သံုနွစ္သံုးမိုး မကေအာင္ လြမ္းဆြတ္ေနရသည္႔ အမိၿမန္မာၿပည္ကို ၿပန္ရေတာ႔မည္ ဆိုသည္႔အသိေလးနွင္႔ပင္ မၿပန္ခင္ကတည္းက ရင္ခုန္ စိတ္လွဳပ္ရွား ေနခဲ႔၏။ မေတြ႔ရတာ ႀကာေနၿပီ ၿဖစ္သည္႔ ေဖေဖ ေမေမနွင္႔ ေမာင္ေလး၂ေယာက္ကို ေတြ႔ရေတာ႔မည္။ မၿပန္ခင္ တစ္ပါတ္ေလာက္အလိုကတည္း ေမေမမွာသည့္ ပစၥည္းေလးေတြရယ္၊ ေမာင္ေလးနွစ္ေယာက္ ပူဆာတဲ႔ ပစၥည္းေလးေတြကို လိုက္ရွာေဖြဝယ္ရင္း ေပ်ာ္ရႊင္ႀကည္နူး ေနမိပါသည္။ ေဖေဖႀကိဳက္တတ္သည့္ ပစၥည္းေလးေတြကိုေတာ႔ ေမေမဆီက တစ္ဆင္႔ ေမးၿပီး လိုက္လံ ရွာေဖြ ဝယ္ခဲ႔သည္။ ေဖေဖနွင္႔ ကြ်န္မကေတာ႔ စကားမေၿပာၿဖစ္ႀကတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာေနျပီ။ ေဖေဖကို စကားေတြ တစ္ဝႀကီး ေၿပာခ်င္ေနမိသည္။ ျမန္မာျပည္ကို ဖုန္းေခၚတိုင္း ေဖေဖႏွင့္ ေျပာခြင့္ မရခဲ့ေပ။ က်ဆင္းသြားသည့္ စီးပြားေရးေၾကာင့္ ကြ်န္မရဲ႕ ေထာက္ပံ့ေပးမႈကို မယူခ်င္ဘဲ ယူေနရသည့္ အတြက္ ေဖေဖ မာနျဖင့္ စကားေတြ ေဖာင္ဖြဲ႔ မေျပာခဲ့မွန္း ခန္႔မွန္းလို႔ရခဲ့သည္။ ေဖေဖထံတြင္ ယေန႔အထိ လႊင့္ထူထားသည္မွာ သူ႔ရဲ႕ မာန တရားျဖစ္မည္လို႔ ထင္မိသည္။
ျပန္လာခါနီး ေမေမနွင္႔ဖုန္းေၿပာေတာ့
“သမီးေဖေဖက သမီးကို သိပ္ေတြ႔ခ်င္ေနရွာတာပါ၊ သူ႔ကို စိတ္မကြက္နဲ႔ေနာ္သမီး တကယ္ေတာ့ ညည္းအေဖက ႏွလံုးသားကို မာနနဲ႔ ဖုံးထားတာေလ။ သမီးျပန္လာမယ္လို႔ ေျပာတဲ့ေန႔ကမ်ား သူ႕မွာ တျပံဳးျပံဳးနဲ႔ ”
ထိုစကားၾကားေတာ့ ကြ်န္မ ၾကည္ႏူးရသည္။ တစ္ရက္ ႏွစ္ရက္ကိုပင္ မေစာင့္နိင္ေလာက္ေအာင္ ျပန္ခ်င္ေနျပီ။
“သမီးလည္း ေဖေဖနဲ႔ ေတြ႔ခ်င္ပါတယ္ ေမေမရယ္ ဒါေပမယ္႔ ေဖေဖက သိပ္မာန ႀကီးတာပဲ”
ေမေမကို ေျပာရင္း စိတ္ထဲမွာလည္း ေတြးမိသည္။ ေဖေဖမာနေတြ ဘယ္ေတာ႔မ်ားမွ ေလွ်ာ႔မွာလည္း ငါ အသက္ရွင္ လုပ္ကိုင္နိုင္ေသး သ၍ ဘယ္သူ႔ကိုမွ အားမကိုးဘူးကြ သားသမီးလုပ္စာကို ေမွ်ာ္ကိုးမဲ႔ အေဖ မ်ိဳးမဟုတ္ဘူး လို႔ ဟစ္ေႀကြးတတ္ျခင္းသည္ သားသမီးနွင္႔ မိဘႀကား မထားသင္႔တဲ႔ မာနလို႔ ကြ်န္မ ၿမင္မိသည္ ။ ေဖေဖအေႀကာင္း ေတြးမိတိုင္း ကြ်န္မ မႀကာခဏ ဆိုသလို သက္ၿပင္း အႀကိမ္ႀကိမ္ခ်မိပါသည္။
ဆယ္တန္းနွစ္က စၿပီး ေဖေဖ႕ရဲ႕ စီးပြါးေရးေတြ အဆင္မေၿပ ၿဖစ္ခဲ႔သည္။ အႀကီးဆံုးၿဖစ္သည္႔ ကြ်န္မ တစ္ဘက္တစ္လွမ္းက ေဖေဖ႔ကို ကူညီခ်င္ခဲ႔သည္။ ဆယ္တန္းေအာင္ရင္ ႀကိဳက္တာလုပ္နိုင္တယ္ ဆိုတဲ႔ ေဖေဖရဲ႕ စကားတစ္ခြန္းကို အသံုးခ်ၿပီး ကြ်န္မ လုပ္ခ်င္တာကို အစီအစဥ္ တက်လုပ္ခဲ႔သည္။ ညအိပ္ညေန ဘယ္အခါမွ မခြဲခဲ႔ဘူးတဲ႔ ေဖေဖသည္ ကြ်န္မရဲ႕ နိုင္ငံၿခားထြက္ရေတာ႔မယ္ ေဖေဖလို႔ ေၿပာတဲ႔ေန႔က ေဖေဖရဲ႕ အံအားသင္႔ သြားတဲ႔ မ်က္နွာကို ကြ်န္မ ယေန႔ထိ အမွတ္ရေနဆဲပင္။ အိမ္ရဲ႕စီးပြားေရးအေျခအေနႏွင့္ ျပန္ျပင္လို႔ မရေတာ့သည့္ အစီအစဥ္ေတြေၾကာင့္ ေဖေဖ လက္ခံလိုက္ရေပမယ့္ “ေအးေလ ငါစီးပြားက်ေနေတာ့ နင္လည္း အလြတ္ရုန္းခ်င္ျပီေပါ့ သြားပါ ေပ်ာ္သလိုေနပါ” ေဖေဖရဲ႕ ခနဲ႔ စကားကို ၾကားၿပီး မ်က္ရည္ ေတာက္ေတာက္ က်ခဲ့ရသည္။ သမီးအႀကီးဆံုး ျဖစ္တဲ့ ကြ်န္မ အိမ္အတြက္ ကူညီခ်င္စိတ္ တခုမွ လြဲ၍ တျခား အရာမ်ား မရိွေၾကာင္းကို အလုပ္ႏွင့္ သက္ေသျပဖို႔သာ ဆံုးျဖတ္ခဲ့သည္။
ထိူညက ညစာ ထမင္းဝိုင္းသည္ ေၿခာက္ေသြ႔စြာ ေမေမနွင္႔ ကြ်န္မတို႔ ေမာင္နွမ သံုးေယာက္သာ တိတ္တဆိတ္ ၿပီးဆံုးသြားခဲ႔သည္။ တစ္ညလံုး ဝရန္တာေလးမွာ ထိုင္ၿပီး အေဝး တစ္ေနရာကို ေငးေနသည္႔ ေဖေဖကို ကြ်န္မ အကြယ္ေလးကေန ေခ်ာင္းႀကည္႔ကာ မ်က္ရည္က်ခဲ႔ရသည္။ ေမေမသည္ မီးဖိုေခ်ာင္ေလးထဲမွာ အလုပ္မရွိ အလုပ္ရွာကာ တကုတ္ကုတ္လုပ္ေနရင္း က်ိတ္ငိုေနတဲ႔ ေမ႔ေမ႔ရဲ႕ ေက်ာၿပင္ေလးကို ႀကည္႔ရင္း ကြ်န္မ စိတ္မေကာင္း ၿဖစ္ခဲ႔ရသည္။ ဘယ္အခ်ိန္ ၿပန္ေတြးေတြး ထိုၿမင္ကြင္းေလးမ်ားသည္ ကြ်န္မရင္ကို ယေန႔တိုင္ နွင္႔သီးစြာ ခံစားေနရဆဲပင္။
###
ညေလယာဥ္နွင္႔မို႔ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ရွိလွသည္။ ေလးနာရီႀကာ စီးရတဲ႔ ခရီးလမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ေဖေဖနွင္႔ေတြ႔ရင္ ေၿပာရမည္႔ စကားေတြကို ႀကိဳတင္ စဥ္စားထားရသည္။ ေဖေဖ ကိုေတြ႔ေတြ႔ၿခင္း ေဖေဖေရ မေတြ႔တာႀကာၿပီ ေဖေဖဆိုၿပီး ရင္ခြင္ထဲ တိုးဝင္ကာ ခြ်ဲမည္။ မ်က္နွာထား တည္တည္ ႏွင့္ ျဖစ္ေနမည့္ ေဖေဖကို လက္ေဆာင္ေလးေတြ ျပၿပီး စိတ္ေျပေအာင္ ေခ်ာ့ရမည္ ထင္သည္။ သူသိပ္ၾကိဳက္တဲ့ ဦးထုပ္ေလးကိုေတာ့ ေနာက္ဆံုးမွ ထုတ္ေပးမည္။ ဦးထုပ္ မပါဘူး ထင္ၿပီး မ်က္နွာထား မေလ်ာ့နိင္ေသးေသာ မာနမင္းသာေဖေဖ့ကို ဦးထုပ္ေတြႏွင့္ ေနာက္ဆံုး ပြဲသိမ္း အနိင္ယူရမည္။ ထိုအခါ တစစျပံဳးလာေသာ ေဖေဖ့ကို ၾကည့္ျပီး ကြ်န္မတို႔ တစ္မိသားစုလံုး ဝိုင္းရယ္ၾကမည္။ စိတ္ကူးထဲမွာ ေဖေဖနွင္႔ေတြ႔ရမည္႔ ၿမင္ကြင္းေလးကို ႀကိဳတင္ၿမင္ေယာင္ရင္း ကြ်န္မ ေပ်ာ္ေနမိပါသည္။
ေလယာဥ္ဆိုက္မည္႔ အခ်ိန္က ညဥ္႔နက္လွသည္။ ကြ်န္မကို ၾကီးေတာ္ၾကီးက လာၾကိဳမည္တဲ့။ ႀကီးေတာ္ႀကီးသည္ ကြ်န္မ ဆယ္တန္းနွစ္တုန္းက ေက်ာင္းစရိတ္ ေထာက္ပံေပးသည္႔ ေက်းဇူးရွင္ ၿဖစ္သည္။ သူမတြင္ သားနွစ္ေယာက္သာ ရွိသျဖင့္ သမီးရူး ရူးေနတဲ႔ ႀကီးေတာ္ႀကီးက ကြ်န္မ ကိုသမီးေလးတစ္ေယာက္လို ခ်စ္ရွာသည္။ ငယ္ငယ္ကတည္းက ကြ်န္မကို ေကြ်းေမြး ေစာင္႔ေလွ်ာက္လာခဲ႔သည္႔ ေက်းဇူးရွင္ ေကြ်းေမေမဆိုလည္း ဟုတ္သည္ သမီးေလး ၿပန္လာရင္ ႀကီးႀကီးေမ လာႀကိဳမယ္ေနာ္လို႔ ဖုန္းေၿပာတိုင္း တတြတ္တြတ္ ေၿပာရွာသည္။ ၿပန္လာမည္႔ ေန႔တြင္ လာႀကိဳဖို႔ကိစၥကို ေဖေဖနွင္႔ ႀကီးႀကီးေမေမ စကားမ်ား ႀကသည္လို႔ ေမေမက ေၿပာေတာ့ကြ်န္မ တစ္ဟားဟား ရယ္ေမာမိေသးသည္။
“လူေတြအမ်ားႀကီး လာႀကိဳၿပီး ဘာလုပ္မွာလဲ ေမေမရယ္၊ လူေတြနဲ႔ အထုပ္ေတြနဲ႔ ကားလဲဆန္႔မွာ မဟုတ္ဘူး။ အိမ္ေရာက္ရင္ ေတြ႕ရမွာပဲ ေဖေဖကို လာမႀကိဳနဲ႔လို႔ သမီး ႀကီးႀကီးေမတို႔ ကားနဲ႔ပဲ ၿပန္လာခဲ႔မယ္”
ေၿပာလိုက္ရေပမယ္႔ ေဖေဖမ်ား အထင္လြဲ သြားမလားလို႔ ေတြးေႀကာက္မိေသးသည္။ ငါက ခုအခ်ိန္မွာ နင္တို႔ လိုခ်င္တာကို လုပ္မေပးနိုင္လို႔ အထင္မႀကီးတာလား။ ေအးေပါ႔ ငါမရွာနိုင္ေတာ႔ အားလံုးက ကလန္ကဆန္ လုပ္လာႀကၿပီ။ ငါ႔နားမွာ ဘယ္သူမွ မရွိလဲ ရတယ္။ နင္တို႔ အထင္ႀကီးတဲ႔ လူေတြဆီသြားႀကလို႔မ်ား သံုးေနၾက စကားေတြနဲ႔ ပစ္ေပါက္အံုးမလား။ ေဖေဖ႔ စိတ္ကို နားလည္သည္႔ ကြ်န္မတို႔ သားအမိေတြကေတာ႔ အားငယ္စိတ္ႏွင့္ မာန ေရာကာ ထြက္ေပၚလာေသာ စကားေတြမွန္း နားလည္ထားသျဖင့္ ေဖေဖ ဘာေၿပာေၿပာ ခြင္႔လြတ္ထားသည္။
ၿမန္မာၿပည္ကို ေရာက္ေတာ႔ ည ၁နာရီ ခြဲေလာက္ ရွိေနၿပီ။ ေလဆိပ္ထဲကိုေရာက္ေတာ႔ လူေတြ ႀကားထဲက လက္ေဝွ႔ ရမ္းကာ ႏႈတ္ဆက္ေနသည္႔ ႀကီးႀကီးေမကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။ အနည္းငယ္ ဝလာတာက လြဲလို႔ သိပ္ထူးထူး ျခားျခား မရွိသည္႔ ႀကီးႀကီးေမေမကို ဖက္နမ္းကာ ႏႈတ္ဆက္လိုက္၏။
“အမေလး သမီးရယ္ ခုမွပဲ ၿမင္ရေတာ႔တယ္။ လြမ္းလိုက္တာကြယ္။ သမီးေလး အိမ္တစ္ခါတည္း လိုက္ခဲ႔ မနက္မွ ၿပန္ ႀကီးႀကီးေမ ကိုယ္တိုင္လိုက္ပို႔မယ္”
ႀကီးႀကီးေမက ကြ်န္မကို သူမ အိမ္ကို လိုက္ဖို႔ စည္းရံုးသည္။ ကြ်န္မ အိမ္ၿပန္မွ ၿဖစ္မည္။ ေဖေဖက ကြ်န္မကို တစ္ညလံုး ထိုင္ေစာင္႔ေနမွာ ေသၿခာသည္။ အိမ္ကို တန္းတန္းမတ္မတ္ မၿပန္ရင္ ေဖေဖက အထင္လြဲ အံုးမည္။ လာႀကိဳဖို႔ စီစဥ္တုန္းကေတာင္ နင္႔ႀကီးႀကီးေမက ကားရွိၿပီး ငါတို႔က ကားမရွိလို႔ လာမႀကိဳေစခ်င္တာလား taxiနဲ႔လည္း လာႀကိဳလို႔ ရပါတယ္ကြဟု ေမေမမွ တဆင့္ ေျပာခိုင္းေသးသည္။ ေဖေဖ ကြ်န္မကို သိပ္ေတြ႔ ခ်င္ေနရွာလို႔ ေၿပာသည္႔ စကားလို႔ ကြ်န္မ နားလည္ပါသည္။ ေဖေဖသည္ ဘယ္ေတာ႔မွ ရင္ထဲက ခံစားခ်က္အမွန္ကို ၿပေလ႔ ၿပထ မရွိသည္႔ လူတစ္ေယာက္ ၿဖစ္သည္။ သူ႔ရဲ႕ အခ်စ္ဆံုး သမီးကို သိပ္ေတြ႔ခ်င္ေနေပမယ္႔ ေဖေဖသည္ ဘယ္သူမွ မရိပ္မိေအာင္ သူ႕စိတ္ထဲမွာပဲ က်ိတ္ၿပီး ေမွ်ာ္ေနေလာက္မည္။ အားလံုး ေပ်ာ္ေနခ်ိန္မွာ ေဖေဖ႕မ်က္နွာသည္ ေအးစက္ တည္ၿငိမ္စြာ ရွိေနမည္။
ရန္ကုန္ ၿမိဳ႕ႀကီး၏ ည၂နာရီအခ်ိန္က လမ္းမီးမ်ား ကြက္တိကြက္ႀကားနွင္႔ လမ္းေပၚမွာ လမ္းသြားလမ္းလားမ်ား မရွိသေလာက္ တစ္စီးစ နွစ္စီးစ ၿဖတ္သန္းသြားတဲ႔ ကားမ်ားပင္ ခပ္ရွားရွား။ အကိုေမာင္းသည္႔ ကားကို ကြ်န္မတို႔ တူႀကီး နွစ္ေယာက္ အလြမ္းသယ္ကာ တြတ္ထိုးရင္း လိုက္ပါသြားႀကသည္။
“သားေရ အိမ္ကိုပဲ ေမာင္းလိုက္ သမီးေလးကို အိမ္ကို ေခၚသြားမယ္။ သမီး မနက္မွ ၿပန္ေနာ္။ မနက္ေစာေစာ ႀကီးႀကီးေမ လိုက္ပို႔မယ္။”
“ မၿဖစ္ဘူးထင္တယ္။ ေတာ္ႀကာေဖေဖက..”
“သမီးေဖေဖကို ႀကီးႀကီးေမေမ အိမ္ၿပန္ေရာက္ရင္ ဖုန္းနဲ႔ ရွင္းၿပလိုက္မယ္ ဟုတ္ၿပီလား”
“ႀကီးႀကီးေမ သမီးေႀကာက္တယ္ ေဖေဖ သမီးကို ဆူလိမ္႔မယ္”
“ေမွာင္ေနၿပီ သမီးရဲ႕ သူတို႔အိပ္ေနေလာက္ၿပီေပါ႔ သမီးရယ္...။ တစ္ညထဲနဲ႔လည္း မထူးသြားပါဘူး သမီးရယ္ ”
ေနာက္ဆံုးေတာ႔ ကြ်န္မ အရွံဳးေပးလိုက္ရသည္။ ေက်းဇူးရွင္ ႀကီးႀကီးေမကို ကြ်န္မ မၿငင္းသာေတာ႔။ စိတ္ထဲမွာေတာ႔ ေဖေဖတို႔မ်ားေစာင္႔ေနမလား။ အိပ္ေနၿပီလား။ ကြ်န္မ စိတ္ထဲမွာ စိုးရိမ္ပူပန္ေနမိသည္။ ဒီေလာက္ ညဥ္႔နက္ေနရင္ေတာ႔ ေဖေဖ အိပ္ေနေလာက္ၿပီ ထင္ပါတယ္လို႔ ကြ်န္မ စိတ္ကို ေၿဖလိုက္ေပမယ္႔ ကြ်န္မ စိတ္တို႔က ေနာက္ဆံတင္းေနသည္။
ႀကီးႀကီးေမတို႔ အိမ္ကိုေရာက္တာနွင္႔ ကြ်န္မအိမ္ကို ဖုန္းေခၚလိုက္သည္။ ဖုန္းေခၚသံ တစ္ခ်က္ ၿမည္သည္နွင္႔ ေမေမ လာကိုင္သည္။
“ေမေမ သမီးၿပန္ေရာက္ၿပီ ။ ခုႀကီးႀကီးေမတို႔အိမ္မွာ။ ႀကီးႀကီးေမက အရမ္းေမွာင္ေနၿပီ မနက္မွ လိုက္ပို႔မယ္တဲ႔။ မနက္ သမီးေစာေစာလာခဲ႔မယ္ေနာ္။”
“သမီးရယ္ ညည္းေဖေဖက သမီးကို ေစာင္႔ေနတယ္။ ေမေမ ဘယ္လိုေၿပာရမလဲ။ ဒုကၡပါပဲ။”
“ဘယ္သူလဲ။ သမီးလား။ ခုဘယ္မွာတဲ႔လဲ။”
အေနာက္ကေန ေဖေဖ ေမးေနသံကို ႀကားလိုက္ရသည္။ ကြ်န္မ ရင္ေတြ တဒိန္းဒိန္း ခုန္လာသည္။ ေဖေဖ ေစာင္႔ေနေသးသည္။
“ေမေမေရ ေမေမႀကည္႔ေၿပာလိုက္ေနာ္။”
ကြ်န္မ ဖုန္းခြက္ကို ၿမန္ၿမန္ ခ်လိုက္သည္။ ေဖေဖကို နားလည္ေအာင္ ေမေမ ရွင္းၿပပါလိမ္႔မည္။ ေဖေဖနွင္႔ ကြ်န္မ စကားမ်ားတိုင္း ေမေမက ႀကားထဲက ရွင္းၿပရသည္။ ေဖေဖသည္ မည္႔သည္႔ ကိစၥကိုမဆို ေၿပာရင္ ေၿပာထားသည္႔ အတိုင္း လုပ္မွ ႀကိဳက္သလို သူကိုယ္တိုင္လည္း တိတိက်က် သမားၿဖစ္၏။ တစ္ခုခုမ်ား လြဲေခ်ာ္မိေသာ္ စကားလံုး လွလွေလးေတြနွင္႔ ရင္ထဲထိ ေရာက္ေအာင္ ေနာင္မၿဖစ္ဖို႔ နာက်င္ေအာင္ ေၿပာတတ္သည္။
“ေၿပာလိုက္ၿပီလား သမီး။ အခု စိတ္ေအးသြားၿပီ မဟုတ္လား။”
“ႀကီးႀကီးေမ သမီး ၿပန္မွျဖစ္လိမ့္မယ္။ ေဖေဖ သမီးကို ေစာင္႔ေနတယ္။ သမီးေၾကာက္တယ္ ႀကီးႀကီးေမရယ္”
ထိုအခ်ိန္မွာပဲ ဖုန္းသံ တစ္ခ်က္ ၿမည္လာသည္။
“ ၿမတ္ မြန္ ”
ေဖေဖရဲ႕ အသံတိုက္ရိုက္ၾကားရခ်ိန္သည္ ဒီလို ေဒါသသံ မ်ဳိး မျဖစ္ခ်င္ဆံုးပါပဲ။ ေဖေဖနွင္႔ ကြ်န္မ ၿပန္ေတြ႔ခ်ိန္ ေဒါသသံေတြ ပါလိမ္႔မည္လို႔ ကြ်န္မ မေမွ်ာ္လင္႔ထားခဲ႔ေပ။ ေဖေဖက ကြ်န္မကို စိတ္ဆိုး၊ေဒါသထြက္ရင္ ၿမတ္မြန္လို႔ အၿပည္႔စံု ေခၚေလ႔ရွိ၏။
“ ေဖေဖ.. သမီး....”
“နင္ဘာသေဘာလဲ ။ ငါနင္႔ကို ဘယ္ေလာက္ အေလးထားလည္း နင္နားမလည္ဘူးလား ။ ေအး ငါ႔မွာ ဒီလို သမီးမ်ိဳး မရွိဘူး။ နင္နားလည္လား။”
“မဟုတ္ဘူး ေဖေဖ။ ႀကီးႀကီးေမက ေမွာင္ေနၿပီ ဆိုလို႔ သမီးလည္း..”
”ေတာ္စမ္းပါ ဆင္ေၿခေတြ။ ေအး နင္ ျပန္မလာခ်င္ဘူး မဟုတ္လား ငါ႔ကို နင္လာေတြ႔စရာ မလိုေတာ႔ဘူး။”
ေဖေဖ...ေဖေဖ
ကြ်န္မ ဘာမွ ရွင္းၿပခြင္႔ မရလိုက္ ။ ေဖေဖ ကြ်န္မကို စိတ္ဆိုးသြားၿပီ။ ဖုန္းခြက္ကို ကိုင္ၿပီး ကြ်န္မ ႀကီးႀကီးေမကို တစ္ခ်က္လွမ္းႀကည္႔လိုက္သည္။ ႀကီးႀကီးေမက သက္ၿပင္းရွည္ႀကီးတစ္ခုကို မွဳတ္ထုတ္လိုက္၏။ ကြ်န္မ ဘယ္လို ေၿဖရွင္းရပါ႔မလဲ။ ေသၿခာတာ တစ္ခုကေတာ႔ ခုခ်က္ခ်င္း အိမ္ၿပန္တာ အေကာင္းဆံုးၿဖစ္မည္။ ေဖေဖရဲ႕ေဒါသေတြကို ကြ်န္မ ေႀကာက္သည္။ အိမ္ေရာက္ရင္ ေဖေဖရဲ႕ နာက်င္စရာေကာင္းသည္႔ စကားလံုး လွလွေတြကို အရင္ဆံုး နားေထာင္ရမွာ ေသၿခာေနပါသည္။
###
တိတ္ဆိတ္ ျငိမ္သက္လွ်က္ရွိေသာ ညရဲ႕ အလင္းေရာင္ ေအာက္မွာ လူသားတိုင္း နွစ္ခ်ိဳက္စြာ အိပ္ေမာက်ေနခ်ိန္တြင္ ထူးၿခားစြာ မီးလင္းေနတဲ႔ အိမ္တစ္အိမ္ကေတာ႔ ကြ်န္မရဲ႕ ေအးရိပ္ၿငိမ္ဆိုသည္႔ အိမ္ကေလးပင္ ၿဖစ္သည္။ အိမ္သံတံခါးေလးကို တြန္းလိုက္ေတာ႔ အလိုက္သင္႔ေလး ပြင္႔သြားသည္။ ဧည္႔ခန္းမွာ တီဗီႀကည္႔ေနသည္႔ ေမာင္နွစ္ေယာက္က အိမ္ေပါက္ဝတြင္ ရပ္ေနေသာ ကြ်န္မကို ၿမင္ေတာ႔
“ေဟးးး မမ ၿပန္လာၿပီကြ”
ဟုေအာ္ရင္း ကြ်န္မ၏ ခရီးေဆာင္အိတ္ေတြကို လွမ္းယူႀကသည္။
“ေမာင္ေလးေရ ကားထဲမွာ အိတ္ေတြ ရွိေသးတယ္ သြားဝိုင္းသယ္ေပးလိုက္ပါအံုး။”
ေမာင္ေလးေတြ အသံႀကားေတာ႔ ေမေမ ထမင္းစားခန္းထဲက ေၿပးထြက္လာသည္။ ေမေမမ်က္နွာသည္ ဝမ္းသာမွဳမ်ားနွင္႔ ၿပည္႔နွက္ေနသည္။
“ေမေမ”
“သမီးေလး”
ေမေမသည္ ကြ်န္မကို သူမ ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲသြင္းလိုက္သည္။ ကြ်န္မ ေမေမ႕လက္ကို ဆြဲၿပီး ဧည္႔ခန္းထဲက ခံုမွာ ထိုင္လိုက္သည္။
“ေမေမ ေနေကာင္းတယ္ေနာ္”
“ေကာင္းတယ္ သမီးေလး”
ေမေမသည္ ကြ်န္မကို ဖက္ၿပီး မ်က္နွာ အနွံကို နမ္းသည္။ ေမေမ႔ ရင္ခြင္ထဲကေန ေဖေဖကို လိုက္ရွာမိသည္။ ေဖေဖနွင္႔တူသည္႔ အရိပ္ေယာင္ေတာင္ မေတြ႔ရ။ ေဖေဖ စိတ္ဆိုးၿပီး အိပ္ေနေလာက္ပါၿပီ။ ဒါမွ မဟုတ္ရင္ေတာ႔ ေဖေဖသည္ အိပ္ခန္းထဲမွာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ထမင္းစားခန္းမွာပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ ကြ်န္မတို႔ အသံကို က်ိတ္ၿပီး နားစြင့္ေနလိမ့္ၿပီ။ ဝမ္းသာအားရ ထြက္လာၿပီိး ႀကိဳခ်င္ေပမယ္႔ သူ႔၏ ေဒါသတို႔ကို မာနေတြနွင္႔ ထိန္ထားေပးအံုးမည္။ အေခ်ာ႔ႀကိဳက္သည္႔ ေဖေဖက ကြ်န္မ အေခ်ာ႔ကို မ်က္နွာ ခပ္တည္တည္ႀကီးနွင္႔ ေစာင္႔ေနတာျဖစ္မည္။
“သမီးေဖေဖ ထမင္းစားခန္းထဲမွာ ထိုင္ေနတယ္။ သြားေခ်ာ႔လိုက္။”
“ေႀကာက္တယ္ ေမေမရဲ႕။”
“ သမီး ေဖေဖက သမီး ဒီည ၿပန္ေရာက္မွာ သိလို႔ မအိပ္ခ်င္ေအာင္လို႔တဲ႔ ကေလးေတြနဲ႔ အၿငိမ္႔ႀကည့္ ၿပီး ေစာင္႔ေနတာ... သမီး ဖုန္းမဆက္ လာခင္ေလးထိ အၿငိမ္႔ႀကည္႔ၿပီး ရယ္ေနေသးတယ္...။”
ေဖေဖရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ေနသည္႔ စိတ္ေတြကို ေဒါသေတြ ဖံုးလြမ္းသြားေအာင္ ကြ်န္မ လုပ္မိသလို ၿဖစ္သြားသည္။ အရာအားလံုးက ႀကိဳတင္မစီစဥ္ထားပါပဲ သူၿဖစ္ခ်င္သလို ၿဖစ္လာရေတာ႔ ကြ်န္မနွင္႔ ေဖေဖ မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္ ၿပန္ဆံုးေတြ႔ရသည္႔ အခ်ိန္ကေလးမွာ အဆင္မေၿပမွဳမ်ားက စလာၿပီလားလို႔ သက္ၿပင္းတစ္ခ်က္ကို တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ခ်လိုက္မိ၏။ ေဖေဖအတြက္ ဝယ္လာသည္႔ လက္ေဆာင္ ပစၥည္းေလးေတြကို ထုတ္ၿပီး ေဖေဖကို သြားေတြ႔လိုက္ဖို႔ ဆံုးၿဖတ္လိုက္သည္။
ထို အခ်ိန္တြင္ ေမေမမွ ကြ်န္မကို အသာလက္ကုပ္ကာ ကြ်န္မ အေရွ႕မွ ေၾကြပုဂံ ၊ ဖန္ခြက္မ်ား ထည့္ထားေသာ မွန္ဘီဒိုကို မ်က္ရိပ္ျပလိုက္သျဖင့္ ၾကည့္လိုက္မိသည္။ မွန္အရိပ္ထဲတြင္ ကြ်န္မကို စိုက္ၾကည့္ေနေသာေဖေဖ့ကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။ ကြ်န္မ မျမင္ဘူး ထင္ျပီး ၾကည့္ေနျခင္း ျဖစ္မည္။ ေဖေဖ့ကို လွည့္မၾကည့္ဘဲ ခရီးေဆာင္ အိတ္ထဲမွ ေဖေဖ ၾကိဳက္တတ္ေသာ ဦးထုပ္ေလးကို တိတ္တိတ္ေလး ထုတ္ကာ ေဖေဖ့ဘက္ ဆတ္ခနဲ လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။
ေဖေဖနွင္႔ ကြ်န္မ မ်က္လံုးခ်င္း ဆံုသြားသည္။ ေဖေဖ႔မ်က္လံုးေတြသည္ ေဒါသရိပ္ေတြ ဖံုးလြမ္းမေနေတာ႔ပါ။ ေဖေဖ႔ရဲ႕ အိုမင္းရင္႔ေရာ္သြားသည္႔ မ်က္နွာေပၚက ပါးေရေတြသည္ အနည္းငယ္ ၿပံဳးေနသေယာင္ ရွိသည္။ ေဖေဖ႔ရဲ႕ နွတ္ခမ္းပါးေလးေတြသည္ ကြ်န္မကို ၿပံဳးေနသ႑ာန္ထင္မိသည္။ ေဖေဖက ကြ်န္မေတြ႔သြားတာကို ၿမင္ေတာ႔ တစ္ဘက္သို႔ လွည္႔သြားကာ မ်က္နွာလြဲ သြားသည္။ ဒါလည္း ေဖ႔ေဖ႔ရဲ႕ မာနနွင္႔ဟန္ေဆာင္ေနၿခင္း တစ္မ်ိဳးပင္ မဟုတ္ပါလား။
ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာၿဖင္႔
ၿမတ္မြန္
ps; ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္ ၿမန္မာၿပည္ၿပန္စဥ္က အၿဖစ္ပ်က္ေလးတစ္ခုပါရွင္။
.jpg)
