အိမ္မက္ဆိုးတို႔သက္ဝင္ခ်ိန္


စပါးအဝယ္ဒိုင္ထံမွ ျပန္လာကတည္းက ကိုေရႊေအး မ်က္နွာမေကာင္းသည္ကို ဇနီးျဖစ္သူ မခင္ျမင့္ သတိထားမိသည္။ ဧကႏၱစပါးေစ်းက်ေန၍ဟုသာ ထင္မိေသာ္လည္း ေကာင္းသည္ဆိုးသည္ ဝင္ေျပာေလ့မရိွသူမို႔ ကိုေရႊေအးဖြင့္ေျပာလာခ်ိန္ကိုသာ ေစာင့္ေနတာ အေကာင္းဆံုးဟု ေတြးလိုက္သည္။

ကိုေရႊေအးနွင့္ မခင္ျမင့္ တို႔၏ အိမ္ေထာင္သက္မွာ ၾကာျမင့္လွျပီ။ အရာရာ ကိုေရႊေအး သေဘာအတိုင္းသာ ျဖစ္ေစသျဖင့္ ခြန္းၾကီးခြန္းငယ္ ကေတာက္ကစ စကားမ်ားဖူးသည္ မရိွခဲ့ၾက။

“ဦးေလးေမာင္ ေရ.. ျပန္တက္ၾကစုိ႔”

တက္မကိုင္သူ ဦးေလးေမာင္ကို လွမ္းေျပာသည့္ ကိုေရႊေအးစကားေၾကာင့္ မခင္ျမင့္ကိုယ္တိုင္ အံ့ၾသသြားရသည္။ ဦးေလးေမာင္ကိုယ္တိုင္လည္း အံ့အားသင့္သြားဟန္တူသည္။ မခင္ျမင့္ မေနသာ၍ ဝင္ေမးလိုက္သည္။

“ မနားေတာ့ဘူးလား အကို.. ျပန္တက္ေတာ့မလို႔လား”

“မနားေတာ့ဘူး ျမင့္ရယ္။ အကိုတို႔ အခုပဲ ျပန္ၾကပါစို႔။ ဦးေလးေမာင္ စက္ႏိႈးဗ်ာ”

မခင္ျမင့္ နားမလည္နိင္ေသာ္လည္း ကိုေရႊေအး စကားအတိုင္း ျပန္ၾကဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ေတာ့သည္။ ကိုေရႊေအးနွင့္ မခင္ျမင့္တို႔က ဧရာဝတီျမစ္ေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ စက္ေလွတစ္စီးျဖင့္ အစုန္အဆန္ သြားလာကာ ေဒးဒရဲ၊ က်ဳိက္လတ္၊ ဖ်ာပံု နယ္မ်ားရိွ တန္တစ္ရာဆန္စက္မ်ားမွ ဆန္မ်ားကို ရန္ကုန္သို႔ ပို႔ေပးသည့္ အလုပ္လုပ္ၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။ ယခင္အေခါက္မ်ားက ဆန္အိတ္မ်ားခ်ျပီးတိုင္း တစ္ရက္တန္သည္ နွွစ္ရက္တန္သည္ ေမာ္ေတာ္ဆိပ္တြင္ကပ္၍ ျမိဳ႕ေပၚတက္ကာ လိုအပ္သည့္ပစၥည္းမ်ားကို ဝယ္ျခမ္းျခင္း ၊ ဘုရားဖူးျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ေလ့ရိွသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ယခုအေခါက္တြင္ ခ်က္ခ်င္း အထက္ဘက္ ျပန္တက္မည္ဆိုတာေၾကာင့္ အံ့ၾသမိေလသည္။

ခင္ပြန္းျဖစ္သူ မ်က္နွာမေကာင္းသည့္အျပင္ ယခုလိုအေျခအေနေၾကာင့္ ထူးျခားမႈ တစ္ခုခုေတာ့ ရိွေနမွန္း မခင္ျမင့္ နားလည္လိုက္၏။ အထက္ဘက္သို႔ ျပန္တက္လာသည့္ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ကိုေရႊေအး၏ အျပဳအမူက ဆန္းၾကယ္ေနသည္။ ေမာ္ေတာ္ဦးတြင္ ထိုင္ျပီး ျမစ္ကမ္းေဘးဝဲယာကို ၾကည့္လိုက္ ျမစ္ျပင္က်ယ္ကို ေငးလိုက္ ျဖစ္ေနပံုကို မခင္ျမင့္ ထမင္း ဟင္းခ်က္ရင္း ၊ ေမာ္ေတာ္ဝမ္းထဲမွ ေရကဲ့ထုတ္ရင္း ေတြ႔ေနရသည္။ ကိုေရႊေအးက မခင္ျမင့္နွင့္မရခင္ကတည္းက ဧရာဝတီျမစ္ကို အမွီျပဳျပီး ေလွထိုးသားဘဝ ၊ အိုးသည္ဘဝ မ်ားျဖင့္ ရုန္းကန္လႈပ္ရွားခဲ့သူျဖစ္သည္။ မခင္ျမင့္က ဧရာဝတီျမစ္ကမ္းနံေဘးရြာသူျဖစ္သည္။ ကိုေရႊေအး၏ အိုးမ်ားကို ဝယ္ယူရင္းမွ ဖူးစာဆံု၍ ညားခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ အိမ္ေထာင္သည္ဘဝ အစပိုင္းက ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းခဲ့သည္။ ဧရာဝတီျမစ္သည္သာ သူတို႔၏အိမ္ယာျဖစ္သလို ၊ သူတို႔အတြက္ လုပ္ကိုင္စားေသာက္စရာ ထမင္းရွင္လည္းျဖစ္သည္။ အိုးေလွေလးထဲတြင္ လင္ကုိယ္မယားနွစ္ေယာက္ ေနထိုင္ကာ ကမ္းနံေဘး ရြာစဥ္တစ္ေလွ်ာက္ အစုန္အဆန္သြားလာ လုပ္ကိုင္ခဲ့ရင္းမွ တေျဖးေျဖးနွင့္ စီးပြားေရးတိုးတက္လာျပီး ယခုလို စက္ေလွျဖင့္ လုပ္ကိုင္နိင္သည့္ အဆင့္ထိ ေရာက္ရိွလာခဲ့ျခင္းျဖစ္၏။ ေငြေၾကးအတန္ငယ္ စုေဆာင္းမိေသာ္လည္း ကိုေရႊေအးက အေျခတက် အိမ္ယာဝယ္ကာ ေနထိုင္လိုစိတ္မရိွဘဲ စက္ေလွေပၚတြင္သာ ေနထိုင္သူျဖစ္သည္။

“ မင္းအိမ္နဲ႔ မေနတတ္ပါဘူးကြာ။ ဒီျမစ္ၾကီးေပၚမွာ ေနရတာပဲ ငါစိတ္ခ်မ္းသာတယ္။ ကေလးဘဝထဲက ဒီျမစ္ေပၚမွာပဲ ေနလာတာ ။ ေသတဲ့အထိ ဒီျမစ္ၾကီးထဲမွာပဲ ေနမယ္ကြာ။ ေသရင္လည္း ဒီျမစ္နံေဘးမွာပဲျမဳပ္။”

ဟုဆိုေလ့ရွိသည္။ ၾကာလာေတာ့ မခင္ျမင့္ကိုယ္တိုင္ အိမ္ယာနွင့္ေနဖို႔ပင္ မေတြးမိေတာ့။ ေသွ်ာင္ေနာက္ဆံထံုးပါ ဆိုသလို လင့္အလိုအတိုင္း မခင္ျမင့္လည္းေနထိုင္ရင္း ယခုေတာ့ သူကိုယ္တိုင္လည္း ျမစ္သူတပိုင္းျဖစ္ေနခဲ့ျပီ။ ကိုေရႊေအးေျပာဖူးသလို ေသလွ်င္လည္း ဒီျမစ္ေပၚမွာသာ ေသမည္ထင္သည္။

တစ္ေန႔လံုး ကိုေရႊေအးက စကားမေျပာ။ ေငးေငးငိုင္ငိုင္ သက္ျပင္းတခ်ခ်ျဖင့္ စိတ္ညစ္ေနဟန္ေပၚသည္။ ကိုေရႊေအးကို ၾကည့္ရင္း မခင္ျမင့္လည္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိသည္။ သူ႔ေယာက်ာ္းတြင္ စိတ္ဆင္းရဲစရာ ကိစၥရိွေနမွာ ေသခ်ာသည္။ သူ႔ကို ဖြင့္မေျပာဘဲ ၾကိတ္ျပီးခံစားေနသည္ကို မၾကည့္ရက္ေတာ့ပါ။ ညစာ စားျပီးခ်ိန္တြင္ ကိုေရႊေအး ထိုင္ေနသည့္ ေမာ္ေတာ္ဦးကိုသြားျပီး ကိုေရႊေအးနံေဘးတြင္ ျငိမ္ျငိမ္သက္သက္ ဝင္ထိုင္သည္။ ကိုေရႊေအးက တစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္ျပီးေနာက္ ဘာမွ် မေျပာဘဲ ျပန္လွည့္သြားသည္။ မခင္ျမင့္ ကိုေရႊေအးလက္ေမာင္းကို ဖြဖြဆုပ္ကိုင္ျပီး ေမးမိသည္။

“အကို ဘာျဖစ္ေနတာလဲဟင္။ မ်က္နာလည္းမေကာင္းဘူး။ စပါးေစ်းေတြက်ေနလို႔လားဟင္”

ေလာကဓံ၏အထုအေထာင္းကို ခံခဲ့ရသည့္ ကိုေရႊေအးအတြက္ စပါးေစ်းက်ရံုနွင့္ ယခုေလာက္ ဝမ္းနည္းမည္ မဟုတ္မွန္းသိေသာ္လည္း ဘာျဖစ္မွန္း ေသခ်ာမသိရ၍ အခုလိုေမးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ကိုေရႊေအးက ေခတၱတိတ္ဆိတ္ေနျပီးမွ မခင္ျမင့္၏ လက္ဖဝါးကိုဆုပ္ကိုင္ၿပီး တခ်က္ဖ်စ္ညစ္လိုက္သည္။ စိတ္ညစ္စရာ တစ္ခုခု ရိွေန၍ အားေပးဟန္တူသည္။

“မေျပာခ်င္ေပမယ့္ ေျပာျပရမွာပဲျမင့္ရယ္။ ျမင့္ကိုယ္တိုင္နဲ႔လည္းသက္ဆိုင္ေနတာပဲေလ”

ကိုေရႊေအးစကားေၾကာင့္ မခင္ျမင့္ ရင္တုန္သြားမိသည္။

“ ဘာမ်ားျဖစ္လို႔လည္း အကိုရယ္ မထိတ္သာ မလန္႔သာရိွလိုက္တာ”

“ဟုတ္တယ္ျမင့္ရယ္။ မထိတ္သာ မလန္႔သာထက္ေတာင္ ပိုဆိုးေနပါျပီ။ အကို မနက္က ဆန္တက္ပို႔ရင္းနဲ႔ သတင္းၾကားခဲ့ရတယ္။ အကိုတို႔ ဒီဧရာဝတီျမစ္ၾကီးကို ပိတ္ဆို႔ျပီး ဆည္ေဆာက္ေနျပီတဲ့ကြယ္။”

“ဘုရား...ဘုရား အဲ..အဲဒီေတာ့ ဒီျမစ္ၾကီးက ဘာေတြျဖစ္သြားမွာလဲဟင္”

“ သူတို႔ေျပာသေလာက္ အကိုၾကားခဲ့ရတာေတာ့ အဲဒီလို ဆည္ေဆာက္လိုက္ရင္ ေရေတြက အရင္လို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ မစီးဆင္းရေတာ့ဘူးတဲ့ေလ။ ဆည္ကေန လႊတ္ေပးသေလာက္ပဲ စီးရမွာ။ ဆည္ထဲမွာ ေရနဲရင္နဲသလို မ်ားရင္မ်ားသလို စီးရမွာေလ။ ေနာက္ျပီး အကိုတို႔ရဲ႕ ဒီျမစ္ေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ ပါတ္ဝန္းက်င္ေတြလည္း ထိခိုက္မယ္တဲ့။ ဒီျမစ္ၾကီးကို အမွီျပဳေနထိုင္ၾကတဲ့ ေရေနသတၱဝါေတြ ငွက္မ်ဳိးစိတ္ေတြအထိဆိုးက်ဳိး ျဖစ္ေစမယ္တဲ့။ ေနာက္ျပီး ဒီျမစ္ရဲ႕ ေရကို အသံုးျပဳၾကရတဲ့ ေတာင္သူေတြ စိုက္ပ်ဳိးေရးသမားေတြ ျမစ္ကမ္းနံေဘးရြာေတြအတြက္လည္း ဆိုးက်ဳိးပဲ ျဖစ္ေစမယ္လို႔ ေျပာတာ ၾကားခဲ့ရတယ္ ျမင့္ရယ္။”

“ အို.. အဲဒီေလာက္ ဆိုးက်ဳိးေတြ အမ်ားခံျပီး ဘာလုပ္ဖို႔မ်ား ဒီဆည္ကို ေဆာက္ရတာလဲ”

“လွ်ပ္စစ္ထုတ္ဖို႔တဲ့ေလ။ ရင္နာဖို႔အေကာင္းဆံုးက အဲဒီလွ်ပ္စစ္ကို အကိုတို႔နိင္ငံသံုးဖို႔အတြက္မဟုတ္ဘူးတဲ့။ တျခားနိင္ငံကိုေရာင္းဖို႔တဲ့ေလ။ ေတာက္ !!! ”

ကိုေရႊေအးတစ္ေယာက္ ေျပာရင္းနွင့္ ေဒါသထြက္လာကာ ေမာ္ေတာ္ဦးကို လက္သီးျဖင့္ထုခ်လိုက္၏။ မခင္ျမင့္ကိုယ္တိုင္လည္း ဘဝတြင္တစ္ခါမွ် မျဖစ္ေပၚဖူးသည့္ ေဒါသမ်ားျဖင့္ အံတင္းတင္း ၾကိတ္ထားမိသည္။

“ ဒါ ငါတို႔ရဲ႕ ျမစ္။ ငါတို႔တမ်ဳိးသားလံုးရဲ႕ ျမစ္ကြ။ ငါတို႔ ဘိုး ေဘး ဘီ ဘင္ေတြ လက္ထက္ကတည္းက ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ၾကတဲ့ ျမစ္။ ခုလို လုပ္ခ်င္တိုင္း လုပ္စရာမွ မဟုတ္တာ။ အသဲနာလိုက္တာကြာ။ ေတာက္ ”

ေတာက္တေခါက္ေခါက္ျဖင့္ ေဒါသမ်ားဆူေဝေနေသာ ကိုေရႊေအးကို မခင္ျမင့္ ေဖ်ာင္းဖ်ေပးခ်င္စိတ္ မရိွေတာ့။ ဒီသတင္းက ဧရာဝတီျမစ္ၾကီးကို ခ်စ္ျမတ္နိဳးသည့္ လူတိုင္း ဒီ့ထက္မေလွ်ာ့သည့္ ေဒါသမ်ား ခံျပင္းနာက်ည္းမႈမ်ား ျဖစ္ၾကမည္မွန္း သေဘာေပါက္မိသည္။ နွစ္ဦးသား စကားဆက္မေျပာျဖစ္ဘဲ ျမစ္ျပင္က်ယ္ကိုသာ ေငးေနမိၾကေတာ့သည္။ ဘာမွ်မသိသည့္ ျမစ္ေရျပင္ၾကီးကေတာ့ လေရာင္ေအာက္တြင္ လိႈင္းၾကက္ခြပ္ေလးမ်ား တလက္လက္ထကာ လွပေနသည္။ ျမစ္ျပင္မွ တိုက္ခတ္လာသည္ ေလမ်ားကလည္း ေအးျမလတ္ဆတ္ကာ ေဒါသနွင့္ နာက်ည္းမႈမ်ားကို တတ္နိင္သမွ်ေျဖေဖ်ာက္ေပးေနပံုရ၏

ထိုညက မခင္ျမင့္ ေတာ္ေတာ္နွင့္ အိပ္မေပ်ာ္ခဲ့ပါ။ တလူးလူးတလိမ့္လိမ့္ျဖင့္ စိတ္ညစ္ညဴးဖြယ္ အေတြးမ်ားသာ ဝင္ေနမိသည္။ ဒီျမစ္ၾကီးေပၚတြင္ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ေနသည့္ သူတို႔အတြက္ ေရွ႕ေလွ်ာက္ထို႔ထက္ပို၍ စိတ္ညစ္ရေတာ့မည္။ ဝမ္းနည္းနာက်င္ဖြယ္ အိပ္ပ်က္ညမ်ားသည္ ဧရာဝတီခ်စ္သူတိုင္းကို ေစာင့္ၾကိဳေနေတာ့မည္။ မိုးလင္းခါနီးမွ မခင္ျမင့္ ေမွးခနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြား၏။ အိပ္ေပ်ာ္ခ်ိန္မွာေတာင္ လြတ္ေျမာက္နိင္ျခင္းမရိွခဲ့။ အိမ္မက္ဆိုးတို႔က ေစာင့္ၾကိဳေနျပန္သည္။

...............................

ကြင္းျပင္တစ္ခုလံုး လူေတြ ျပည့္နွက္ေန၏။ ေနေရာင္ျခည္က မလင္း မခ်င္း ။ မိႈင္းမိႈင္းညိဳ႕ညိဳ႕။ အားလံုး၏ အၾကည့္က တေနရာထဲသို႔ စု ေနသည္။ ျမင္ကြင္းက လိႈက္ေမာဖြယ္ရာပင္တည္း။ ၾကိဳးအထပ္ထပ္ အတုပ္ခံထားရေသာ အမယ္အို တစ္ေယာက္ကို လမ္းတေလွ်ာက္ အတင္းဆြဲေခၚကာ ေတာင္ကုန္းထက္သို႔ ေခၚငင္ေနသည္။ ထိုေတာင္ကုန္းအမည္က မရဏေတာင္ကုန္းျဖစ္သည္။ ကြပ္မ်က္ခံရသူမ်ားအတြက္ ဘဝအဆံုးသတ္ရာ ေတာင္ကုန္းျဖစ္သည္။ မရဏေတာင္ကုန္းသို႔ သြားရာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ေဘးႏွစ္ဘက္တြင္ လူအုပ္ၾကီးက ျပည့္က်ပ္ေန၏။ ၾကိဳးတုပ္ၿပီး ဆြဲေခၚခံေနရေသာ အမယ္အိုကို ၾကည့္ေနၾကသည့္ လူအားလံုးရင္ထဲတြင္ ဝမ္းနည္းျခင္းနွင့္ ယူက်ဳံးမရျဖစ္ျခင္းမ်ား တူညီစြာျဖစ္ေပၚေနသည္။
ခံျပင္း ေဒါသျဖင့္ ေအာ္ဟစ္ေနသံမ်ားကလည္း ဘဝဂ္ညံေန၏။

“မတရား မလုပ္ၾကနဲ႔”
“အခု ျပန္လႊတ္ေပး”
“ အေမ့ကို မသတ္ပါနဲ႔။ မသတ္ပါနဲ႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္”
“အေမ.... အေမ...”
“ကယ္ေပးၾကပါ”
“ၾကည့္မေနၾကနဲ႔ အေမ့ကို ဝိုင္းလုၾကေလ.. ဘာလုပ္ေနၾကတာလဲ”

လူအုပ္ၾကီး၏ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ေအာ္သံထဲတြင္ ကြ်န္မ၏ ေအာ္သံလည္း ပါဝင္ေနခဲ့သည္။ အမယ္အိုကို ဆြဲေခၚလာသည့္ သူမ်ား မရဏေတာင္ကုန္းသို႔ ေရာက္ရန္ တေျဖးေျဖးနီးလာသည္နွင့္အမွ် ေအာ္သံမ်ားလည္း ပို၍ဆူညံလာသည္။ အေမအိုက ကြ်န္မရိွရာဘက္ကို လွည့္ၾကည့္သည္။ ညိွးႏြမ္းေနေသာ္လည္း ရင့္က်က္တည္ျငိမ္မႈအျပည့္နွင့္ မဟာဆန္လွေသာ အေမအို၏မ်က္နာကို ျမင္လိုက္ရခ်ိန္ ကြ်န္မရင္ထဲတြင္ ဝမ္းနည္းျခင္းမ်ား လိႈက္ဆူလာသည္။ ကြ်န္မစိတ္မထိန္းနိင္ေတာ့ပါ။ အာေခါင္ျခစ္ကာ စူးစူးဝါးဝါး ေအာ္ဟစ္လိုက္မိေတာ့သည္။

.........................................

“ မသတ္ပါနဲ႔ မသတ္ပါနဲ႔”

“ ျမင့္... ျမင့္ ဘာျဖစ္တာလဲ”

ကိုေရႊေအး လႈပ္ႏိႈးတာေၾကာင့္ မခင္ျမင့္လန္႔နိဳးလာ၏။ အိမ္မက္ဆိုး မက္ေနေၾကာင္း သတိျပဳမိသြားသည္။ ေရတခြက္ေသာက္ျပီးခ်ိန္အထိ ဝမ္းနည္းျခင္းက မေပ်ာက္နိင္ေသး။ ရင္ထဲတြင္ တုန္ရင္ေနမိ၏။ အိပ္ေရးမဝသျဖင့္ မ်က္လံုးမ်ားက က်ိန္းစပ္ေနသည္။ အာရုဏ္ပင္ လင္းက်င္းလုျပီ။ ကြ်န္မစိတ္ထဲတြင္ တိုးတိုးေလး ဆုေတာင္းလိုက္၏။

“ ဒါဟာအိမ္မက္ဆိုးသာ ျဖစ္ပါရေစဘုရား။ ဒီအိမ္မက္ဆိုးေတြ ဘယ္ေတာ့မွ အသက္မဝင္လာပါေစနဲ႔ေတာ့”


ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာျဖင့္
ျမတ္မြန္


...........................................



ဧရာဝတီျမစ္ဆံုေရကာတာ စီမံကိန္းကို အၾကြင္းမဲ့ ကန္႔ကြက္ပါသည္။

Comments

ညီမမြန္..
ထပ္တူပါပဲ..။ ဧရာဝတီျမစ္ဆံုဆည္ စီမံကိန္းကို လံုးဝ ကန္႔ကြက္ပါတယ္။ ညီညြတ္စြာနဲ႔ လက္တဲြပါဝင္တဲ့အတြက္ ဝမ္းသာမိတယ္..။
ခ်စ္တဲ့
သဒၶါ
PhyoPhyo said…
မြန္ ေရ

ျမစ္ဆံုဆည္ စီမံကိန္းကို ကန္႔ကြက္ပါတယ္။
ဧရာ၀တီ အျမဲ ရွင္သန္ပါေစ။
ညီရဲ said…
အိပ္မက္ဆိုးေတြ ျဖစ္ပါေစလို ့ပဲ ဆုေတာင္းရေတာ့မွာေပါ့ သူငယ္ခ်င္းေရ...
မြန္ေရ ေပ်ာက္ခ်က္သားေကာင္းေနတယ္ေနာ္...
blackroze said…
မြန္ေရ
ေရးထားတာေလးေကာင္းတယ္..
မြန္နဲ႕ထပ္တူထပ္မွ်ပါဘဲ

“ဧရာဝတီ ျမစ္ဆံုဆည္ စီမံကိန္းကို လံုးဝကန္႔ကြက္ပါသည္။”
ျမစ္ဆံုေရကာတာစီမံကိန္းအား အျပတ္အသတ္ ကန္႔ကြက္ရန္ သေဘာတူပါတယ္...
ဧရာ၀တီ ထာ၀စဥ္စီးဆင္းႏုိင္ပါေစ

ခ်မ္းေျမ့ပါေစ
ခ်ယ္ရီေျမ
Unknown said…
ဧရာသတီကို အေမအိုနဲ႔ နိမိတ္ပုံယူထားတာ သိပ္ထိမိတာပဲ အစ္မရာ.... ရင္ထဲေတာင္ဆို႔တယ္။
ဧရာဝတီ ျမစ္ဆံုဆည္ စီမံကိန္းကို အၾကြင္းမဲ့ ကန္႔ကြက္ပါသည္။
San San Htun said…
ဧရာဝတီၿမစ္ဆံုစီမံကိန္းကို ကန္ ့ကြက္ပါသည္။ ဧရာဝတီ အဓြန္ ့ရွည္ တည္တံ့ပါေစ။
ီမြန္ေရ....တို႕ေတြ အားလုံး ညီညီညႊတ္ညႊတ္နဲ႕ အေမ့ကို ၀ုိင္းလုၾကမယ္ဆုိရင္ အိမ္မက္ဆိုးေတြ ဘယ္ေတာ့မွ အသက္၀င္လာႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူးဆုိတာ ယုံၾကည္တယ္....



ခ်စ္တဲ့
ဂ်င္း
mstint said…
အိပ္မက္ဆိုးသာျဖစ္ပါေစ။
ႏိုင္ငံသားမ်ားအားလံုး ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုး တြယ္တာတဲ့ 'ျမစ္ဧရာ' ထာဝရေအးခ်မ္းစြာျဖင့္စီး ဆင္းႏိုင္ပါေစ။

ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္
မြန္ေရ

ငါတို႔ ဆႏၵေတြ အေကာင္အထည္ ေပၚႏိုင္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေနမိတာပဲဟာ ။ ။
ဧရာဝတီကို လြတ္လပ္စြာစီးဆင္းခြင့္ေပးပါ။ မွီခိုသူတို႔ အႏၱရာယ္ကင္းကင္းမွီခိုခြင့္ေပးၾကပါ။

စာအေရးအသားေကာငး္လွတဲ့ အစ္မျမတ္မြန္ရဲ႕ စာေလးေတြ ကို ဖတ္ရင္း ဖတ္ရင္း တိုးလို႔ ႏွစ္ျခိဳက္မိပါတယ္ အစ္မေရ။
သတုိး said…
“ဧရာဝတီ ျမစ္ဆံုဆည္ စီမံကိန္းကို လံုးဝကန္႔ကြက္ပါသည္။”
အိမ္မက္ဆုိးမွ အလွ်င္အျမန္ ႏုိးထခြင့္ ရႏုိင္ပါေစ။ မိခင္ ... ထာ၀ရ ရွင္သန္ႏုိင္ပါေစ။
ကုိသတုိး
kiki said…
အိမ္မက္ဆိုးထဲမွာေတာင္ ဒီေလာက္ ေၾကာက္စရာ ရင္နာစရာေကာင္းေနတာ ေနာ္..
တကယ့္လက္ေတြ ့မွာ အေကာင္ အထည္ေပၚလာခဲ့ရင္ေတာ့ မေတြးဝံ့စရာပါပဲ ျမတ္မြန္ေရ..

တို့တေတြ စည္းလံုးညီညြတ္ျပီး ကန္ ့ကြက္ေနၾကေပမဲ့ လူ ့အႏၶ ေတြကေတာ့မိုက္တြင္းနက္ေနၾကဆဲပါပဲ ။
ဒါေပမဲ့ ေနာက္ဆံုး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေရးေရးေလးရွိေနတဲ့အထိ .. ျပည္ဖ်က္မဲ့ ျမစ္ဆံုစီမံကိန္းၾကီးကို ကန့္ကြက္ ပါတယ္ ။
seesein said…
ျမစ္ဆံုဆည္ စီမံကိန္းကို ထာ၀စဥ္ ကန္႕ကြက္ပါတယ္
ဧရာ၀တီ ထာ၀ရ စီးဆင္းပါေစ
ဧရာ၀တီ ရွင္သန္ပါေစ

ခင္မင္တဲ့
seesien
ျမတ္မြန္ said…
အားလံုးနဲ့ထပ္တူထပ္မွ်ပါပဲရွင္။ ဧရာဝတီထာဝရတည္ရွိေနပါေစ။
SHWE ZIN U said…
“ ဒါ ငါတို႔ရဲ႕ ျမစ္။ ငါတို႔တမ်ဳိးသားလံုးရဲ႕ ျမစ္ကြ။ ငါတို႔ ဘိုး ေဘး ဘီ ဘင္ေတြ လက္ထက္ကတည္းက ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ၾကတဲ့ ျမစ္။ ခုလို လုပ္ခ်င္တိုင္း လုပ္စရာမွ မဟုတ္တာ။ အသဲနာလိုက္တာကြာ။ ေတာက္ ”

အင္း ဟုတ္ပ အသဲနာလိုက္တာ ကန္႕ကြက္တယ္ လံုးဝ လံုးဝ ကန္႕ကြက္ပါတယ္

ေက်းဇူးညီမ ေရ
ေရႊစင္ဦး
sosegado said…
မခင္ျမင့္လုိ အိမ္မက္မက္ေနတဲ့သူေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ား ေနမလဲမသိပါဘူး
အိပ္မက္ဆိုးေတြ ထာ၀ရခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားဖို႔ အားလံုးညီညီညာညာလက္တဲြၾကဖို႔အခ်ိန္ေရာက္ေနပါၿပီ။
အေမထာ၀ရရွင္သန္ပါေစ။
HM said…
တိုင္းခ်စ္ျပည္ခ်စ္ေတြကိုေလးစားျပီး၊
တိုင္းေျပကိုလက္ညိဳးထိုးေရာင္းစားသူမ်ားအားရြံရွာစြာ႐ႉ႕ံခ်ပါတယ္
ငါတို႕ျမစ္ကိုလာမခိုးနဲ႕
Cameron said…
ျမစ္ဆံုစီမံကိန္းကို အၾကြင္းမဲ႔ကန္႔ကြက္ပါသည္...။

ဧရာ၀တီကိုခ်စ္တဲ႔
မိုးေငြ႔
rose of sharon said…
ဧရာဝတီၿမစ္ဆံုဆည္စီမံကိန္းကို အၾကြင္းမဲ႔ကန္႔ကြက္ပါသည္
ေမာင္ဘႀကိဳင္လည္းလုံးဝကန္႔ကြက္တယ္ဗ်
ဧရာဝတီျမစ္ႀကီးကုိဒီတုိင္းထားေပးၾကပါ
တနိင္ငံလံုးအတြက္ အိမ္မက္ဆိုးေတြ မမက္ရဖို႔ ဧရာဝတီကို ကာကြယ္ၾကစို႔။

ဧရာဝတီ ျမစ္ဆံုဆည္ စီမံကိန္းကို လံုးဝ ကန္႔ကြက္ပါတယ္။
ဧရာ၀တီၿမစ္ၾကီးဆက္လက္ရွင္သန္စီးဆင္းေစဖို့
ၿမစ္ဆံုဆည္တည္ေဆာက္ေရးကိုဆက္လက္
ကန့္ကြက္ၾကပါစို့။
ခင္မင္စြာၿဖင့္
စိတ္၏ေၿဖရာ
ညီမေလး မြန္ေရ...

ဧရာဝတီ ထာဝရၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ရွင္သန္စီးဆင္းေနပါေစလုိ႔ ဆုေတာင္းေနပါတယ္။

ခ်စ္တဲ့...
MPC
ညီမေလး မြန္ေရ...

ဧရာဝတီ ထာဝရၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ရွင္သန္စီးဆင္းေနပါေစလုိ႔ ဆုေတာင္းေနပါတယ္။

ခ်စ္တဲ့...
MPC
တစ္ႏိုင္ငံလံုး တကယ္ကို အိပ္မက္ဆိုးေတြ မက္ေနရတယ္။ ဒီအိပ္မက္ဆိုးေတြ အသက္၀င္လာမွာ ေၾကာက္လို႔ အခုလို ကန္႕ကြက္ေနရၾကရတယ္။
ဧရာ၀တီကို လြတ္လပ္ခြင့္ေပးပါ...။
ဒီေျမမွာေန ဒီေရကိုေသာက္ၿပီး
ဧရာ၀တီကို ေက်းစြပ္ေနၾကတာ ရင္နာတယ္..။
ဧရာဝတီ ျမစ္ဆံုဆည္ စီမံကိန္းကို အၾကြင္းမဲ့ ကန္႔ကြက္ျခင္းကို ထပ္ဆင့္ ေထာက္ခံပါတယ္..။
ahphyulay said…
အင္း...
ယန္စီၿမစ္ထဲမွာ ေရမရွိေတာ ့တာ သူတို ့
အဲ ့လိုပဲ ယန္စီၿမစ္ကို ပိတ္ၿပီး ဆည္ေတြ
ေဆာက္ပစ္ခဲ ့လို ့တဲ ့။ ဧရာဝတီက ယန္စီ
ၿမစ္ထက္ ပိုရွည္ပါတယ္။ အခုေဆာက္မဲ ႔
ၿမစ္ဆံုေနရာကလည္း ငလ်င္ေၾကာအမ်ား
ဆံုးရွိတဲ ့ေနရာ..၊ အက်ိဳးအၿမန္က တရုပ္က
၈၀၊ ၾကံ ႔ဖြံ ႔က ၁၀၊ ၾကားပြဲစားက ၁၀ တဲ ့
ဘိုးဘြားအေမြကို ေရာင္းစားေနၾကတာ..။
ကြ်န္ေတာ္ထင္တယ္၊ ဒါကလည္း
၈၈ အေရးေတာ္ပံုလိုပါပဲလို ့..။
ရံႈးမွာပါပဲဗ်ာ....။
အားမတန္လို ့ေလ..။
nai said…
ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ေလးေတာ႕ ရွိသင္႔ပါတယ္ဗ်ာ....
ဧရာဝတီကို လြတ္လပ္စြာစီးဆင္းခြင့္ေပးပါ။ ...
အေၾကာင္းအရာရယ္၊ အေရးအသားရယ္ေနာက္ ေမ်ာသြားခဲ႔တယ္။

ဧရာဝတီ အဓြန္႔ရွည္ တည္တံ႔ပါေစ။
ကူးယူးပါရေစ
“ ဒါဟာအိမ္မက္ဆိုးသာ ျဖစ္ပါရေစဘုရား။ ဒီအိမ္မက္ဆိုးေတြ ဘယ္ေတာ့မွ အသက္မဝင္လာပါေစနဲ႔ေတာ့”

Popular posts from this blog

အနာဂတ္ဆိုတာ မေရာက္ေသးတဲ့ ပစၥဳပၸန္

ႏြားအို

အခ်စ္ဆိုတာ အသံမဲ့ ဘာသာစကား