ရွင္သန္ျခင္းစက္ဝိုင္း

"ထေတာ့ေလဟာ.. ဘယ္အခ်ိန္ရွိေနျပီလဲ။ "

စကားသံႏွင့္အတူ လႈပ္ႏိႈးခံလုိက္ရတာေၾကာင့္ မ်က္လံုးကို အားယူကာ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္နွင္႔ ကြ်န္မ၏ အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္းေလးကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။ သူမကို ေတြ႔မွ ကြ်န္မတို႔ ဒီေန႔ခ်ိန္းဆိုထားတာကို သတိရမိေတာ့သည္ ။ ဒီေန႔သည္ သူမ ေမြးေန႔ ျဖစ္၏ ။ မေန႔ကတည္းက ေစာေစာထဖို႔ ေျပာထားသည္ကို ကြ်န္မ ေမ့ေလ်ာ့သြားမိကာ အိပ္ေပ်ာ္သြားျခင္း ျဖစ္သည္။

"ဟက္ပီးဘက္ေဒး သူငယ္ခ်င္း"
"ကဲပါ ထ..ထ ေနာက္မွာ ဘက္ေဒးေတာ့"

ေဆာင္းမနက္ခင္းမွာ အိပ္ရာထဲတြင္ နွပ္ရသည္မွာ ဇိမ္အရွိဆံုး ျဖစ္ေသာ္လည္း ေမြးေန႔ရွင္ ကိုယ္တိုင္ လာနိဳး၍ ကြ်န္မ မထခ်င္ ထခ်င္နွင့္ ထလိုက္ရသည္။ ေရခ်ိဳးခန္းဝင္ကာ မ်က္နွာ သန္႔စင္ေနစဥ္ ဒီေန႔ သူမ ေမြးေန႔အတြက္ လုပ္မည္႔အစီစဥ္မ်ားကို တတြတ္တြတ္ရြတ္ကာ ကြ်န္မ ေနာက္က ေလွ်ာက္လိုက္ေနေတာ႔သည္ ။ ပထမဦးစြာ ေစ်းထဲတြင္ မနက္စာ မုန္႔သြားစားၾကမည္ ။ မုန္႔စားျပီးသည္နွင္႔ ေမြးေန႔ အတြက္ ကုသိုလ္ေကာင္းမွဳ လုပ္သည့္အေနနွင္႔ ငွက္သြားလႊတ္ၾကမည္။

ကြ်န္မတို႔ ယခုေရာက္ရိွေနသည့္ နိင္ငံရပ္ျခားတြင္ ျမန္မာျပည္လို မဟုတ္ပဲ ေမြးေန႔တြင္ ငွက္ဝယ္ၿပီး လႊတ္ေပးၾကသည္မွာ မရွိသေလာက္ ရွားပါးမည္ ထင္ပါ၏ ။ ဒီနိင္ငံမွာက ငွက္ေတြကို အလွေမြးရန္နွင္႔ ျပိဳင္ပြဲဝင္ရန္အတြက္သာ ေရာင္းၾက ဝယ္ၾကတာမ်ားသည္ ။ ငွက္ကေလးမ်ားကို အထိမ္းအမွတ္ တစ္ခုခုအတြက္ျဖစ္ေစ၊ ကုသိုလ္လိုခ်င္၍ျဖစ္ေစ လႊတ္ေပးမည့္သူရွိပါက လြတ္နိုင္သည့္ အေျခအေန ရွိနိုင္ေသာ္လည္း အလွေမြး ငွက္ေလးေတြ အဖို႔မွာေတာ့ လြတ္ဖို႔ရာ လမ္းမရွိေတာ့ပါ ။ ေလွာင္ပိတ္ခံေနရသည့္ ငွက္ေလးေတြကို ေနာက္ထပ္ ေလွာင္အိမ္တခုထဲေျပာင္းထည္႔ကာ အလွၾကည့္ရန္ အလို႔ငွာ ေမြးၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အလွေမြးမည့္ ငွက္ေတြကို ဝယ္ကာ ေမြးေန႔တြင္ လႊတ္ေပးလိုက္ရသည့္ ခံစားခ်က္သည္ အရမ္းကို ပီတိ ျဖစ္စရာေကာင္းသည္ဟု ကြ်န္မထင္မိပါသည္။။

မ်က္နာသစ္ အဝတ္အစားလဲၿပီးေနာက္ မနက္စာ စားရန္ ေစ်းရံုထဲကို ထြက္လာခဲ့ၾကသည္။ ေမြးေန႔ရွင္ စားခ်င္ေသာ မုန္႔ဟင္းခါးဆိုင္ရိွရာသို႔ ေစ်းရံုထဲမွ အသားတန္း ငါးတန္းကို ျဖတ္ေလွ်ာက္ရသည္။ ဤေစ်းသည္ ျမန္မာေတြ အမ်ားစု ေနထိုင္ၾကေသာ ရပ္ကြက္ထဲတြင္ ရိွတာေၾကာင့္ မုန္႔ဟင္းခါး အပါအဝင္ ျမန္မာအစားအစာမ်ား ေရာင္းေသာ ဆိုင္မ်ားစြာလည္း ရိွပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မနက္စာ မုန္႔ဟင္းခါးစားရန္ ေစ်းရံုထဲသို႔ ထြက္လာခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။

ေစ်းရံုတစ္ခုလံုး မနက္ခင္းအခ်ိန္ျဖစ္၍ ေစ်းဝယ္သူမ်ားျဖင့္ စည္ကားေန၏။ မုန္႔ဟင္းခါးစားၿပီးေနာက္ ေမြးေန႔ရွင္မွာ စိတ္ေက်နပ္သြားသည္နွင္႔ ငွက္ေရာင္းသည့္ ဆိုင္ကိုသြားရန္ ဦးတည္ၾကျပန္သည္။ ေစ်းရံုထဲကေန ထြက္ရန္ ငါးစိမ္းတန္းကို ျဖတ္ေလွ်ာက္ခ်ိန္မွာေတာ့ မနက္ေစာေစာ အသားစိမ္းနံ႔ အညီွနံ႔ေတြေၾကာင္႔ စိတ္ကို အနည္းငယ္ေနာက္က်ိ သြားေစသည္။

"ငါးေတြစံုတယ္ေနာ္ လတ္တယ္ လတ္တယ္။"
ငါးသည္မ်ားကလည္း အျပိဳင္အဆိုင္ ေအာ္လွ်က္ရွိသည္။

ငါးတန္းကို ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားခ်ိန္ ခုန္ပ်ံေနသည္႔ ငါးမ်ား လူးလြန္႔ရုန္းကန္ေနသည့္ ငါးမ်ားကို ၾကည့္ျပီး ကြ်န္မ အသည္းတစ္ယားယား ျဖစ္မိသည္။ ကြ်န္မက ငါးအရွင္ဆို ကိုင္တြယ္ရမွာ ေၾကာက္သည့္အျပင္ သူမ်ားအသက္ကို သတ္ရမွာ ေၾကာက္တတ္သူမို႔ ငါးဝယ္သည့္အခါ မလတ္လွ်င္ေနပါေစ ဘယ္အခါမွ ငါးအရွင္ကို ဝယ္ေလ့ မရွိ။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ ငါးဆိုအရွင္မွ ေရြးဝယ္ေလ့ရိွတာေၾကာင့္ ကြ်န္မငါးဝယ္ေနခ်ိန္ ထိုကဲ့သို႔ေသာ သူမ်ားႏွင့္ၾကံဳဆံုခဲ့လ်င္ တျခားတဖက္ဖက္သုိ႔ လွည့္ေနေလ့ရိွေသာ္လည္း ဂုတ္ ခနဲဆိုၿပီး ငါးေခါင္း ထုသံကိုေတာ႔ ၾကားလိုက္ရသည့္ အခါမ်ဳိး၌ ရင္ထဲတြင္ ေအးစက္စက္ ျဖစ္သြားေလ့ရိွသည္။

"ဘုတ္" ဆိုသည့္ ျမည္သံတစ္ခုႏွင့္အတူ ေအးစက္စက္အရာတစ္ခု ကြ်န္မေျခေထာက္ကို လာထိေသာေၾကာင့္ ရုတ္တရက္လန္႔ျပီး ထခုုန္လိုက္မိသည္ ။ စိုစိုစြတ္စြတ္နွင့္မို႔ ေအာက္ငံုၾကည့္လိုက္သည့္အခါ ငါးအရွင္တစ္ေကာင္ ကြ်န္မ ေျခေထာက္ေဘးနား ေရာက္ေန၏ ။ ေစ်းဗန္းထဲမွ ခုန္ထြက္လာသည့္ ငါးျဖစ္မည္ ထင္ပါသည္ ။ တုန္လႈပ္သြားေသာ စိတ္ေၾကာင္႔ ကြ်န္မတို႔ ငါးတန္းက ျမန္ျမန္ျဖတ္ေလွ်ာက္လာခဲ႔မိသည္။ ေစ်းရံုအျပင္ဘက္ ေရာက္သည္အထိ ကြ်န္မရင္တုန္မေပ်ာက္ေသး။

စိတ္ထဲတြင္ ခုန္ပ်ံေနသည့္ ငါးေတြကို ျမင္ေယာင္လိုက္မိသည္။ ေစာေစာက ခုန္ပ်ံေနသည့္ ငါးေတြက ေသရေတာ႔မွာ ေသခ်ာေနေသာ သူတို႔အသက္အတြက္ လြတ္ေျမာက္ရာလြတ္ေျမာက္ေၾကာင္း အားရွိသေလာက္ ခုန္ျပီး အျပင္ေရာက္ဖို႔ရန္ ၾကိဳးစားေနၾကျခင္းျဖစ္မည္ ။ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ ငါးေတြကေတာ့ ျငိမ္သက္လွ်က္ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကမည္။ ကြ်န္မ ေျခေထာက္ေပၚ က်လာသည္႔ ငါးေလးသည္ သူ႔ကို ကယ္ဖို႔ရန္ ကြ်န္မစိတ္ကို နွိဳးေဆာ္လိုက္သလိုမ်ားလား ဆိုၿပီး ကြ်န္မေတြးမိသြားသည္။ ေရွ႕ဆက္ေျခလွမ္းမ်ား လွမ္းေနေသာ္လည္း ကြ်န္မစိတ္ႏွင့္ အေတြးတို႔က ေစ်းဗန္းထဲမွ ငါးေတြဆီ က်န္ရစ္ေနခဲ့သည္။

ထို႔ေနာက္ ကြ်န္မ တစ္ခု စဥ္းစားမိသြားေသာေၾကာင့္ ေမြးေန႔ရွင္၏ လက္ကို ဖမ္းဆြဲလိုက္ျပီး..

"ဟဲ့.. ေနအံုးဟ "
"ဘာတုန္း"
"နင္႔ေမြးေန႔အတြက္ ငွက္မလႊတ္ပဲ ငါးလႊတ္ပါလား။"
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ"

"ဒီလိုေလ ငွက္ေလးေတြက သူတို႔ကို သတ္ဖို႔ေရာင္းၾကတာ မဟုတ္ဘူးဟ သူတို႔ကို အလွေမြးခ်င္လို႔ေလ အဲေတာ႔ သူတို႔က ေလွာင္ပိတ္ခံထားရေပမယ္႔ အသက္ရွင္ေနနိုင္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ရွိေသးတယ္ဟ ။ ခုဏ ေစ်းထဲက ငါးေလးေတြကို ၾကည္႔စမ္း။ မၾကာခင္ ဝယ္သူလာရင္ ေသရေတာ႔မွာ ဘာေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္မွ မရွိေတာ႔ဘူး ေနာက္ဆံုး အခ်ိန္ကို ေရာက္ေနျပီဟ ။ အဲေတာ႔ ေသရေတာ႔မယ္႔ ငါးေတြကို လႊတ္ေပးတာ ပိုမေကာင္းဘူးလား။ "

ကြ်န္မစကားေၾကာင့္ ေမြးေန႔ရွင္ တစ္ခ်က္ေတြေဝသြားသည္။ ခဏတာ အခိုက္အတန္႔ပဲျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေနာက္ သူမမ်က္နာ ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူး ျပံဳးကာ

"ေအး ဟုတ္တယ္ေနာ္။ သူတို႔က ေသရေတာ့မွာဟ။ ငါတို႔ ျမန္ျမန္ သြားဝယ္ရေအာင္။ "

ကြ်န္မနွင္႔ ေမြးေန႔ရွင္ ေစ်းရံုထဲသို႔ ခပ္သြက္သြက္ ျပန္ေလွ်ာက္လာၾကသည္။ ေစာေစာက ခုန္ထြက္လာသည့္ငါး ရိွပါအံုးမလား ကြ်န္မစိတ္ေစာေနမိသည္။ ထိုဆိုင္နားကို နီးလာေလ ကြ်န္မ၏ စိုးရိမ္စိတ္တို႔က ပိုလာေလျဖစ္သည္။ ဝယ္သူတစ္ေယာက္ေယာက္ ဦးသြားခဲ့လ်င္ ကြ်န္မတို႔ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရမွာ ေသခ်ာသည္။ ကြ်န္မေျခေထာက္ေပၚ လာက်လ်က္ႏွင့္ ကြ်န္မ ဂရုမထားဘဲ ဥေပကၡာ ျပဳခဲ့မိလ်င္ ဘယ္အခ်ိန္ျပန္ေတြးေတြး ကြ်န္မ စိတ္ထိခိုက္ရေတာ့မည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ခပ္သြက္သြက္ေလွ်ာက္လွမ္းရင္း ကြ်န္မစိတ္ထဲမွလည္း ဆုေတာင္းစာရြတ္ဆိုေနမိသည္။ 'ကံေကာင္းေထာက္မလို႔ ဝယ္သူထက္ အရင္ဦးပါေစ' ထိုဆုေတာင္းကိုသာ အခါခါတီးတိုးရြတ္လ်က္ ငါးဆိုင္ရိွရာသို႔ ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။ ထိုငါးဆိုင္ကို ျမင္ရလ်င္ ပထမဆံုး လွမ္းၾကည့္မိသည္မွာ ေစ်းဗန္းထဲက ငါးေတြကို ျဖစ္၏။ ေတာ္ပါေသးသည္။ အျမွီးႏွင့္ ဇက္ေနရာကို ေကြးေအာင္ခ်ည္ထားေသာ ငါးအရွင္မ်ားနွင့္ ခုန္ပ်ံေနသည့္ ပံုးထဲက ငါးမ်ားကိုပါ ေတြ႔လိုက္ရသည္။

“ အမ ဒီငါးေတြကို ကြ်န္မတို႔ယူမယ္ ။ ဒါနဲ႔ ေစာေစာက ကြ်န္မ ေျခေထာက္နား က်လာတဲ့ ငါးေလးေရာ အမ။”

“ရွိတယ္။ ေဟာ့ဒီမွာ။ ၾကိဳးနဲ႔ခ်ည္ထားလိုက္တယ္။ ခဏခဏ ခုန္ထြက္ လြန္းလို႔။ ငါးက ဘယ္ေလာက္သားယူမွာလဲ”

“ ဒီအရွင္ေတြ အကုန္ယူမွာ ”

ကြ်န္မ စကားေၾကာင့္ ေစ်းသည္အမၾကီး ေမာ့ၾကည့္သည္။
“ ဒါဆို တခါတည္း ကိုင္ေပးလိုက္မယ္”

ေျပာေျပာဆိုဆိုျဖင့္ ငါးတေကာင္ကို ဆြဲကာ ေခါင္းထုရန္ ျပင္လိုက္သည္။
“ အမေလး မသတ္နဲ႔ မသတ္နဲ႔.. အရွင္ေတြ ယူမွာအမရဲ႕”
“ အရွင္ေတြ...ဟုတ္လား”

ငါးသည္ အမ်ဳိးသမီး အံ့ၾသသြားဟန္ရိွသည္။ ကုိင္ထားေသာ ငါးေခါင္းထုသည့္ တုတ္ကိုပင္ ျပန္မခ်နိင္ဘဲ ကြ်န္မတို႔ကို ျပန္ေမးလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။

“ အင္း... ေမြးေန႔မို႔လို႔ လႊတ္ေပးမလို႔ပါ။”

ကြ်န္မသူငယ္ခ်င္းစကားၾကားေတာ့ ငါးသည္အမႀကီး ပို၍အံ့ၾသသြားသည္။ သူတို႔လို ဒီနိင္ငံသူေတြ အေနႏွင့္ ေမြးေန႔တြင္ ငါးလႊတ္ေပးျခင္းကို ၾကံဳဖူးဟန္မတူပါ။ ထို႔ေနာက္ ငါးသည္အမၾကီး ေခါင္းတခ်က္ငံု႔သြား၏။ အားငယ္ရွက္ရြံ႕သြားတာမ်ား ျဖစ္မလား ေတြးလိုက္မိသည္။ ထို႔ေနာက္ခ်က္ခ်င္းေခါင္းျပန္ေမာ့လာကာ ကြ်န္မတို႔ကို ႏွစ္ႏွစ္ကာကာျပံဳးျပ၏။

“ ေကာင္းတယ္ညီမေလးတို႔... ဘာနဲ႔ထည့္သြားမလဲ”
“ အိတ္နဲ႔ပဲ ထည့္ေပးအမ”
“အိတ္နဲ႔ဆိုရင္ မျဖစ္ဘူးထင္တယ္။ ေတာ္ၾကာလမ္းမွာ အိတ္ေပါက္ၿပီး ေရေတြထြက္ကုန္ရင္ ငါးေတြေသကုန္မယ္ေလ ေနအံုး..ေနအံုး... အမဆိုင္က ေရပံုးထည့္ေပးလိုက္မယ္။ ေနာက္မွ ျပန္လာေပးေပါ့”

ေျပာေျပာဆိုဆုိျဖင့္ ေရထည့္ထားေသာ ပံုးတစ္လံုးဆြဲယူလာသည္႔ ငါးသည္အမၾကီးကို ၾကည့္ကာ ကြ်န္မ သနားသြားမိျပန္သည္။ ေစာေစာက သူကိုယ္တိုင္ သတ္ေတာ့မည့္ ငါးေတြ လႊတ္ေျမာက္ဖို႔အတြက္ ခုခ်ိန္မွာေတာ့ အဆင္ေျပေအာင္ ကူညီေနျပန္သည္ကို ေတြ႔ရသျဖင့္ ဝမ္းစာအရ လုပ္ကိုင္ေနရသည့္ သူ႔ဘဝကို သနားစာနာသြားမိသည္။ ဘယ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္ စိတ္ႏွလံုးသား ႏူးညံ့သည့္ အခ်ိန္တခ်ိန္ေတာ့ အနည္းဆံုး ရိွေသးပါလား ဆိုသည္ကိုလည္း ကြ်န္မလက္ခံသြားမိသည္။

ငါးအရွင္မ်ားကို ေမြးေန႔ရွင္ ဝယ္သည့္အျပင္ ကြ်န္မကိုယ္တိုင္လည္း ထပ္ဝယ္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေနာက္ ငါးထည့္ထားေသာ ေရပံုးကို ႏွစ္ေယာက္အတူဆြဲကာ ထြက္လာခဲ့သည္။ ေခ်ာင္းတခုခုတြင္ သြားလႊတ္ဖို႔ရန္ ကြ်န္မတို႔ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ ငါးပံုးကို တင္ကာ ကားေမာင္းၿပီး အေဝးေျပးတံတားေအာက္ ေခ်ာင္းရိွရာကို ဦးတည္လိုက္သည္။ ကြ်န္မတို႔ ေရြးခ်ယ္လိုက္ေသာ ေခ်ာင္းမွာ လမ္းမေပၚမွ ေအာက္အနည္းငယ္ဆင္းရေသာ ေနရာတြင္ရိွသည္။ ကြ်န္မတို႔နွစ္ေယာက္ ေခ်ာင္းအစပ္နားထိ ဆင္းျပီး ငါးေတြကို ေခ်ာင္းထဲသ႔ို တေျဖးေျဖးသြန္ခ်လိုက္သည္ ။ ေသခါးနီးဆဲဆဲမွ လြတ္ေျမာက္လာသည္႔ ငါးေတြကို လႊတ္လိုက္ရ၍ ေမြးေန႔ရွင္သည္ ဝမ္းသာပီတိ ျဖစ္ကာ ခုန္ဆြခုန္ဆြျဖစ္ေနေလသည္။

တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ ငါးေတြသည္ ေရထဲေရာက္သည္နွင္႔ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ကူးခတ္သြားၾကသည္ ။ ကူးခတ္သြားသည္႔ ငါးေလးေတြကို ၾကည္႔ျပီး ငါးေလးေတြနွင္႔ အတူ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးမိသည္ ။ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ ငါးေတြကေတာ့ ျငိမ္သက္ကာ ရပ္ေနၾကျပန္သည္။ ေသသြားျပီလား ဆိုသည္႔ စိုးရိမ္စိတ္နွင့္ ကြ်န္မတို႔ နွစ္ေယာက္ ေစာင့္ၾကည့္ေနမိ၏ ။ ခဏၾကာေတာ့ အျမီးေလးလွဳပ္ကာ ကူးခပ္သြားပါေတာ႔သည္။ ငါးေတြသည္ က်ဥ္းေျမာင္းေသာ ပံုးထဲမွာပဲ ရိွေသးသည္ဟု ထင္ေသာေၾကာင့္ မလႈပ္ရွားၾကျခင္းျဖစ္မည္။ တလြန္႔လြန္႔ကူးခတ္သြားေသာ ငါးကေလးမ်ားကိုၾကည့္ျပီး ကြ်န္မနွင္႔ေမြးေန႔ရွင္တို႔ လက္ဝါးခ်င္းရိုက္ကာ ေဟးခနဲ ထေအာ္ၾကပါေတာ႔သည္။ ကြ်န္မတို႔ ႏွစ္ေယာက္စလံုး၏ ရင္ထဲတြင္ ၾကည္နူးမွဳမ်ားနွင့္ အမွန္တကယ္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကပါသည္။

ေခ်ာင္းစပ္ကေန လမ္းမေပၚ ျပန္တတ္လာသည့္ အခ်ိန္မွာေတာ့ ေမြးေန႔ရွင္သူငယ္ခ်င္းသည္ ကြ်န္မကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း တဖြဖြ ေျပာေလေတာ့၏။

"ေက်းဇူးပါပဲ သူငယ္ခ်င္းရာ ငါတို႔ ဒီေန႔ ေသရေတာ့မယ့္ ငါးေလးေတြကို ကယ္လိုက္နိုင္တယ္ကြ။ နင့္ အၾကံ သိပ္ေကာင္းတာပဲ ။ ငါ႔ေမြးေန႔အတြက္ နင္႔အၾကံဥာဏ္က အဖိုးမျဖတ္နိုင္တဲ႔ ေမြးေန႔ လက္ေဆာင္ပါပဲကြာ။ "
"ေအးဟာ... ငါ႔ေျခေထာက္ေပၚ ငါးေလးက်လာလို႔ ရုတ္တရက္ အၾကံရသြားတာဟ။"

သူငယ္ခ်င္း၏ ေမြးေန႔ေလးကို အေကာင္းဆံုး အၾကံေပးနိုင္သျဖင့္ ကြ်န္မ ေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္ မိပါသည္။ ေခ်ာင္းေလးကို ျဖတ္တိုက္ျပီး ရိုက္ခတ္လာသည့္ ေလညင္းတစ္ခ်ိဳ႕ကို အားပါးတရ ရွဴရွိက္ရင္း စိတ္တို႔က လတ္ဆတ္ေနေတာ့သည္ ။ ေမြးေန႔ရွင္ေလး၏ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဘယ္ေလာက္ထိ ၾကည္နူးေနမလဲ ဆိုတာ သူမ မ်က္နွာေပၚက အျပံဳးရိပ္မ်ားက ေဖာ္ျပေနပါသည္ ။

အေပၚစီးမွ ျမင္ေနရသည့္ ေခ်ာင္းေလးကို ေခါင္းတစ္ခ်က္လွည့္ကာ ျပန္ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ထိုအခါ ျမင္ကြင္း၏ ညာဘက္အျခမ္းရိွ ေခ်ာင္းစပ္နားက သစ္ပင္ရိပ္ေအာက္တြင္ ငါးမွ်ားတံ တစ္ေခ်ာင္းနွင့္ ငါးမွ်ားေနသူ တစ္ေယာက္ကို အမွတ္မထင္ ေတြ႔လိုက္ရသည္။ တဒဂၤအတြင္း ကြ်န္မစိတ္တို႔ လႈပ္ရွားသြား၏။ ငါးမွ်ားေနသူ၊။ ျပီးေတာ့ ကြ်န္မတို႔ လႊတ္လိုက္သည့္ငါးေလးမ်ား။ ယခုေလးတင္ ရရိွေနသည့္ ၾကည္ႏူးပီတိျဖစ္မႈ။ စိတ္ေတြက စာရြက္ေတြကို တဖ်တ္ဖ်တ္လွန္သလို တခုျပီးတခုေတြးမိသြားသည္။

ထို႔ေနာက္ ကြ်န္မ ဘက္ကိုလွည့္ျပီး စကားေျပာေနသည့္ သူငယ္ခ်င္း၏ ပုခံုးကို ဆြဲဖက္ကာ ထိုေနရာမွ မသိမသာ ဆြဲေခၚလာခဲ့လိုက္သည္။ သူမကို ထိုျမင္ကြင္းမ်ဳိး မျမင္ေတြ႔ေစခ်င္ပါ။ ယခုအခ်ိန္တြင္ သူမစိတ္ထဲ၌ ျဖစ္ေပၚေနမည့္ ဝမ္းသာၾကည္နူးစိတ္တို႔ ပ်က္ျပယ္သြားကာ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားနိင္တာကို မလိုလားပါ။ ကြ်န္မတို႔ အိမ္ျပန္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ငါးလႊတ္တုန္းက အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို ျပန္ေျပာကာ ဝမ္းသာၾကည္နူးေနမိေပမယ့္ ကြ်န္မကေတာ့ ျမင္ခဲ့ရသည့္ ျမင္ကြင္းေလးကို သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူကို ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မေျပာဖို႔ ဆံုးျဖတ္ထားလိုက္သည္။

အေဝးေျပးလမ္းေပၚမွာ ေျပးလႊားလ်က္ရိွသည့္ ကားျပတင္းမွတဆင့္ အျပင္ကိုေငးရင္း ကြ်န္မ၏ အေတြးတို႔ အလိုလိုစီးဆင္းေနသည္။ ကြ်န္မအာရံုထဲတြင္ ေသေဘးေၾကာင့္ခုန္ပ်ံေနသည့္ငါးမ်ား။ စမ္းေခ်ာင္းထဲတြင္ ကူးခတ္သြားသည့္ ငါးကေလးမ်ား။ ေခါင္းငံု႔သြားေသာ ငါးသည္အမၾကီး။ ထို႔ေနာက္ ငါးမွ်ားေနသူ။ ထိုအရာမ်ားကို တလွည့္စီ ျမင္ေယာင္ေနမိသည္။

ကြ်န္မသက္ျပင္းတစ္ခ်က္ ခ် လိုက္မိ၏။

တကယ္ေတာ့ သတၱဝါတိုင္းက ရွင္သန္ဖို႔အတြက္ ရုန္းကန္ေနရသူမ်ား မဟုတ္ပါလား။ စက္ဝိုင္းဆန္ေသာ သံသရာထဲတြင္ အားလံုးေသာ သတၱဝါတို႔၏ ဘဝအေျခအေနမွာ အတူတူပဲျဖစ္ၾကမည္ထင္ပါသည္ ။

ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာျဖင့္
ျမတ္မြန္္