စက္ရုပ္ဘဝ

မနက္မိုးလင္း ေရာင္နီလဲေရာက္
သံစဥ္ခ်ိဳခ်ိဳ ေႀကးငွက္ေလးေတြ
ၿမည္တြန္သံနင့္ တၿပိဳင္နက္ထဲ
စက္ရုပ္ကေလး နိုးထလာခဲ႔
ေကာ္ဖီခြက္ကို ၿမန္ၿမန္ေမာ့ကာ
နံနက္တိုင္းရဲ႕ အားသစ္ေတြနွင္႔

ဆိုင္ကယ္ေတြႀကား တိုးက်ိတ္ရင္းနဲ႔
ဝမ္းစာအတြက္ တိုက္ပြဲဝင္ခဲ႔
တစ္ေန႔လာလဲ ဒီေနရာနဲ႔
တခါလာလဲ ဒီအလုပ္ပဲ
ဝမ္းေရးအတြက္ အလုပ္ခြင္မွာ

စက္ရုပ္ေလးေတာ့ ပ်င္းရိခဲ႔ေပါ့
အလုပ္ဆင္းလို႔ အိပ္ၿပန္ေရာက္ေတာ့
စက္ရုပ္ကေလး အနားယူကာ
မနက္ခင္းသစ္ ေရာက္လာၿပန္ေပါ့
ေန႔ေန႔ညည အလုပ္နွင္႔အိမ္
လြမ္းဆြတ္ၿခင္းနွင္႔ သတိရၿခင္း

ေပ်ာ္ရႊင္ၿခင္းနွင္႔ ဝမ္းနည္းၿခင္းမ်ား
အထီးက်န္စြာ ၿဖတ္သန္းခဲ႔ရ
ဒီလိုနဲ႔ပဲ စက္ရုပ္ကေလး
တိုင္းတစ္ပါးမွာ ရွင္သန္လာတာ
ဒီဇင္ဘာလ ၁၂ရက္ဆို
၈နွစ္ေတာင္မွ ရွိခဲ႔ေရာေပါ့..။

ps: ဘာရယ္ေတာ့ ဟုတ္ပါဘူး။စိတ္ထဲရွိတာ ခ်ေရးလိုက္တာပါ။ မြန္က ကဗ်ာေလးေတြကို ႀကိဳက္တယ္။ မေရးတတ္ဘူးရွင္႔။ ေရးတတ္သလို ေရးခ်လိုက္တာပါ။ ကဗ်ာဆရာႀကီးေတြ ေတြ႔ၿပီးရယ္ေတာ့မယ္ထင္တယ္။ ေရးတတ္သလိုေရးထားတဲ႔ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို လာဖတ္ေပးတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင္..။ ၿမတ္မြန္