အေၿပာင္းလဲမရွိတဲ႔ရင္ခြင္

"ေဒါက္...ေဒါက္...ေဒါက္..ထေတာ႔ သမီးေရ..၇ နာရီထိုးၿပီးေနာ္"

အခန္းအၿပင္က ညင္သာနူးညံတဲ႔ အသံေလးနွင္႔ အတူ မနက္မိုးလင္းတိုင္း ပထမဆံုးၿမည္တဲ႔ ေမေမ(မားမား)ဆိုတဲ႔ ကြ်န္မရဲ႕ နိဳးစက္ေလးပါ။ ေမေမရဲ႕ တံခါးေခါက္သံနွင္႔ အတူ ကြ်န္မအိပ္ေနရာမွ အသံလာရာကို အာရံုေရာက္ သြားမိပါသည္။ ပထမဆံုးေခါက္သံ ဆိုေတာ႔ မနက္၇နာရီေပါ႔။ ရေသးတယ္ ဆက္အိပ္လိုက္အံုးမယ္။ ကြ်န္မရဲ႕ ထံုးစံေပါ႔ အိပ္ရာက မထခ်င္ေသးပါ။ ရတဲ႔ ၅မိနစ္ ၁၀ မိနစ္ကို ေပကပ္စြာ အိပ္ေနမည္။ ေမေမကေတာ႔ ထံုးစံအတိုင္း မနက္၆နာရီဆို နိုးေနမည္။ သူမရဲ႕ အေပါင္းေဖာ္မ်ားနွင္႔ လမ္းတစ္ပါတ္ေလွ်ာက္မည္။ မနက္တိုင္း အလကားေပးေနတဲ႔ သတင္းစာကို ေၿမေအာက္ရထား ရွိတဲ႔ ဘူတာဂိတ္မွာ သြားယူမည္။ ၿပီးရင္ အိမ္ၿပန္လာၿပီး သူမရဲ႕ ခ်စ္လွစြာေသာ သမီးေလး ငပ်င္းကို နွိဳးမည္။ ကြ်န္မစားဖို႔ မနက္စာကို ေမေမက ၿပင္ဆင္ေနမည္။ ေကာ္ဖီခြက္ကို အသံခပ္ၿပင္ၿပင္းနဲ႔ ေခါက္ၿပီးေမႊေနမည္။ ကြ်န္မ မႀကားႀကားေအာင္ လုပ္ေနၿခင္းပါ။ ကြ်န္မ အခန္းတံခါး ပိတ္တဲ႔ ေန႔ေတြဆိုရင္ေတာ႔ အခန္းၿပင္ကေန နိွဳးတဲ႔ နည္းထဲက တစ္နည္းပါ။ အခန္းတံခါး မပိတ္မိတဲ႔ အခ်ိန္ေတြ ဆိုရင္ေတာ႔ အခန္းထဲ ဝင္လာၿပီး ကြ်န္မရဲ႕မ်က္နွာကို ကလိမည္။ ဒါမွမဟုတ္ရင္ ပြစိပြစိ နဲ႔ နားနားမွာ ကပ္ၿပီး ကြ်န္မကို နားၿငီးေအာင္လုပ္မည္။ ေမေမရဲ႕ မနက္တိုင္း ကလိေနတဲ႔ နိဳးနည္းေလးေတြပါ။

"ေဒါက္....ေဒါက္...ေဒါက္ ၇နာရီခြဲၿပီး ထေတာ႔ေလ..အလုပ္ေနာက္က်ေတာ႔မွာဘဲ "

ဒုတိယ အႀကိမ္ေၿမာက္ နိဳးၿခင္းပါ။ ဒုတိယ အႀကိမ္ဆိုရင္ေတာ႔ ေမေမက ကြ်န္မ တံခါးမဖြင္႔မခ်င္း ေခါက္ေနေတာ႔မည္။ ကြ်န္မ မထခ်င္ထခ်င္နွင္႔ အခန္းတံခါးကို ထဖြင္႔ကာ ကုတင္ရွိရာသို႔ ၿပန္ေလွ်ာက္ၿပီး ရတဲ႔ တစ္မိနစ္ နွစ္မိနစ္ကို ၿပန္အိပ္ေနမိသည္။ ေမေမကေတာ႔

"စေန တနဂၤေႏြမွ အိပ္ေရးဝဝ အိပ္ပါသမီးရယ္ ထေတာ႔..ညက ဘယ္အခ်ိန္အိပ္လဲ ေစာေစာအိပ္ပါဆို မအိပ္ဘူးထင္တယ္။ "

ေမေမက ကြ်န္မကို ဘာဘဲလုပ္လုပ္ ဘယ္ေတာ႔မွ မဆူသလို ကြ်န္မကို အၿမဲတမ္း သူမရဲ႕ အၿပံဳးေတြနဲ႔သာ

ကြ်န္မရင္ကိုေအးေစသည္။ ေမေမက အၿပံဳးေတြ သာမက ကြ်န္မ ဘာေၿပာေၿပာ အၿမဲတမ္းရယ္ေနတတ္သည္။ အရယ္သန္လြန္းတဲ႔ ေမေမကို ကြ်န္မ အၿမဲတမ္း ရီစရာေၿပာသလို ေမေမနဲ႔ဆိုရင္ ကြ်န္မ အလိုလိုေနရင္ မ်က္နွာေၿပာင္ေနတတ္ပါသည္။

"ကဲထပါေတာ႔"

ေဆာင္းတြင္းေအးေအးမွာ ေမေမက ေစာင္ကို ဆြဲလွမ္းကာ ကြ်န္မလက္ကို အတင္းဆြဲပါေတာ႔သည္။ မ်က္စိမဖြင္႔ေသးတဲ႔ ကြ်န္မကို ေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႔ အတင္းတြန္း လြတ္ပါသည္။ နံနက္စာ စားရင္နဲ႔ ထိုင္ေစာင္႔ေနတဲ႔ ေမေမက သနပ္ခါးခါး ပါးပါးေလးကို လိမ္းထားပါသည္။ တိုင္းတစ္ပါးမွာ ေနေနေပမည္႔ ေမေမက သနပ္ခါးဘဲ လိမ္းေလ႔ရွိသည္။ အခန္းထဲက အလုပ္သြားရန္ ၿပင္ဆင္ၿပီး ထြက္လာတဲ႔ ကြ်န္မကို ေမေမက ၿပံဳးရင္

"ေကာင္မေလး ညဘက္ ညဘက္ ေစာေစာ မအိပ္ဘူးေနာ္လို႔ "

သူမရဲ႕ နံနက္တိုင္း နွတ္ဆက္စကားပါ။ ေမေမရဲ႕ နံနက္စာကို စားရင္း ေကာ္ဖီကို ေရေသာက္သလို ေမာ႔လိုက္ၿပီး ကြ်န္မရဲ႕ ထမင္းဘူး ကိုယူကာ ကြ်န္မ အလုပ္ကိုေၿပးရပါေတာ႔သည္။ ေမေမကေတာ႔ တံခါးနားထိ လိုက္ပို႔ရင္း ဆိုင္ကယ္ ေၿဖးေၿဖးေမာင္းဖို႔ ဆိုင္ကယ္စီးရင္း ဘုရားစာဆိုဖို႔ အနားကေန တတြတ္တြတ္ မွာေနမည္။ ေမေမရွိေနလို႔သာ ကြ်န္မရဲ႕ နံနက္ခင္းေတြက ႀကည္နဴးစရာေလးေတြနဲ႔ နံနက္တိုင္းမွာ အင္းအားေတြရွိလို႔ေနသည္။ ကြ်န္မ ဘဝမွာ ေမေမက ကြ်န္မရဲ႕ အားေဆးတစ္ခြက္ပါဘဲ။ ေမေမဆိုတဲ႔ အၿမဲတမ္း အေရာင္ မေၿပာင္းလဲတဲ႔ ရင္ခြင္တစ္ခု ရွိေနလို႔တာ ကြ်န္မရဲ႕ စိတ္က အမွိဳက္ေတြကို ေမေမရင္ခြင္ထဲမွာဘဲ စြန္႔ၿပစ္ေနရတာပါ။ ဝမ္းနည္မိတဲ႔အခါတိုင္း ဒီရင္ခြင္ကသာ စိတ္ရဲ႕ေၿဖရာ ဝမ္နည္းမွဳေတြ ေၿပေၿပာက္ေစတဲ႔ ေအးခ်မ္းတဲ႔ ရင္ခြင္။ တကယ္လို႔သာ ေမေမဆိုတဲ႔ အၿမဲတမ္းေႏြးေထြးေနတဲ႔ ရင္ခြင္တစ္စံုသာ မရွိခဲ႔ေတာ႔ရင္ ...............။

PS: မြန္႔ပိုစ္ေလးေတြကို လာလာဖတ္ေပးတဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေလး ေတြကလဲ မြန္ရဲ႕ အားရွိေစတဲ႔ ရင္ခြင္တစ္စံုပါဘဲ။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင္။

( ၿမတ္မြန္)