တစ္ၿခားေသာ ေက်ာင္းသားေတြက ေရၿပြတ္ေသနတ္ေလးေတြကိုယ္စီနဲ႔ ေရလိုက္ေလာင္းေနႀကၿပီၿဖစ္သည္။ ေရေလာင္းတာေပ်ာ္ေပမယ္႔ ကိုယ္ကိုတိုင္ ေရစိုမွာကို ေတာ႔ေႀကာက္မိသည္။ ကြ်န္မ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ႔ သူမ်ားေတြ ေရေဆာ႔တာ ၿမင္ၿပီး ေရၿဖည္႔ရန္ ေရသန္႔ဗူးေတြ ဝယ္ႀကသည္။ ကြ်န္မကေတာ႔ ဒီေန႔မွ ေရထိလို႔မရတဲ႔ အေၿခေနေႀကာင္႔ ေရစိုမွာကို သိပ္ေႀကာက္ေနမိသည္။
"ဟယ္ မြန္ မဝယ္ဘူးလား။ "
"မဝယ္ေတာ႔ဘူးဟာ ငါေရမေဆာ႔ခ်င္ဘူး။" ကိုယ္ကိုတိုင္ ေရစိုမွာ ဆိုးတာေႀကာင္႔ သူမ်ားေတြကိုလည္း ေရေလာင္းဖို႔ စိတ္မပါေတာ႔ပါ။
ေက်ာင္းကားဝန္းထဲကေန အတန္းရွိရာ အေဆာင္ကို ေလွ်ာက္လာတဲ႔ လမ္းတစ္ေလွွ်ာက္ ကြ်န္မရဲ႔ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကေတာ႔ ပါလာတဲ႔ ပစၥည္းေတြနဲ႔ ေတြ႔သမွ်ေက်ာင္းသားေတြကို ေရေလာင္းႀကသည္။
"ေရေလာင္းမယ္ေနာ္" ဆိုၿပီး ပါးစပ္က ခြင္႔ေတာင္းသည္။ သေၿပရြက္ပါလာသူက သေၿပေလး ေရစြတ္ ေနာက္ေက်ာေလးကို စိုရံုေလး ၿဖန္းသည္။ ေသနတ္ပါလာသူကေတာ႔ ေသနတ္နဲ႔တစ္ၿပြတ္၊ ေရၿပြတ္သမားကလည္း ေရၿပြတ္ေသးေသးေလးနဲ႔ ဆိုေတာ႔ ေရအနည္းငယ္ထြက္ရံုေလး၊ ကြ်တ္ကြ်တ္အိပ္သမားေတာ႔ အေပါက္ေသးေသးေလး ေဖာက္ထားတာေႀကာင္႔ စိုရံုေလးသာ ပက္ရင္း ေပ်ာ္ရႊင္ေနႀကသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေက်ာင္းသားေတြကေတာ႔ ကြ်န္မတို႔အုပ္စု ေရခြက္ေတြ ေရဖလားေတြ ကိုင္ထားတာ ေတြ႔ၿပီး လွည္႔ပတ္ေရွာင္ေၿပးႀကသည္။ အေဝးကေနၿမင္ၿပီး ေၿပးသမွ် ေက်ာင္းသားေတြကို ေနာက္ကလိုက္ေၿပးရင္ ကြ်န္မရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကေတာ႔ ေက်ာင္းထဲမွာ တစ္ဝုန္းဝုန္းနဲ႔ ေၿပးႀကလႊားႀကနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ေကာင္းလွပါသည္။ သူတို႔ကိုႀကည္႔ၿပီး ကြ်န္မကေတာ႔ ရယ္ပဲ ရယ္ေနမိသည္။ ဒီေန႔အဖို႔ ကြ်န္မ အတြက္ စိတ္မပါေသာ ေန႔တစ္ေန႔ ၿဖစ္သည္။
စာသင္ခန္းထဲေရာက္ေတာ႔ အားလံုးက ကိုယ္႔အဖြဲနဲ႔ကိုယ္ ဆရာမလာေသး၍ အုပ္စုဖြဲ႔ၿပီး စကားေၿပာေနႀကသည္။ ခြက္ေတြ ပလံုးေတြနဲ႔ ဝင္လာတဲ႔ ကြ်န္မတို႔ အဖြဲ႔ကိုႀကည္႔ၿပီး အားလံုးက စကားေၿပာရပ္သြားႀကသည္။ ကြ်န္မတို႔အုပ္စုကလည္း စကားေၿပာ ရပ္သြားႀကေသာ အတန္းထဲက သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို ႀကည္႔ရင္း တစ္ခုခု လုပ္ဖို႔ ရည္ရႊယ္လိုက္သည္။ သဲေမာင္က ေဟ႔ စလိုက္ရေအာင္ ဆိုၿပီး တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ မ်က္စ ပစ္ၿပလိုက္သည္။ သဲေမာင္ရဲ႕အခ်က္ေပးခ်က္ကို နားလည္းသြားဟန္နဲ႔ ေရၿပြတ္သမားနဲ႔ ေသနတ္သမားက စတင္ၿပီး အားလံုးကို ေရလိုက္ ပက္ၾကေတာ့သည္။ အုပ္စုဖြဲ႔ၿပီး ထိုင္ေနတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက စာအုပ္နဲ႔ ကာသူကကာ၊ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြကေတာ႔ သူထက္ငါ အၿပိဳင္ထေၿပးကုန္ေတာ႔သည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြကေတာ႔ စိတ္ဆိုးဟန္နဲ႔ "နင္တို႔ေတြေနာ္ ေလွ်ာက္မပက္နဲ႔ တစ္ေနကုန္ အတန္းတက္ရအံုးမွာ ေရစိုစိုနဲ႔ ဖ်ားကုန္မယ္ဟဲ႔ "
ဆိုၿပီး ေဒါသ ထြက္ဟန္ျပႀကသည္။
ေန႔ခင္းထမင္းစားခ်ိန္ေရာက္ေတာ႔ ကြ်န္မ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ကန္တင္းမွာ ထမင္းစားၿပီး ေရေလာင္းမည့္ အေႀကာင္း တိုင္ပင္ရင္း အူျမဴးေနႀကသည္။ ကြ်န္မကေတာ႔ မနက္ကတည္းက စိတ္မအီမသာ ရွိလွတာေႀကာင္႔ ေန႔ခင္း အိမ္ၿပန္ဖို႔ ဆံုးၿဖတ္လိုက္သည္။
" ဗိုက္ေအာင္႔ေနလို႔ ငါၿပန္ေတာ႔မယ္ဟာ။ နင္တို႔ ေနခဲ႔ေတာ႔ ။ "
"ဟင္ ဘာၿဖစ္လို႔လဲ မြန္။" နိဳင္ထြန္းက စိုးရိမ္စြာ ေမးလာတာေႀကာင္႔ ဇင္မိုးက သေဘာပါက္သြားပံုရသည္။
"နင္တို႔ေယာက်ၤားေလးေတြ စပ္စုစရာလား..ဒါမိန္းကေလးကိစၥ။" ဇင္မိုးရဲ႕ စကားကို အားလံုးက နားလည္သြားဟန္နဲ႔ ကြ်န္မကို ေက်ာင္းကားဝင္းထဲထိ လိုက္ပို႔ႀကသည္။ ေခ်ာင္ေခ်ာင္ခ်ိခ်ိ ရွိတဲ႔ ကားတစ္စီးေပၚ တက္ၿပီးခံုလြတ္တစ္ခုကို ရွာလိုက္သည္။ ၿပတင္းေပါက္နဲ႔ အနီးဆံုး တစ္ေနရာကိုေရြးၿပီး ထိုင္လိုက္သည္။ ထမင္းစားခ်ိန္ဆိုေတာ႔ လမ္းေပၚမွာ သြားလာေနႀကတဲ႔ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားကို ႀကည္႔ရင္း ကြ်န္မ ေငးေနမိသည္။ ကြ်န္မတို႔ အုပ္စုလိုပဲ ေရလိုက္ပက္ေနႀကတဲ႔ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားကိုလည္း ေတြ႔ရသည္။ ဒီေန႔လို ေန႔မ်ိဳးမွာမွ မကဲလိုက္ရတာ နာပဲလို႔ ကိုယ္ကိုေတြးရင္း မ်က္စိကို ခဏပိတ္ကာ ကားၿပတင္းေပါက္ေလးကို မွီေနလိုက္သည္။
"ေရေလာင္းမယ္ေနာ္။" ကြ်န္မေနာက္ေက်ာက ေပၚထြက္လာတဲ႔ အသံတစ္ခု။ အသံနွင္႔အတူ ေလာင္းခ်လိုက္တဲ႔ ေရေတြေႀကာင္႔ ကြ်န္မ တစ္ကိုယ္လံုး စိုရႊဲသြားသည္။ ရုတ္တရက္ မေမွ်ာ္လင္႔စြာနဲ႔ ေလာင္းခ်ခံလိုက္ရတဲ႔ ေရေတြေႀကာင္႔ ကြ်န္မ ထိုင္ရာမွ ဆက္ကနဲ ထလိုက္မိသည္။
"ဘာလုပ္တာလဲ။ နင္ေတာ္ေတာ္မက္ရိုင္းပါလား။ ငါက ေလာင္းလို႔ နင္႔ကို ခြင္ၿပဳလို႔လား။ " ေၿပာေၿပာဆိုဆိုနဲ႔ သူ႔ရင္ဘက္ကို ကြ်န္မ တစ္ခ်က္ေဆာင္႔တြန္းလိုက္သည္။ သြားပါၿပီ။ ကြ်န္မ ေအာက္ပိုင္းတစ္ခုလံုး ဆိုရႊဲကုန္ပါၿပီ။ ဒီေန႔မွ ဝတ္ထားတာ ဂ်င္းပန္ အၿပာနုေလး ၿဖစ္သည္။ ကြ်န္မ ဘယ္လို ထိုင္ရပါ႔မလဲ။ အိမ္နဲ႔ေက်ာင္းအၿပန္ခရီးက ၁နာရီေက်ာ္ ႀကာပါသည္။ ကြ်န္မ ကားက ထြက္ဖို႔ ေရွ႕မွာ ၂စီးေတာင္ ေစာင္႔ရမွာ ဆိုေတာ႔ ေနာက္၂နာရီ နီးပါး ကြ်န္မ မက္တပ္ရပ္ေနရေတာ႔မည္။ ေတြးရင္းေတြးရင္း ေဒါသ ထြက္လြန္းလို႔ အသားမ်ားေတာင္ တစ္ဆက္ဆက္ တုန္ရင္ေနမိသည္။ ေဒါသနွင္႔အတူ ကြ်န္မ မ်က္ရည္မ်ား စီးက်လာပါေတာ႔သည္။ ေရေလာင္းတာေလးနဲ႔ ဒီေလာက္ေတာင္ ေဒါသ ထြက္ရလားလို႔ သူက ကြ်န္မကို နားမလည္စြာ ႀကည္႔ေနသည္။
" ဟာ ဘာလို႔ ငိုတာတုန္းဟ။ ေရေလာင္းတာ အဲေလာက္ေတာင္ ေဒါသထြက္ရလား။ ဒုကၡပါပဲ။ ဒီေန႔တစ္ေက်ာင္းလံုး အဲလိုပဲ ေဆာ႔ေနတာေလဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ေဆာ္ရီးပါဗ်ာ။" သူရဲ႕ စကားကို ဂရုမစိုက္နိဳင္ပဲ တစ္ေယာက္ထဲ အိမ္ၿပန္ရတာေႀကာင္႔ ဝမ္းနည္လာသလို ခံစားရၿပီး ကြ်န္မ ငိုပဲ ငိုခ်င္ေနမိသည္။
" ေက်ာ္နႏၵ ဘာၿဖစ္တာလဲကြ။" ေခၚလိုက္တဲ႔ နံမည္တစ္ခုကို သတိထားလိုက္မိသည္။ သူရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ ၿဖစ္ဟန္တူသည္ ေယာက်ၤားေလး၃ေယာက္ ကားေပၚတက္လာသည္။
"မသိဘူး ။ ငါက သူကိုတစ္ေယာက္ထဲ ေက်ာင္းကားေပၚမွာ ထိုင္ေနတာ ေတြ႔တာနဲ႔ ေနာက္လိုက္မိတာ။ "
"ေဟ႔ေကာင္ ငိုေနၿပီကြ။ " သူ႔ သူငယ္ခ်င္းထဲက တစ္ေယာက္က ကြ်န္မကို သတိထားမိသြားဟန္နဲ႕ သူ႕အနားကို ကပ္ေၿပာလိုက္သည္။ ေယာက်ၤားေလးေတြႀကီးပဲ ၿဖစ္တဲ႔ သူတို႔ အုပ္စုကို ကြ်န္မ အခက္အခဲကို ဘယ္လို ေၿပာၿပရပါ႔မလဲ။ ေနာက္ဆံုး ထြက္ခါနီး ေက်ာင္းကားကို ေၿပာင္းစီးဖို႔ ကြ်န္မ ဆံုးၿဖတ္လိုက္သည္။
"ဒီလိုလုပ္ပါလား ခင္ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ာ မ်က္နွာႀကီးက ငိုထားတာ နီရဲေနတာပဲ။ ေရေတြလည္း စိုကုန္ၿပီဆိုေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ၿပန္လိုက္ပို႔ေပးမယ္ ရမလား ခင္ဗ်။ ကြ်န္ေတာ္မွာ ကားပါပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။ "
"ေနပါ႔ေစ လိုက္မပို႔ပါနဲ႔။ " ကြ်န္မ ေၿပာေၿပာဆိုဆိုဆိုနဲ႔ ကားေပၚက ဆင္းလိုက္သည္။ သူက ကြ်န္မ ေနာက္က လိုက္လာရင္း ကြ်န္မကို ၿပန္လိုက္ပို႔ဖို႔ တတြတ္တြတ္ ေၿပာေနသည္။ ငိုထားတဲ႔ မ်က္နွာနဲ႔ အနားက တတြတ္တြတ္ လိုက္ေၿပာေနသည္႔ သူနဲ႔ ကြ်န္မရဲ႕ပံုက ခ်စ္သူရည္းစားေတြ စိတ္ေကာက္ေနပံုနွင္႔ တူသည္။ ကြ်န္မတို႔ နွစ္ေယာက္ကို သတိထားမိသည္႔ တစ္ၿခားေက်ာင္းသားမ်ားက မသိမသာ လိုက္ေနာက္ၾကသည္။ ထြက္ခါနီးကားနား ေရာက္ေတာ႔ ၿပြတ္သိပ္ေနတဲ႔ ဘက္စကားေပၚကို တိုးတက္လိုက္သည္။ သူက ကြ်န္မအတူ လိုက္တက္လာၿပီး ကားအတူတူ လိုက္စီးသည္။ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ သူက ကြ်န္မကို ဘာတစ္ခြန္းမွ မေၿပာသလို ကြ်န္မက သူမ်က္နွာကို မႀကည္႔ခ်င္ေလာက္ေအာင္ မုန္းတီးေနမိသည္။ ႀကားမွတ္တိုင္မွာ ဆင္းလိုက္ၿပီး အိမ္ကို လမ္းေလွ်ာက္ၿပန္ခဲ႔သည္။ သူကြ်န္မ ေနာက္က ပါလားလား မပါလားဆိုတာ ကြ်န္မ မသိေတာ႔ပါ။ အိမ္ကို ေရာက္ခ်င္ေဇာနဲ႔ အၿမန္ၿမန္ေလွ်ာက္လာမိေတာ့သည္။
ဒီေန႔က သႀကၤန္အႀကိဳေန႔ ၿဖစ္တာေႀကာင္႔ တစ္ၿခားေန႔ေတြလို မဟုတ္ပဲ စိတ္ထဲမွာ ထူးၿခားေနသလိုလို ခံစားမိသည္ ။ အိပ္ရာနိုးကတည္းက အိမ္ေရွ႕ဝရန္တာေလးကို ထြက္ၿပီး ပိေတာက္ပင္ႀကီးကို ႀကည္႔မိသည္။ ဒီနွစ္မိုးမရြာေတာ႔ ပိေတာက္ေတြလည္း မပြင္႔နိဳင္ရွာဘူးလို႔ေတြးေနမိသည္။ အဖူးေတြလွိဳင္လွိဳင္နဲ႔ မိုးစက္ေလးေတြကို ေမွ်ာ္လင္႔ေနတဲ႔ ပိေတာက္ ဖူးေလးေတြကို ႀကည္႔ရင္း မိုးရြာပါေစလို႔ စိတ္ထဲက ဆုေတာင္းလိုက္မိသည္။ မပြင္႔နိဳင္ရွာေသးတဲ႔ ပိေတာက္ဖူးေတြႀကည္႔ၿပီး ပိေတာက္ပန္းေလးေတြကို ေတာင္႔တမိသည္။ ဒီနွစ္သႀကၤန္မွာေတာ႔ ေမေမနွင္႔မဟာစည္မွာ ဦးပုသ္ေစာင္႔ဖို႔ ဆံုးၿဖတ္ထားသည္။ ေမေမက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသြားဖို႔ မနက္ကတည္းခ်က္ၿပဳတ္ေနတာေႀကာင္႔ ကြ်န္မ ေမေမကို ကူရင္း ေစာေစာနိုးေနမိသည္။ သႀကၤန္တြင္း ဦးပုသ္ေစာင္႔တာ ကြ်န္မအတြက္ ပထမဆံုး သႀကၤန္ ၿဖစ္သလို ပထမဆံုးေသာ ဦးပုသ္ေစာင္႔ခ်င္းလည္းၿဖစ္သည္။
" ဦးပုသ္သည္ဆိုတာ အလွမၿပင္ရဘူး သမီးရဲ႕။ ၿပီးေတာ႔ စိတ္လဲမဆိုးရဘူးေနာ္လို႔ တရားကိုပဲ စိတ္ထဲမွာ မွတ္ေနရမယ္ သိလား" လို႔ ေမေမက ကြ်န္မကို တတြတ္တြတ္ သင္ႀကားေပးရင္း ေမေမနဲ႔ ကြ်န္မ မီးဖိုခန္းထဲ အလုပ္ရွဳပ္ေနသည္။
"ကလင္ကလင္ "ဝရန္တာက ေခါင္းေလာင္းဆြဲသံ သဲ႔သဲ႔ကို ႀကားလိုက္မိသည္။
" ဒီနွစ္သႀကၤန္ ေရမေဆာ႔ဘူး ေမေမနဲ႔ ဦးပုသ္ေဆာင္႔မယ္ " လို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေၿပာထားသည္႔အတြက္ သူငယ္ခ်င္းေတြေတာ႔ မၿဖစ္နိဳင္။ သတင္းစာသမားကလည္း မနက္၉နာရီမွ လာေနႀကပါလို႔ ေတြးရင္း ဝရန္တာကို ထြက္ႀကည္႔လိုက္သည္။
ေအာက္ကို ႀကည္႔လိုက္ေတာ႔ ဘယ္သူမွ မေတြ႔ရ။ ဘယ္သူ လက္လာေဆာ႔ၿပီး ေခါင္းေလာင္းႀကိဳးကို ဆြဲသြားပါလိမ္႔လို႔ ေရရြတ္လိုက္သည္။ " အို "လွလိုက္တဲ႔ ပိေတာက္ပန္းေတြပါလား။ သဲေမာင္ႏွင့္ နိဳင္ထြန္း တစ္ေယာက္ေယာက္လာ ခ်ိတ္သြားတာ ျဖစ္မည္ဟု ေတြးလိုက္မိသည္။ ေခါင္းေလာင္းႀကိဳးေလးမွာ ခ်ိတ္ဆြဲထားသည္႔ ပိေတာက္ေတြကို ႀကည္႔ၿပီး ဝမ္းသာသြားသည္။ ခ်ိတ္ထားတဲ႔ ပိေတာက္ပန္းေတြကို အေပၚကို ၿဖည္းၿဖည္းခ်င္း ဆြဲတင္လိုက္သည္။ ပိေတာက္ပန္းေလးေတြကို ကလစ္ကေန ၿဖဳတ္ၿပီး အရင္ဦ္ဆံုး နမ္းရွိဳက္လိုက္သည္။ ပိေတာက္ရဲ႕ ရနံက ထူးထူးၿခားၿခား ရင္ကို ေအးၿမေစသည္။ စိတ္ႀကည္နူးမွဳအၿပည္႔နဲ႔ အလိုခ်င္ဆံုး အရာကို ရရွိသြားရသလို စိတ္ကို ေက်နပ္အားရသြားေစသည္။ ပိေတာက္ပန္းေတြကို ေသေသၿခာၿခာ ႀကည္႔လိုက္မိလိုက္ေတာ႔ ပိေတာက္ရြက္ေတြကို ေခြ်ၿပီး အဝါေရာင္ ပိေတာက္ပန္းေလးေတြကိုပဲ အၿပာေရာင္ ဖဲႀကိဳးေလးနဲ႔ စည္းထားသည္။ ၿပီးေတာ႔ ပို႔စ္ကပ္အၿပာေရာင္ေလးတစ္ခုပါ တြဲရက္ေတြ႔လိုက္ရသည္။
တစ္နွစ္တစ္ခါ ပြင္႔လန္းတဲ႔
ပိေတာက္ရနံေလးကို
ရွဴရွိဳက္လိုက္ရတဲ႔
ခံစားမွဳေလးက
ရင္ကို ႀကည္နဴးေစတယ္။
အတာသႀကၤန္ရဲ႕
ပက္ၿဖန္းလိုက္တဲ႔ အတာေရေႀကာင္႔
သန္႔ရွင္းၿခင္းနွင္႔အတူ
ေအးၿမၿခင္းကို
ေဆာင္က်ဥ္းေပးတယ္။
တစ္နွစ္မွ တစ္ခါ အထူးၿခားဆံုး
ေန႔ၿမတ္တစ္ခု ၿဖစ္တဲ႔ နွစ္သစ္တစ္ခုမွာ
မဂၤလာအေပါင္းနဲ႔ ၿပည္႔စံုစြာ
ၿငိမ္းခ်မ္းၿခင္းဆိုတဲ႔
အနက္အဓိပၸါယ္ကို ပံုေဖာ္ႀကရေအာင္လား။
မဂၤလာရွိေသာ ရက္ၿမတ္ ၿဖစ္ပါေစ။
(ေက်ာ္နႏၵ)
ေက်ာ္နႏၵ ဆိုသည့္ နာမည္ကို ျမင္လိုက္ရသျဖင့္ ေက်ာင္းသၾကၤန္ေန႔က ကားေပၚမွ အျဖစ္ကို သတိရသြားမိသည္။ သူ႔အေပၚ စိတ္ဆိုးခဲ့သမွ်လည္း ပိေတာက္ပန္းေတြေၾကာင့္ ေျပေပ်ာက္သြားရေတာ့သည္။ ကြ်န္မတို႔ႀကား တိုက္ပြဲေသးေသးေလး ၿဖစ္ခဲ႔ေပမယ္႔ သူ႔ရဲ႕ၿငိမ္းခ်မ္းေရး သဝဏ္လႊာကေတာ႔ ကြ်န္မအတြက္ ရင္ကိုေအးၿမေစသည္။ အဝါေရာင္ပိေတာက္ပန္းေလးေတြကို ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ နမ္းရွိဳက္လိုက္သည္။ ျပီးမွ သူ တစ္ေနရာရာကမ်ား ၾကည့္ေနမလား ေတြးမိသျဖင့္ တိုက္ေအာက္ဘက္ ဝန္းက်င္ကို လုိက္ရွာ မိသည္။
' အိုးးးး '
ခပ္ေဝးေဝးေနရာမွ ေမာ့ၾကည့္ေနေသာ သူ႔ကုိ ျမင္လိုက္ရသျဖင့္ ကြ်န္မ ရွက္ရြံ႕သြားကာ အခန္းထဲကို ေျပးဝင္လိုက္ရေတာ့သည္။ ကြ်န္မအခန္းရဲ႕ ခန္းစီးစကို လွစ္ဟ ၾကည့္လိုက္ ခ်ိန္တြင္ ေက်ာခိုင္းသြားေသာ ေနာက္ေက်ာေလးကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။ ေနာက္ေန႔ေတြမွာလည္း တစ္စံုတစ္ေယာက္ရဲ႕ ပိေတာက္ပန္းေလး ေတြ ေရာက္လာအံုးမလား ကြ်န္မေတြးလိုက္မိေတာ့သည္။
photo: google
ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာၿဖင္႔
ၿမတ္မြန္
.jpg)
